Adamın biri ağacın dalından düşmüş, kolu çıkmış. Can havliyle bağırırken etrafındakiler yanına koşmuşlar. Biri bacağından yakalamış bir tarafa çekiyor, öteki diğer kolundan yakalamış başka tarafa çekiyor. Canı daha da çok yanan adam bağırmış ve demiş ki; “Lütfen bana daldan düşen birini getirin. Benim halimden ancak o anlar.”
Bu kıssadan hisse çıkarmak lazım. Bazı çekilen çileleri en iyi çeken bilir. Yani yaşayan bilir.
Hayatı boyunca hiçbir şeyi hazır bulmamış ve hep yokuş yukarı koşturarak kazanımlar elde etmiş, inatçılığından defalarca daldan düşüp, çok şükür ayağa kalkmayı becerebilen birisiyim. Gerçi bizi çoğu zaman daldan düşenler de anlayamadı ama olsun. Tabi anlayabilmek de farklı bir özelliktir.
İnsanoğlu açık kapılarını şifalandırdıkça, niyetini temiz tutup Allah’a teslim oldukça her zaman güvendedir.
Sakin, huzurlu, dengeli, ilahi akışa yönelmişseniz, ruhunuzla hareket ediyorsunuz demektir.
Her ne iş yapıyorsak yapalım, her kime yardım ediyorsak edelim, karşılık beklemeden bir tek Allah rızası için yapalım.
Hepimizin doğrusu farklı lakin hakikat tektir. Her şeyin en doğrusunu bir tek Allah bilir. Bu dünyada herkes kendisine verilen görevi yapıyor. Hoşgörülü olmak gerekir. İnsanoğlu herşeyi kendi başardığını zannediyor. Oysa başartana bakmak kazım.
Biz hakikati bulmaya niyet edelim. Ve herkesin doğrusuna saygı duyalım. Hazmedelim, affedelim, helalleşelim. Kin gütmeyelim, üretken olalım. Çalışalım ve şükredelim. Haklı çıkmak yerine, barış içinde mutlu olmayı seçelim. Yaradandan ötürü, yaratılanı sevelim.
EYYYYYY!
KENDİLERİNİ ASALET ÜZERİNE TAKDİM EDENLER!
KERAMETİ KENDİLERİNDEN İBARET SANANLAR!
KENDİLERİNDEN BAŞKA DOĞRU TANIMAYANLAR!
UNUTMAYIN Kİ;
ASALET BOYDA DEĞİL, SOYDADIR.
İNCELİK BELDE DEĞİL, DİLDEDİR.
DOĞRULUK SÖZDE DEĞİL, ÖZDEDİR.
GÜZELLİK YÜZDE DEĞİL, YÜREKTEDİR.
Sözün sonu; Daldan düşeni beklemeyin. Gelmez. Başınızın çaresine bakın.
Allah’a emanet olun.