Bu yıl Ulu Önder Atatürk’ün aramızdan ayrılışının 79 yılında törenlerle ve özlemle andık. Bu yıl yapılan anma törenleri ve anma toplantıları önceki yıllara göre daha coşkulu, etkili ve anlamlı idi.
Atatürk gibi liderlere dünya tarihinde az rastlanır. Bir de Ortadoğu gibi sanayi devrimini tamamlayamamış İslâm coğrafyasında çok az rastlanır.
Mustafa Kemal gibi bir lider hem biz Türkler hem de İslâm coğrafyası için çok büyük bir şans, çok büyük bir gurur kaynağıdır. Biz bu büyük değerin eserlerine sahip çıkabildik mi?
Şeklen ve zoraki yapılan anma törenleriyle anılacak bir lider değildir ulu önder.
Pakistan bağımsızlık ilhamını Mustafa Kemal’den almıştır. Cezayir bağımsızlık savaşında şehitlerin künyesinden Atatürk resimleri çıkmıştır.
Avrupa devletleri bu durumdan çok rahatsız olmuşlardır. Ulu Önder aynı zamanda çok yönlü bir devrimciydi. Batılı bir düşünür Atatürk’ün devrimcilikte de devrim yaptığını ifade etmiştir.
Atatürk ölümünden sonra 2. Dünya savaşı çıkmış, Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan hamleler biraz duraksamış ama, ülkemiz 2. Dünya savaşının korkunç yıkımından kurtulabilmiştir.
Bu savaştan sonra iki kutuplu dünya oluşmuş, 1950’den itibaren ulusal çıkarlarımıza uygun olmayan antlaşmalar yapılmak ve uygulamak yapmak zorunda kalınmıştır.
Yurdumuzda Köy Enstitüleri kapatılarak eğitimde bugünkü geldiğimiz karmaşalar oluşmuştur.
Cumhuriyet ilk yıllarında kurulan üniversite ve fakülteler eğitimimize çok katkılar yapmıştır.
Tarıma önem verilmeyerek köyden kente göç özendirilmiş köylerimiz kent gibi olacakken şehirlerimiz köy gibi olmuştur.
İçinde bulunduğumuz şehir yaşamında eğitim, ekonomi, toplum değerlerinde sıkıntılar oluşmuştur.
Apartmanlarda altüst olan hayatlar insanları mutsuz etmektedir.
Bütün bunların kökeni Atatürk’ün ölümünden sonra 1923 ruhunu devam ettiremememizdendir.
Aklın, bilimin, manevi değerlerin öne çıktığı bir eğitimle belki bu sıkıntılardan kurtulabiliriz.