Nöbetçi Eczaneler
12 Mayıs 2014 Pazartesi 03:00:00 Ahmet Yesevi hazretleri ise hikmetli divanında:
“Kim Allah’a ulaşmak istiyorsa… Garip, yoksul, yetimlerin gönlünü alsın…” diyor.
Allah’ın cemalini görmenin ve Allah’ın rızasını kazanmanın, salih amel işlemenin ve salih bir kul ve insan-ı kâmil olmanın yolunu Ahmet Yesevi, Hikmet’inin hemen başında veriyor.
Sözü söyledim, kim isterse Allah’ı görmek
Canını canına bağlasın, damarlarını eklesin
Garip, yetim, fakirlerin gönlünü alsın.
Bütün gücünü toplayıp, çabalarını tek hedefe yöneltip, gariplerin, yolda kalmışların, yetimlerin, anasız babasızların, fakirlerin, yoksulların yardımına koşanlar, işte onlar, Alah’a ulaşmak yoluna girmiş olanlardır.
İşte hikmet:
Garip, fakir, yetimlerle elçi ilgilendi
O gecede mirac oldu Allah’ı gördü
Döndü geldi yine fakirlerin halini sordu.
Sorunun karşılığı çok açıktır. Allah Elçisi’nin Miraç’a ulaşması insanların garipleriyle, fakirleriyle, yetimleriyle ilgilenmesiyle oldu. Öyleyse sen de Allah’a yücelmek istiyorsan işte yöntem:
Nerde görsen gönlü kırık merhem ol!
Öyle mazlum yolda kalsa hemdem ol!
Mahşer günü dergâhına mahrem ol!
Akıllı isen işte bir hikmet daha:
Akıllı isen gariplerin gönlünü al
Mustafa gibi ülkeyi gezip yetimleri ara.
Divanı Hikmet’in yapraklarında ilerlemeği sürdürelim:
Garip, fakir, yetimleri sevindir
Aziz canını parçalarcasına çalış
Yemek bulursan canın ile konuk eyle
Hak’tan işitip bu sözleri söylüyorum.
Garip, fakir, yetimleri kim sorarsa
Razı olur ol kulundan Yüce Allah
Ey habersiz, sen sebepsin, kalanı sırdır
Hak mustafa öğüdünü söylüyorum.
Resûl önüne bir yetim gelmişti
Garip ve müptelâyım demişti
Acıdı Resûl onun haline
İstediğini verdi eline
Resul dedi ben de bir yetimim
Yetimlik ve gariplikle yetişdim
Muhammed dedi ki kim ki yetimdir
Biliniz o benim has ümmetimdir
Yetimi görseniz incitmeyiniz
Garibi görseniz küstürmeyiniz
Ahmet Yesevi’ye göre Sevgili Peygamberimizin yolunda, İslam dininde “En büyük, en yararlı ve en çabuk erdirici ibadet, insana hizmettir.”
TÜRK TÖRESİNİN
TEMELİ İYİLİK YAPMAKTIR
Eski Türk töresinin değişmez temel esaslarından birisi de ” iyilik ” tir. Eski Türkler insanlara ayırım yapmadan iyilikte bulunmayı Türk olmanın gereklerinden sayarlardı. Hunlar zamanından başlayarak Osmanlılara kadar kurulan Türk devletleri istisnasız birer hizmet devleti idiler. Eski Türk devletinin ve devlet başkanlarının en başta gelen görevleri de halka hizmettir. Açları doyurmak, çıplakları giydirmek, az milleti çok, fakir milleti zengin kılmak Türk devletinin ve Türk hakanlarının en temel görevleri idi. Bu düşünceler tarihi kaynaklarda açık bir şekilde yer almaktadır.
Az milleti çok kılmak, açları beslemek, çıplakları giydirmek, fakir milleti zengin kılmak atalarımızın en güzel adetlerindendir. Dede korkut hikâyelerinde “Türk hakanlarının aç görsem doyurdum, yalıncak görsem giydirdim, tepe gibi et yığdım…” sözleriyle halka hizmetleri ve cömertlikleri anlatılır. Yine yabancı kaynaklarda, Osmanlılar ve Selçuklular döneminde Türkiye’den “Şefkat Diyarı” diye söz edilir. Yine Şeyh Edebali’nin damadı Osman Gazi’ye vasiyetinde “İnsan yaşat ki devlet yaşasın” sözleri insana ve insanlara hizmete verilen değeri göstermesi açısından çok önemlidir. Eski Türk kültüründe “Kişilikli insan” başkalarına faydalı olan insan demektir. Kutadgu Bilig’de insanın tanımı şöyle yapılır: “Kişi (insan ) derler, insan kimdir? İnsan başkalarına faydalı olan ve onların işlerini gören kimsedir.” (Kutadgu Bilig, 3269. Beyit) Türk Töresine göre “Beylik almakla değil vermekle olur.” Yine eski Türk töresine göre “Zenginliğin başı tok gözlü olmaktır.” Yusuf Has Hacip’in ‘Kutadgu Bilig’ adlı eserinde “Fakir derler, fakir olan kimdir? Fakir, istediği kadar zengin olsun, aç gözlü olan kimsedir” (5387.beyit) denilmektedir. Son
