FETİH BEŞİKTEKİ ÇOCUK VE EŞİKTEKİ KÖSEYE NASİP OLACAK

6 Haziran 2015 Cumartesi 03:00:00
  Daha 17 yaşında iken tahta geçen, 25 yaşına kadar at sırtında inmeyen Murat HAN… Onun zamanında Mana Alemi’nin anahtarı, Ehl-i Beytt’en, Hoca Ahmet YESEVİ’ye, oradan Horasan’a yansıyıp, oradan da birer Manevi Füze olarak Anadolu’ya atılan Aksaraylı Hamid Hazretleri’nin Ankaralı Müridi Hacı Bayram-ı Veli’de idi. Hacı Bayram-ı Veli’de, birincisi; İstanbul’un kalelerinin, ikincisi ise kendisinden 500 sene sonra Başkent olacak olan Ankara’nın Manevi Anahtarları gizli idi. Ankara’nın ileride Başkent olacağını bildirmekle; Osmanlı’nın ömrünün tamamlanacağını ve tükenmek üzere olan bir milletten yeni bir Türk Devletinin doğacağını ve bu devletin Fatihi’nin de Mustafa Kemal ATATÜRK olacağını söylemek istemişti adeta…
Fatih’in babası Sultan II. Murat, Hacı Bayram’la daha ilk görüşmesinde onun yüceliğini keşfetmiş ve gönlünde yatan isteği dile getirmekte acele etmişti. Hacı Bayram-ı Veli’ye şöyle demişti:
“Himmet etseniz de şu İstanbul işini bitiriversek” deyiverdi. Hacı Bayram Hazretleri güldü ve o sırada yerde oturmakta olan Küçük Mehmet’le kapının yanında duran Müridi Akşemseddin’i işaret ederek; “Sultanım, o iş(fetih) şu Beşikteki çocuk ile Eşikteki Köse’ye(Akşemseddin’e) nasip olacaktır.” dedi. Yüce Veli, geleceği adeta kader ekranında okumuştu.
Yüce Allah Sevgisi ile dolu olan ve her üç geceden birinde Peygamber Efendimiz’i(sav) mutlaka rüyasında gören II. Murat, Hacı Bayram’ın bu müjdesi üzerine Küçük Mehmet’in yetiştirilmesini Molla GÜRANi’ nin ellerine teslim etti. Molla GÜRANİ, Hikmetler Diyarı Horasan İlinden gelen mâna nakışlarını Küçük Mehmet’in gönlüne nakşetmiş ve bu şerefli vazifeyi daha sonra Akşemseddin’e devretmiştir.
İstanbul’un çevresindeki topraklar alınmış, Anadolu Hisarı’ndan sonra. Onun stratejik bir tedbir olarak 4 ay gibi bir sürede Rumeli Hisarı’nı inşa ettirmesi, bu günün imkanları ile dahi olağan üstü bir başarıdır. O Hisar ki; kuş bakışı Kufi Hatlarla “Muhammed” ismini resmetmekte ve Bizans’ın sinesinde silinmez bir mühür teşkil etmekteydi. Fatih, ebediyyen duracak olan bu eserin mimarisini sadece o zatın(Hz. Muhammed) doğduğu ayda başlatmıştı. Efendimizin dünyayı şereflendirmesi, Rebiulevvel Ayının 12. Pazartesi gününe rastlar. 1452 senesinde bu gün 3 Nisan Pazartesi gününe rastlamıştı.
Hisar’ın bitirilme tarihi de son derece dikkat çekicidir. Yüce Hakan, Hisar inşaatında çalışan 5000 usta ve yaklaşık 10000 işçiyle birlikte, Paşaları da dahil olmak üzere gerektiğinde taş taşımış ve Hisar’ın Peygamberimiz’e(sav) ait Reğaip Kandili gününde bitirilmesi sağlanmıştır. Bu tarih, 1452 yılının 12 Ağustos Cuma günüdür. Allah ve Peygamber aşkıyla yanıp tutuşan ve Bizans’ın bağrına O Zatın(sav) mübarek ismini bir mühür olarak perçinleyen Fatih’in, çağ açıp çağ kapayan zaferlerinde işte bu sır yatar… Ve Fatih, Peygamberler Peygamberi’nin methine bu sırla nail olmuştur. Fetih maddi, manevi, matematik, mimari ve geometrik olarak bir mu’cizeler manzumesidir.
Hisar’ın inşaatında belki Fatih’in daha önceleri düşünmediği bir güzellik daha vardır. Çünkü hisar’ın başlama ve bitiş tarihleri arasında tam 132 gün geçmiştir ve bu sayı; “Muhammed” isminin Ebced hesabıyla bulunan değerine eşittir.
Anadolu Hisarı’nın da yapılmasıyla İstanbul’a karadan ve denizden gelecek olan yardım yolları kesilmişti. II. Mehmed, Edirne’ye döner ve fetih hazırlıklarına hız verir. Durumdan kuşkulanan Bizans imparatoru elçilerini sultana gönderir. Padişah gelen elçi heyetine, “Benim kudretimin yettiği yerlere, imparatorunuzun ümit ve niyetleri bile yetişemez”(İlhan Bardakçı, Tarih ve Medeniyet Dergisi s. 12, Mayıs 1994)
Genç hükümdar; İstanbul’un fethine dair olan hadislerin, kendisini gösterdiğine inanıyordu. Bundan da öte, evliyaların bu husustaki kerametlerine öylesine bağlanmıştı ki, O’nun bu halet-i ruhiyesi, sadece mahalli kaynaklarımızda değil, Bizans kaynaklarına bile bütün ayrıntıları ile yansımıştır. Çağdaş Bizans tarihçisi Dukas, O’nun bu güzel durumuna temas ederken şöyle demektedir; “Padişahın gece ve gündüz huzuru kalmamıştı. Yatağına girer ve kalkarken, sarayda ve dışarıda gezip dolaşırken hep İstanbul’un fethi ile meşguldü.Yalnız, veya arkadaşları ile bir gezintiye çıkarsa, sadece onu düşünür ve istirahat ve uyku nedir bilmezdi.”(Z.Kitapçı, a.g.e. 2. cilt, s.140)