ALLAH TEÂLA’DA GÜZEL AHLAKI SEVER

Peygamberimiz ahlâkı güzel olan müslüman olmayanlara bile ilgi duyardı Tay Kabilesi Hz Ali tarafından esir alınmış ve esirler Medine’ye getirilmişti Bu kabilenin cömertliği ile meşhur şairi Hatim et-Taî’nin kızı Seffâne de esirler arasında bulunuyordu Bu kadın Peygamberimizin huzuruna çıkarak:
“Ey Muhammet, ben, kavminin efendisi olan Hatim et-Taî’nin kızıyım Babam, iyi ahlak sahibi idi Çoluk çocuğunu korur, köleleri ve esirleri azad eder, acı doyurur, çıplağı giydirir, konuğu ağırlar, yemek yedirir, karşılaştığı kimselere selam verir, hiçbir ihtiyaç sahibini geri çevirmezdi İşte ben böyle bir adamın kızıyım Babamın hatırı için beni serbest bırak” dedi
Peygamberimiz:
“Ne diyorsun, bu saydıkların mü’minlerin nitelikleridir, buyurduktan sonra “Bu kadını serbest bırakın Çünkü bunun babası güzel ahlâkı seviyordu, Allah Teala da güzel ahlâkı sever” buyurdu Orada bulunan Ebû Burde Yenar ayağa kalkarak:
“Ey Allah’ın Resûlü, Allah Teala güzel ahlâkı seviyor mu? dedi Peygamberimiz: Nefsimi kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, bir kimse Cennete ancak güzel ahlakı sebebiyle girer” buyurdu. (İbn Kesir, el-Bidâye,11/213)
Gerçekten Peygamberimiz güzel ahlâka büyük önem verirdi O şöyle buyuruyor:
“Benim katımda en sevimliniz ve kıyamet gününde meclisime en yakınınız ahlâkı en güzel olanınızdır Sizden en sevmediğim ve kıyamet gününde meclisimden en uzakta kalacak olanlar; kibirli kibirli ağız eğerek gösteriş için lugat parçalayan ve çok konuşan kimselerdir.”(Tirmizî, Birr, 71)
“Rabbim bana dokuz şey emretti: Gizli halde de aleni halde de Allah’tan korkmamı, öfke ve rıza halinde de adaletli söz söylememi, fakirlikte de zenginlikte de iktisat yapmamı, benden kopana da sıla-ı rahim (dostluk/ve ziyaret) yapmamı, beni mahrum edene de vermemi, bana zulmedeni affetmemi, susma halimin tefekkür olmasını, konuşma halimin zikir olmasını, bakışımın ibret olmasını, marufu (doğru ve güzel olanı) emretmemi.” (Kütüb-i Sitte, Muhtasarı Tercüme ve Şerhi, Prof. Dr. İbrahim Canan, 16. cilt, Akçağ Yayınları, Ankara, s. 317)
Ebu Hureyre (ra) anlatıyor:
Peygamberimize, insanların, cennete girmelerine en çok vesile olan şeylerden, sorulunca Peygamberimiz: “Allah’tan korkmak ve güzel ahlaktır” buyurmuştur
İnsanların cehenneme girmelerine en çok sebep olan şeyler nelerdir? Diye sorulunca, Peygamberimiz; “Ağız ve üreme organıdır” buyurmuştur (Tirmizî, Birr, 62)
Abdurrahman bin Semürre der ki: Peygamberin yanındaydım. Buyurdu ki: “Dün acayip bir şey gördüm: Bir kimseyi gördüm ki, dizi üzerine düşmüş idi ve onunla Hak Teâlâ arasında büyük bir perde vardı. Güzel ahlak gelip o perdeyi kaldırdı ve o kimseyi Hak Teâlâya ulaştırdı.” (İ. Gazâli, Kimyayı Saadet, s. 335)
“Ruhumu kudret altında tutan Allah’a yemin ederim ki cennete sadece güzel ahlak sahipleri girer. Haydi, hep hayırlara koşun, yarışın” (Tirmizi; Huccetü’l İslam İmam Gazali, İhya’u Ulum’id-din, 2. cilt, Çeviri: Dr. Sıtkı Gülle, Huzur Yayınevi, İstanbul 1998, s.792)
Halk içinde güzel ahlak sahibi ve iyi bir insan olarak bilinen birisinin Allah katında da iyi bir insan olarak, halk arasında kötü olarak bilinen birisinin Allah katında da kötü bir insan olarak bilineceğine dikkat çeken Sevgili Peygamberimiz şöyle buyurmuştur:
“İyiliklerinden söz ettiğiniz kişiye cennet, Kötülüklerinden söz ettiğiniz kişiye de cehennem vacip oldu. Çünkü sizler yeryüzünde Allah’ın şahitlerisiniz. Sizler yeryüzünde Allah’ın şahitlerisiniz. Sizler yeryüzünde Allah’ın şahitlerisiniz. “ (İbni Mace, Cenâiz: 20)
“Müminin mizanında en ağır basacak şey güzel ahlaktır. Muhakkak ki, Allah Teala işi ve sözü çirkin olan ve hayasızca konuşan kimseye buğz eder” (G.Ahmed Ziyaüddin, Ramuz El Hadis, 1. cilt, Gonca Yayınevi, İstanbul, 1997, 15/9)