Hicri 132 Miladi 750 yılında Emevi saltanatının yıkılması ve yerine saltanata Abbas Oğullarının geçmesi, saltanat ve anlayış açısından hiçbir şeyi değiştirmedi. Bir zorba saltanat yıkılırken yerine bir başka zorba saltanat kuruldu.
Yeni kurulan devletin Sultanı Abbasoğullarından Abdullah b. Muhammed’di. İslâm devlet başkanlığını Emevilerden zapteden bu ilk Abbasi Sultanı, kendilerinden önceki Emevilerin ve onları destekleyenlerin kanlarını akıtmakla işe başladı. Ne var ki o, bu işi o denli ileri götürdü ki, yaptıklarının İslâm hukuku açısından hiçbir açıklaması yoktur. Nitekim O’na es-Seffah (kan dökücü) isminin takılmış olması manidardır.
Devlet yönetimini Türklerin ve İranlıların yardımlarıyla ele geçiren Abbasoğulları suçlu suçsuz Emevilerden kimi ele geçirdi iseler kellesini uçurdular, Emevilere karşı bir soykırım uyguladılar ki bu yapılan işleri hiçbir dini dayanağı yoktur.
Ebu’l-Fida’nın tarihinde geçen şu rivayetler Abbasi vahşetini olanca açıklığı ile gözler önüne sermektedir:
Abbasoğulları doksan kadar Emevi erkeğini sopalarla dövdükten sonra yere yatırıp, inleyen bu insanlar üzerine deriden yapılmış yemek sofralarını serdiler. Can çekişen bu insanlar üzerinde yemek yerken, sofra altındaki bu insanlar teker teker can verdiler…
Emevi ailesinden –bir yolunu bulup kaçabilenler hariç- ne bir erkek, ne de bir kadın bırakıldı. Çocuklarıyla beraber öldürdükleri bu insanları, aç köpeklere yem yaptılar… Muaviye b. Ebi Süfyan dâhil, Emevi sultanlarının çoğunun kabirleri açılarak, vücutlarından kalanlar yakıldı, vücudu bozulmamış olan Hişân b. Abdülmelik’in cesedi ise çarmıha çakıldı, daha sonra o da yakıldı. (Prof. Dr. İhsan Süreyya Sırma, Abbasiler Dönemi, s. 15; İstanbul 1993 Beyan Yayınları) Şüphesiz ki bu yapılanların hepsi dinin yasakladığı şeyler olup saltanat hırsı uğruna yapılıyordu.