Nöbetçi Eczaneler
16 Nisan 2014 Çarşamba 03:00:00 Enes bin Mâlik anlatıyor:
“Bir defasında Peygamber Efendimiz secdede iken Hasan ve Hüseyin geldiler, sırtına çıktılar İninceye kadar Peygamberimiz secdeyi uzattı
“Oradakiler sordu:
“Yâ Resulallah, secdeyi uzatmış olmadınız mı?”
“Peygamber Efendimiz buyurdular ki:
“Oğlum sırtıma çıkınca acele etmekten çekindim ”
Katâde anlatıyor:
“Bir defasında Peygamberimiz, kızı Zeynep’ten olan torunu Amame kucağında olduğu halde yanımıza geldi O şekilde namaza durdu Rükûa varırken çocuğu yere bırakıyor, kalktığı zaman da kaldırıyordu ”
Bu hususta bir başka Sahabî de şöyle anlatıyor:
“Hz Hasan ve Hüseyin sırtında olduğu halde Peygamber Efendimiz camiye geldi Öne geçti, çocuğu sağ yanına bıraktı Namaza durdu Peygamberimiz secdeye vardı Secdeyi o kadar uzattı ki, cemaat arasından başımı kaldırdım, baktım Bir de ne göreyim? Peygamberimiz secdede, çocuk sırtına çıkmış duruyor Tekrar döndüm, başımı secdeye koydum Namaz bitince halk sordu:
“Yâ Resulallah, bu namazda öyle uzun bir secde yaptınız ki, şimdiye kadar sizden böyle bir şey görmedik Bu şekilde hareket etmeniz mi emredildi, yoksa bir vahiy mi aldınız?”
“Hayır, bunların hiçbiri olmadı Ancak oğlum sırtıma çıkmıştı, kendiliğinden ininceye kadar acele ettirmeyi uygun görmedim ”
Ebû Hüreyre anlatıyor:
“Peygamber Efendimiz bir gün bir omuzunda Hasan, diğer omuzunda Hüseyin olduğu halde geldi Yanımıza varıncaya kadar bir onu öpüyor, bir de diğerim öpüyordu ”
“Yâ Resulallah, anlaşılan onları çok seviyorsunuz” dedik
“Evet, severim Kim onları severse beni sevmiş, kim onlara kin tutmuşsa, bana kin tutmuş olur” buyurdular
Peygamberimiz bir yere davet edilmişti Yolda Hz Hüseyin’i gördü Hüseyin kollarını açıp koşarak dedesine geleceği anda birdenbire yön değiştirip bir tarafa kaçtı Bu hareketi birkaç defa tekrarladı Peygamberimiz de peşinden koşuyordu Sonunda yakaladı, bağrına bastı:
“Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim” buyurdu
Bazen Hz Hasan’ı da omuzuna alır ve “Allah’ım bu çocuğu seviyorum, Sen de onu sevenleri sev” buyururdu
Peygamberimiz çocukları memnun etmek için dediklerini yapar, onların kalbini kazanırdı
Bir seferinde Hz Hasan’ı omuzuna almış, gidiyordu Bir adam kendisini bu halde görünce, Hasan’a;
“Ey çocuk, bindiğin binek ne güzeldir” dedi
Peygamberimiz de cevap verdi:
“O da ne güzel binicidir ”
O bir peygamber olduğu halde omuzunda çocuk taşımaktan utanç duymuyor, bununla iftihar ediyordu
Peygamberimiz çocuklara o kadar şefkatli ve hoşgörülü idi ki, bebekler ve küçük yaştaki çocuklar kucağını ıslatsalar dahi onları anlayışla karşılar, işlerini bitirinceye kadar kendi hallerine bırakırdı
Peygamberimizin torunu Hüseyin, sütannesi Ümmü-fadl’ın yanındaydı Bir defasında Peygamberimiz Hüseyin’i görmeye gitti Ümmüfadl der ki:
“Hüseyin’i emziriyordum Resulullah yanıma geldi Çocuğu istedi, verdim Çocuk hemen üzerine akıttı Almak için elimi uzattım ‘Çocuğun işemesini kesme’dedi Sonra bir bardak su istedi ve çocuğun ıslattığı yere döktü ”
