HADİSLERDE VE KAYNAKLARDA RECM OLAYLARI

Hazreti Peygamber (s.a.v) zamanında Medine-i Münevvere’de ikisi müslüman, ikisi zımmi tebâdan olan (Yahudi) olmak üzere 4 kişiye recm tatbik edilmiştir.
Recm’in Müslümanlardan tatbik edildiğine dair Hadis-i Şerif :
Ebu Bekir bin Ebi Şeybe ve Abdullah bin Bureyde tarikiyle bildirildiğine göre;
Maiz bin Malik el- Eslemî, Resülüllah (s.a.v)’e gelerek:
– “Ya Rasülallah! Ben nefsime zulmettim; zina ettim. Beni temizlemeni dilerim” demiş. Peygamber (s.a.v) onu geri çevirmiş. Ertesi gün olunca (tekrar) gelerek:
– “Ya Rasülallah! Ben gerçekten zina ettim!” demiş. O da kendisini ikinci defa geri çevirmiş. Derken Rasülallah(s.a.v) onun kavmine haber göndererek:
– “Bunun aklından yadırgadığınız bir kusur biliyor musunuz?” diye sormuş.
– “Biz ancak aklı başında, kendi görüşümüze göre sülehâmızdan biliriz!” cevabını vermışler. Maiz üçüncü defa (tekrar) gelmiş. Rasülallah (s.a.v) yine kavmine haber göndererek onu soruşturmuş. Onlar da:
– “Ne kendinde bir kusur vardır ne de aklında!” diye haber vermişler.
Dördüncü gün gelince onun için bir çukur kaz(dır)mış. Sonra emir buyurarak recmedilmiş.
Bilâhere Gâmid’li kadın gelmiş ve:
– “Ya Rasülallah! Ben zina ettim, imdi beni temizle!” demiş. Peygamber (s.a.v) onu da geri çevirmiş. Ertesi gün gelince kadın:
– “Ya Rasülallah! Beni neye geri çeviriyorsun? Galiba beni, Maiz’i çevirdiğin gibi geri çevireceksin! Vallahi ben gebeyim!” demiş. Efendimiz:
– “Olmaz haydi doğuruncaya kadar git (buradan!)” buyurmuşlar.
Kadın doğurduğu zaman çocuğu bir bez parçasında getirmiş ve:
– “İşte! Onu doğurdum” demiş. (Yine):
– “Git, bu çocuğu sütten kesinceye kadar emzir!” buyurmuş.
Kadın onu memeden ayırdıktan sonra çocuğu elinde bir bez parçası olduğu halde getirmiş ve:
– “İşte ya Nebiyyallah! Onu memeden ayırdım Yemek yemeğe başladı” demiş. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v) çocuğu Müslümanlardan birisine vermiş. Sonra emir buyurarak kadın için göğsüne kadar bir çukur kazılmış. Cemaate de emir vermiş ve kadını recmetmişler. Halit b. Velid (r.a) bir taşla gelerek başına atmış da kan Halid b. Velid (r.a)’ın yüzüne sıçramış; Halid (r.a) da ona hakaret etmiş. Peygamber (s.a.v) onun kadına hakaret ettiğini işiterek:
– “Yavaş ol Halid! Nefsim yed-i kudretinde olan Allah’a yemin ederim! Bu kadın öyle bir tevbe etti ki, onu bir baççı (Haraççı) yapsa idi mutlaka mağfiret olunurdu!” buyurmuşlar.
Bunun üzerine Nebiyyullah (s.a.v) kadın hakkında emir vererek üzerine elbisesi bağlanmış. Sonra emir buyurarak recmedilmiş ve cenazesini kılmış. Hz Ömer kendisine:
– “Bunun cenazesini kılacak mısın ya Nebiyyallah? Hâlbuki zina etmiştir” demiş. Efendimiz(s.a.v):
– “Gerçekten öyle bir tevbe etti ki, bu tevbe Medinelilerden yetmiş kişi arasında taksim edilse onlara yeterdi. Sen Allah için canını vermekten daha fazla faziletli tevbe gördün mü ?” buyurmuşlar.(S. Müslim Tercümesi, Cild 8, s. 4808-4809)
Burada şöyle bir soru akla gelebilir.
Tevbe ile büyük suçların sâkıt olacağına, affolacağına dair ulemânın icmâı vardır. Buna rağmen Maiz (r.a) ile Gâmid’li kadın neden tevbe ile iktifa etmemişler de Rasülallah (s.a.v)’den ısrarla ve defaatle recm edilmelerini isteyip canlarına kıymışlardır?
Cevab: Hadd-i Şer’î hangi günah için yapılmışsa onun keffaretidir. Yani hadd-i şer’î ile beraat etmek ve günahtan kurtulmak yüzde yüzdür. Tevbenin kabulü yüzde yüz mâlum değildir. Şartlarından bazısı bulunmayıp, makbul olmayabilir. Bu takdirde günah da bakidir. İşte Hz. Maiz ile Gâmid’li kadın kuvvetli imanları sayesinde bu durumu düşünerek günahlarından berat için malum olan yolu seçmişlerdir. (S. Müslim Tercümesi, Cild 8, s. 4811)