Nöbetçi Eczaneler
4 Aralık 2014 Perşembe 02:00:00 Kavme; namazda rükûdan kalkarken, secdeye gitmeden önce iyice doğrulmak ve en az bir kere “Sübhâne Rabbiye’l-Azim” diyecek kadar ayakta durmak; celse ise, namazda iki secde arasında en az bir kere “Sübhâne Rabbiye’l-Azim” diyecek kadar oturmaktır. Celse ve kavme vacip olup yanılarak terk edilirse sehiv secdesi gerekir. Bilerek terk edilirse namaz bozulur. İmamı Şâfi, İmam Mâlik ve Ahmed b. Hanbel’e göre ise celse ve kavme farzdır. (İbn Âbidin, Reddü’l-Muhtar, 1, 312,321; İbn Kudâme, el-Muğnî, 1, 523; Nevevî, Ravdâ,11, 318)
Ç- Nereye Secde Edilir?
Secde yer üzerine veya yere bitişik bir şey üzerine yapılır. Secdede alın, yerin veya yer hükmünde olan şey’in katılığını hissedecektir. Buna binaen, ot, saman, yün, pamuk, kar gibi yumuşak şeyler üzerine secde yapan kimse, yüzü bu maddeler içinde kaybolup da yerin sertliğini hissetmezse secdesi sahih olmaz.
Yerin sıcak oluşu veya temiz olmayışı gibi bir özürden dolayı avuç içlerine, elbisenin bir tarafına secde edilmesi sahihtir. Secde edilen kısım, aynı zamanda ayak koyulan yerden bir karıştan fazla yüksekte olmamalıdır. Ancak kalabalık veya başka bir özre binaen, kendi dizleri üstüne veya öndekinin sırtına da secde yapılabilir.
D- Secdenin Mânâ ve Önemi nedir?
Secde, namazın en mühim rüknüdür.
Secde, Allah Teâlâ’ya gösterilen ta’zimin en üst noktasıdır. Namazda kıyâm ve rükû mertebelerinden geçerek gittikçe artan mahviyet ve hürmet, secde ile son dereceye varır. Secde, her türlü yabancı duygulardan uzak, mutlak bir teslimiyet ve sâf bir kulluğun ifâdesidir.
İslâm ma’bedlerine secde edilecek yer demek olan mescid isminin verilmesi de secdenin önemini göstermektedir. Secde kulun kulluğunu tam mânasıyla duyduğu ve bu duyguyu izhâr ettiği bir andır. Bu sebeble hadîs-i şerîf’te:
“Kulun Allah’a en yakın olduğu an, secdedeki hâlidir” buyrulmuştur.
Secde mü’minin Allah’a ilticâsının en güzel şeklidir. Benlikten kurtulup mâsivadan sıyrılıp bâkî-i hakikîye ulaşmanın sırrıdır.
Secdenin Ehemmiyetini Gösteren Bâzı Hadîs Meâlleri:
Hz. Peygamber’in (asm) âzadlısı Sevban hazretleri, Resûl-i ekrem Efendimize bir gün şu suâli sorarlar:
Yâ Resûlâllah, bana öyle bir amelden haber ver ki onu işlediğimde Allah Teâlâ beni cennetine koysun..
Rasûlüllah Efendimiz ise, bu soruya cevaben şöyle buyururlar: “Çok secde etmeye bak. Her secdeden dolayı, Allah bir dereceni yükseltir, bir hatânı af eder.” Bunu te’yid eder mâhiyette Hz. Râbia bin Kâ’b diyor ki: “Ben zaman zaman Cenâb-ı Peygamber ile beraber gecelerdim. Bir gece kendilerine abdest suyu ve bâzı ihtiyaçlarını hazırlayıp getirdim. Memnun kaldılar ve:
– Benden isteyin! Buyurdular.
— Cennette sizinle olmak isterim, dedim.
— Bundan başka iste, buyurdular.
— Hayır, isteğim sadece budur, dedim. Buyurdular ki:
– Öyleyse çok secde etmekle bana yardımcı ol.”
