YAŞASIN, SÜRDÜRÜLEBİLİR VİCDANÎ KALKIŞMA HAREKETİMİZ!

Her ne kadar eski günlerin kışlarını özlüyorsak da bugünlerin kışlarının da kıymetini bilmek durumundayız. Gün günü aratır, derler; bir de “bugünümüze şükür…”
Küresel ısınma var mıdır, ne kadar etkilidir bilemem ama “küresel duygusuzluk” sarıyor dört bir yanımızı, fark ettiyseniz.
Olsun. Biz, “eski kafa” der gibi “eski vicdan” olma ısrarımızı sürdürelim. Sürdürülebilir vicdanî kalkışmanın ilk proaktif eylemcileri listesinde adımız da mı olmasın?
Kıştan girdik nerelere geldik, değil mi? “Eylemler durağında inecek var!”
Hazır gökten lapa lapa kar yağıyorken daha öncesinde sosyal medyada paylaştığım ve beğenilip oldukça çok etkileşim alan kar notlarımı bu defa da buradan sizlerle paylaşayım da sürdürülebilir vicdanî kalkışma hareketimizin (SVKH) saflarında bir cılız omuz olayım:
Kar notu 1: Karın tadını çoluk çocuk yaşamaya çalışın. Yüzü tebessüm ettiren anılar, daraldığımız anlarda imdadımıza yetişen can simitleridir.
– Bakın, bu madde yukarıda bahsettiğim hareketimiz (SVKH) için çok çok önemlidir. Ya Hû, Kadir Mevlam gökten bedava oyun hamuru yağdırıyor, biz ona soğuk soğuk bakıyoruz. Mağazaların “Her Şey Bedava” açılışı olsa kapısında izdiham çıkardı oysa.
Bir hikâye vardır; göçmen kuşları takip eden bir araştırmacı, uzun yolculuklarında, kuşların okyanusun ortasında bir noktaya daldıklarını görür. Tuhaf bulur, bu intiharvâri eylemi… Araştırır ki orada eskiden bir ada varmış ve kuşlar hep burada mola alırlarmış. Suların altına girmeleri bu adanın hatırınadır yani.
Hatıralarımız da bizler için, mola aldığımız, okyanus ortasındaki adalardır aslında. Yaşam sevincimiz azaldığında, üzüldüğümüzde, ümitsizliğe düştüğümüzde bu adalara koşarız. Ne kadar ada, o kadar nefeslendiğimiz köşe… Çocuklarımıza hediye edeceğimiz bu kadar kıymetli başka ne olabilir ki? Tablet mi? Yok artık…
Kar notu 2: Bugünlerde eve yemek istemeyin. Herkesin zorlandığı yollarda, 3 kuruşa çalışan servis elemanlarını tehlikeye atmayın.
– Günlük 1 milyonu aşan bir sektör artık, internet ya da telefonla eve yemek siparişi. Bir de bu işin hızla sorunu var. 30 dakikada gelmezse eyvah eyvah! Bu yüzden de yılda onlarca, yüzlerce motorlu kuryeyi ölüme itiyoruz sanki. Hiç olmazsa bugünlerde yemeğinizi eve istemeyin. Biraz karda yürüyün de en yakın yemek yiyebileceğiniz yere kendiniz gidin, illâ ev yemeği yemem diyorsanız. Ki bana sorarsanız, bir Canan Karataycı olarak, tencere yemeği en iyisidir, derim.Suyuna ekmek banarsınız hem.
Kar notu 3: Balkona kuşlar için yem koyarken geniş alana yayın. Küçük kuşlar, büyükleri tarafından şiddete maruz kalıyor.
– Serçe kuşları da hesap soracak mıdır bu güvercinlerden, kargalardan acaba? Boynuzsuz koç, boynuzlu koçtan hakkını alacaksa neden olmasın? Yine de biz servisi ayrı ayrı açalım. Eskiden kalabalık davetlerde yemekleri de öyle yerdik: büyüklerin sofrası ayrı, çocukların sofrası ayrı… Sistem ve mantık aynı. Devam…
Kar notu 4: Küçük ağaçların dallarındaki kar yığınlarını silkeleyin. Dalları ya da gövdeleri bu ağırlığı kaldıramayıp kırılabilir çünkü…
– 3 sene öncesiydi, bizim bahçedeki küçük çam ağacı işte bu yüzden biraz hasar gördü. El yordamıyla tedavi ettik, şükür, şimdi iyi. E, kolay değil bunca yükü taşımak. Hayatın derdine, tasasına eşittir o biriken karlar. Dalların da canı var ya Hû! Silkeleyin, kendine gelsin.
Kar notu 5: Temiz yerinden karların tadına bakın. Yiyin ama israf da etmeyin. Kar bu, boğazları düşünürsek şakaya gelmez.
– Ne de güzeldir o soğuk lokmalar. (Nasreddin hocanın da ruhu şâd olsun konu açılmışken.) Her biri ayrı ayrı süslenmiş bu kar taneleri gökten süzülerek en doğal haliyle inerken bir lokmacık olsun tadına bakmamak olmaz. “Organik abla, inan organik…”
Bir de bunun Nisan yağmuru versiyonu var. Senede bir defa karın ve bahar yağmurunun tadına bakın efendim. İsviçreli bilim adamları dese “Aaaa, bak görüyor musun; ne çok faydası varmış” dersiniz. Ben deyince hemen burun kıvırmayın lütfen.
Şimdilik sürdürülebilir vicdanî kalkışma hareketimizin eylemleri bunlardan ibaret. Uygulayanlara selâm olsun!