Nöbetçi Eczaneler
15 Kasım 2011 Salı 02:00:00 KUR’AN-I KERİM VE KUR’AN’I KERİM’İ
ANLAMAK (1)
“Yâ eyyühennâsü gad câetküm mevıZatün min rabbiküm veşifâün lime fî Sudûrihim ve hüden ve rahmetun lil mü’minine.” (Yunus–57)
“Ey insanlar! Size Rabb’inizden bir öğüt, gönüllerin derdine bir şifa, müminlere bir hidayet ve rahmet gelmiştir.” (Yunus–57)
“Ve nunezzilu minel kur’âni mâ huve şifâun ve rahmetun lil mu’minîne ve lâ yezîduz zâlimîne illâ hasârâ(hasâran)” (17/İsraf-82)
“Kur’ân’dan indirdiğimiz şeyler, mü’minler için şifadır ve rahmettir. Ve zalimlerin sadece hüsranını (kaybettiği dereceleri) arttırır.” (17/İsrâ–82)
“Ve men ya’şu an zikrir rahmâni nugayyıD lehu şeyTânen fe huve lehu garîn(garînun)” (43/Zuhruf–36.)
“Kim, Rahmân’ın Zikri’ni görmezlikten gelirse, biz onun başına bir şeytan sararız. Artık o, onun ayrılmaz dostudur.” (43/Zuhruf–36)
“Elif, Lâm, Ra. Bu kitap, hakim ve haberdar olan Allah tarafından, Allah’tan başkasına kulluk etmeyesiniz diye âyetleri tahkim edilmiş (Sağlamlaştırılıp kesin kılınmış), sonra da uzun uzadıya açıklanmış bir Kitaptır. (Hûd 1,2)
“Lev enzelnâ hâzel kur’âne alâ cebelin le reeytehu hâşian mutesaddian min haşyetillâh(haşyetillâhi), ve tilkel emsâlu nadribuhâ lin nâsi leallehum yetefekkerûn(yetefekkerûne).” (59/Haşr—21)
“Eğer Biz, bu Kur’ân’ı, dağa indirseydik, O’nu mutlaka, Allah’ın korkusundan huşû ile boynunu bükmüş, parça parça olmuş görürdün. Ve insanlar için bu misalleri veriyoruz. Umulur ki, böylece onlar tefekkür ederler.” (59/Haşr–21)
İslâm inanışına göre Kur’an, Yüce Allah’ın, kullarına son hitabı olarak vahyedip yeryüzüne indirdiği, Hz. Peygamber (a.s.) vasıtasıyla insanlığa tebliğ dilmiş semavî/ilahi bir beyandır.
Yüce Yaratan’ın göndermiş olduğu son kutsal kitap Kur’an kelimesi,“karae” fiilinden gelen bir mastar olup, Allah’ın son kitabına verilen bir özel ad olmuştur. Kök anlamı; okumak, toplamak, bir araya getirmek olan Kur’an şu şekilde de tanımlanabilir: “Yüce Allah tarafından Hz. Muhammed’e Arapça olarak indirilmiş, bize kadar tevatür yoluyla nakledilmiş, Mushaflarda yazılı, okunması ile ibadet olunan ve Fatiha Suresi ile başlayıp Nâs Suresi ile sona eren Allah’ın kelâmıdır.”
Kur’an’ın Başka İsimleri
El-Kitab: Mushafı Şerife yalnız Kur’an ismi ve-rilmiş değildir. Mushafta en çok kullanılan “El-Kitab” tâbiridir. Bu lafız Kur’an’da 230 defa geçmektedir.
Ve hâzâ kitâbun enzelnâhu mubârekun fettebiûhu vettegû leallekum turhamûn(turhamûne). (En’âm Sûresi: 155)
“Bu (Kur’an) da bizim indirdiğimiz bereket kaynağı bir kitaptır. Artık ona uyun ve Allah’a karşı gelmekten sakının ki size merhamet edilsin.” (En’âm Sûresi: 155)
“Elif, lam, mim, bu hak Kitaptır, onda hiç şüphe yoktur, müttakilere hidayettir. “(Bakara Sûresi-1-2)
2- El-Furkân: Farktan masdardır. Ayırmak mânasınadır. Kur’an hak ile bâtıl, helâl ile haram arasını ayırdettiği için bu isim verilmiştir.3- El-Zikir: Anmak ve hatırlatmak mânasınadır. Kur’an Allahı andırıp tanıtır, unutmamak üzere hatırlatır, Zikrül-Hakimdir.”İnnâ nahnu nezzelnâ-żżikra vein-nâ lehu lehâfiZûn(e)(15-Hicr-9) “Zikri biz indirdik, onu muhafaza eden de biziz.
4- Hüdâ: Kuran doğru yola hidayet veren en mukaddes bir rehberdir (Hüden lin-nâs, Hüden lil-mü’minîn, Hüden Lil-müttekindir).5- Nur: Kalbleri, fikirleri tenvir ettiği için Nûr’dur.
6- Hakim ve Hikmet
Huvellezî bease fîl ummiyyîne resûlen minhum yetlû aleyhim âyâtihî ve yuzekkîhim ve yuallimuhumul kitâbe vel hikmeh(hikmete), ve in kânû min kablu le fî dalâlin mubîn(mubînin). (Cuma-2)
“O, ümmîlere, içlerinden, kendilerine âyetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara kitabı ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderendir. Hâlbuki onlar, bundan önce apaçık bir sapıklık içinde idiler.”
Kur’an-ı Kerim hikmet kaynağıdır. Her hükmü doğrudur. Birçok âyetlerde kitapla birlikte hikmet kelimesi de geçer.
Kur’an-ı Kerim’in 55 kadar ismi vardır. Onlardan daha bir kaçını şöyle zikredelim: Beyân, Mev’iza, Belâğ, Şifa, Rahmet, Ruh, Hak, Sıddık, Adil, Büşrâ, Mecid, Aziz, Kerîm, Mübarek vesaire.
