Nöbetçi Eczaneler
6. Hey Rekip (Hey Rakip/Hey Düşman)
Son dönem Türk düşünürlerinden olan, gerek Türk solu ve gerekse İslamcı sağ tarafından kıymeti bilinmeyen ve anlamsızca “tu kaka” edilen Ziya GÖKALP “Türkleşmek- İslamlaşmak- Muasırlaşmak” adlı eserinde toplumlarda Milliyetçilik hislerinin yükselmesinde “MİLLİ ÖĞÜNÇ” ve “MİLLİ KİN” adlı iki unsurun önemli olduğunu vurgular. Ardından Mısır Milliyetçiliğini uyandıran Abdullah Nedim ile Arnavut Milliyetçiliğini uyandıran Naim Bey Freşari’nin “Milli Kin” davasını “TÜRK DÜŞMANLIĞI” üzerine kurduklarını izah eder.
Ne acıdır ki Arap ve Arnavut Milliyetçiliğinde olduğu gibi ülkemize düşman tüm unsurların desteği ile yükselen ve Türkiye’ye karşı bir kaldıraç olarak kullanılan Kürt Milliyetçiliği de “Türk Düşmanlığı” ve “Türk Kini” üzerinden hayat bulmaktadır. PKK tarafından “KÜRDİSTAN MİLLİ MARŞI” olarak kabul edilen “Hey Rekip – Hey Rakip” yani “Hey Düşman” adlı marşta “Hey Düşman” diye seslendiği düşman Türk Milleti ve Türkiye Cumhuriyeti’dir. Tarihin tekrarlanan acı senaryoları gereği günümüzde Türkiye’nin parçalanmasında kullanılan Kürtçülüğün yükseltilmesinde yine “Türk Düşmanlığı” kullanılıyor. “Milli Öğünç” ise Barzani, Talabani ve Öcalan’dır. Peşmerge’nin Arappınarı’na (Kobani) geçerken yapılan sevgi gösterileri Milli Öğünç gösterileridir.
İşte son günlerde Arappınarı’na peşmerge koridoru derken Irak’taki Kürdün, İran’daki Kürdün ve en önemlisi de Türkiye’deki Kürdün, Türkiye’ye düşman olduğunu biliyor muyuz? Yarın Diyarbakır’da, Mardin’de, Şırnak’ta Allah göstermesin 1915 Ermeni isyanı gibi sırtımızdan vurulacağımızı hesap ediyor muyuz? Bu yazıyı yazarken televizyonlarımızda Arappınarı (Kobani) gösteriler yapıldığı haberleri vardı bu haberler bizi bir şeyler düşünmeye sevk ediyor mu?
Feridun KANDEMİR “Peygamberimizin Gölgesinde Son Türkler” adlı eserinde Suriye Cephesinde bozguna uğrayan ordularımızın geri çekilirken birliğinden kopan askerlerimizin Arap isyancılar tarafından adeta doğrandığını yazar. Ramazan BALCI “Osmanlının Son Cephesi: Filistin” adlı eserinde Suriye cephesinde geri çekilen askerlerimizin Şam’dan Halep’ten geçemediğini bu şehir ve kasabalardan geçerken askerlerimize evlerden, damlardan, çatılardan kurşunlar yağdığını yazar. Hatta M. Kemal bile Şam’daki ordu karargâhından ayrılırken Arap isyancıların eline düşmekten son anda kurtulmuştur.
Bunları niye yazıyorum ara sıra televizyonlara çıkan ünlü Kürtçülerden İbrahim Güçlü 21.02.2007 tarihindeki bir yazısında Irak’a müdahaleyi düşünen Türkiye’nin Habur’u doğal sınır kabul edip Türkiye ile Kerkük’ün arasının 450 km kabul ettiğini belirtiyor. Hâlbuki İbrahim Güçlü’ye göre Türkiye’nin “Doğal Sınırları” ise “Ankara- Konya Hattı”dır ve buranın Kerkük’e mesafesi 2.000 kilometredir. Türkiye eğer “Doğal Sınırları”nı “Ankara-Sivas Hattı” kabul ederse bu hattın Kerkük’e mesafesi 1.500 kilometredir. Yani İbrahim Güçlü; Konya’dan Sivas’a çekilen hattın güneyini Kürdistan kabul ediyor. Bu izahlardan sonra bakın ne diyor; “Ankara ve Konya yakınındaki Kürt bölgesi hesaba katılırsa Ankara-Kerkük arası 2.000 km’dir. Eğer Kürdistan sınırı olan Sivas’tan Kerkük mesafesi hesap edilirse, bu 1500 km’dir. Askeri bir müdahale döneminde 1500 km’lik uzun bir mesafenin kısa sürede bir mayın tarlasına dönüşeceği hesaba katılırsa Türkiye açısından durumun çok vahim olacağı ortadadır.”
Hey Düşman
Kürt Ulusu dili ile yaşamakta,
Hiçbir zaman düşmanlar tarafından yenilemez,
Hadi kimse Kürtler ölü demesin,
Kürtler hayatta, Kürtler yaşıyor, bayrakları asla inmeyecek..
Biz, gençlik yenilenmenin kırmızı rengiyiz,
Bu yolda başlattığımız kanımızı izle,
Hadi kimse Kürtler ölü demesin,
Kürtler hayatta, Kürtler yaşıyor, bayrakları asla inmeyecek.
Biz Med ve Keyhüsrev’in çocuklarıyız,
İnancımız ve dinimiz memleketimizdir,
İnancımız ve dinimiz Kürdistan’dır,
Hadi kimse Kürtler ölü demesin,
Kürtler hayatta, Kürtler yaşıyor, bayrakları asla inmez.
