MİLLİ RUH

Milletçe birlikte hareket ettiğimiz, dayanışma bilinciyle kenetlendiğimiz, hep beraber ağlayıp, hep beraber güldüğümüz duygu, aksiyon “MİLLİ RUH” dur. Bunu Kurtuluş Savaşının her safhasında yaşadık, duyduk.Çanakkale’de, Sakarya’da, Kocatepe’de, Dumlupınar’da bu ruhla galip geldik. İşgalci güçleri bu ruhla İzmir’de denize döktük. Sevr’i bu birlik ruhuyla yırtıp attık. Hem ne zaman tahmin ediyorsunuzdur? Ordularımızın dağıtıldığı, silah ve mühimmatlarımızın elimizden alındığı, yurdun dört bir yanının işgal edildiği, milletin fakr u zaruret içinde olduğu bir dönemde bunu başardık.
Tabii sadece savaş ve mücadele ortamında değil aynı zamanda barış ortamında da milli ruha sahip olmalıyız. Ülkemizin kalkınması için birlikte beraber dayanışma ruhu ile hareket etmeliyiz. Teknolojide, sanayiide, ziraatta, eğitim öğretimde, sporda, sanatta velhasıl hayatın her alanında, ülkemizi ileri götürecek hamleleri yapmak durumundayız.
İHA ve SİHA lar dosta güven düşmana korku veriyor, terörle mücadeledeki gücümüzü artırıyor. Emeği geçenlerle gurur duyuyoruz. Diğer alanlarda uluslararası camiaya sesimizi duyuran, bizi onurla temsil ederek başarılara imza atan yurttaşlarımızla iftihar ediyoruz. Spor alanında ülkemize madalyalar, kupalar kazandıran sporcularımız gurur kaynağımız oluyorlar. Olimpiyat şampiyonu Mete Gazoz’lar, Rıza Kayaalp’ler, Taha Akgül’ler ve diğer.. sporcularımız..
Son yıllarda milli ruhtan bahsedemeyeceğimiz bir takımımız var. A Milli Futbol Takımı. Önce çakma filozofumuzla Avrupa Futbol Şampiyonası’nda sıfır puan çektiler, sadece bir gol atabildiler. Ardından UEFA Uluslar Ligi’nde C gurubuna düştüler. Lüksemburg, Faroe Adaları gibi.. takımlarla aynı kategoride yer aldılar. Çakma filozofumuz gönderildi yerine ülkede sanki hiç Türk teknik direktör kalmamışçasına, hiçbir başarısı olmayan Alman Stefan Kuntz getirildi. Bu işin mimarı da, yıllarını yurt dışında geçirmiş olan eski futbolcu şu anda Milli takımlar Federasyon Sorumlusu Hamit Altıntop’tur.
İşte bu insanların güdümündeki A Milli Futbol Takımı, hasbelkader B gurubuna, hiç düşünülmeyen bir oyuncunun son anlarda girip, beraberlik golünü Lüksemburg karşısında atarak mağlubiyetten kurtarmasıyla çıktı. Ve gelelim Pazar akşamına. Bizim Sandıklı ilçemizden daha az nüfusu olan, her nerden ülke sayılıyorsa, Faroe Adaları denen 50 bin kişilik bir kasaba! takımına 2-1 mağlup oldu. Koyun sayısının insan sayısından fazla olduğu Faroe’den iki gol yiyip yenilmek ancak bu ruhsuz oyunculara yakışırdı. Oyunculardan biri maç sonunda şöyle diyordu: Onlar kadar istemedik, onlar kadar mücadele etmedik, onlar kadar inanmadık. Yazık, ruhsuzlar sürüsü o forma size çok ağır geliyor. O formayı bir daha giymemek üzere çıkarın ve bu utançla yaşayın eğer utanma duygunuz hala kaldıysa. O elin Almanı ve onu buraya getiren özünü ruhunu yitirmiş federasyon sorumlusu şahsı da A Milli Takım’dan uzaklaştırın. Zeki Rıza Sporel’lerin, Metin Oktay’ların, Can Bartu’ların, Baba Hakkı’ların.. şerefle giydiği o formayı bir daha bu ruhsuzların sırtına giydirmeyin.
Sporu ve özelde bu futbol dalını somut bir örnek olarak verdik. Bunu diğer bütün alanlara yayabiliriz. Buluş yapan, insanlığa hizmet eden, ülkenin gelişimine katkıda bulunan milli ruh sahibi insanlarımıza her daim ihtiyaç var. Bu ülke hepimizin, el birliğiyle onu milli ruh ve bilinçle hak ettiği yere getireceğiz, buna yürekten inanıyorum. Zor günler yaşıyor olabiliriz lakin kışın sonu bahardır denilir, bizim ülkemizde bütün kategorilerde dünya uluslar liginde hak ettiği yere gelecektir. Yeter ki inanalım genlerimizden gelen asil duyguları harekete geçirelim. Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi; Muhtaç Olduğumuz Kudret Damarlarımızdaki Asil Kanda Mevcuttur…