Nöbetçi Eczaneler
28 Mart 2014 Cuma 02:00:00 Demek oluyor ki, ilahi müessese olan dinin esası üzerine ne bir ilave, ne de eksiltme yapmaya kimsenin hakkı olmadığı gibi, bu ikisini yapmak da tehlikeli yoldur. Açıkça görüldüğü gibi, dine ilavede bulunmak, dini kendine zorlaştırmak, aşırılığa gitmek demektir. Bunun karşısında dini kolaylaştırmaya çalışmak adına dinin birtakım esaslarını emir ve yasaklarını çeşitli bahanelerle kaldırmaya, değiştirmeye çalışmak da aşırılıktır ve dinimizce reddedilmiştir.
Sonuç olarak şu söylenebilir: Kur’an-ı kerim’in anlattığı, Hz. Peygamber’in hayatında tatbik ederek, yaşayarak bize örnek olduğu ve sahih hadis kaynaklarıyla bize ulaşan İslam dini, orta yolun ta kendisidir. Hangi sebeple olursa olsun onun dışına çıkmak aşırılığa kaçmak demektir ki, dinimiz bunun her türlüsünü reddetmiştir.
Bir kadın Sevgili Peygamberimize gelerek, kocasının devamlı oruç tuttuğundan ve kendisine zaman ayırmadığından şikâyet etti. Peygamberimiz o adamı uyararak, bir gün oruç tut bir gün ye, eşine karşı görevlerini de yerine getir” dedi.
Resûlullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Bu din haddi zatında metin ve sağlam temeller üzerine oturtturulmuştur. Mugalâta ve zorlaştırmaya muhtaç değildir. İbadetlerinizi zorlaştırmayın, nefsinizin yapamayacağı ibadetlere koyulmayınız, çünkü bu tutum sizi usanç ve amelin terkine zorlar.” (İmam Suyuti, Camiu’s-sağir ve Tercümesi, Aydın yayınevi: 1/186)
“Ben ancak rahmet ve kolaylık yolu göstermek için gönderildim.” ; “Ben başkalarına azap ve eziyet vermek için değil, rahmet ve iyilik yapmak için gönderildim.” (İmam Suyuti: 1/186)
— Resûlullah (s.a.v.) buyuruyor ki:
“Sizler insanlara kolaylık göstermek ve iyilik yapmak için gönderildiniz, zorluk çıkarmak için değil.” (İmam Suyuti: 1/186); “Dininizin en iyi tarafı kolay olmasındadır.” (İmam suyuti: 1/186); “İslam kolay bir dindir, bu dinde taassuba (zorluğa) kaçan kimse bir gün usanır ve o zorluklara mağlup olur. O halde doğru yoldan ayrılmayın, yaptıklarınızı iyi yaparak en mükemmelini yapmaya çalışınız, müjde veriniz (korkutmayınız ), sabah, akşam ve gecenin bir cüz’ünde ibadete sığınınız, çalışınız.” (İmam Suyuti: 1/188)
Aişe (r.a)’tan rivayet edilmiştir:
“Peygamber (s.a.v)in bir hasırı vardı. Onu geceleyin kendisine hücre yapıp (ya da etrafına işaretler koyup) içinde namaz kılardı. Gündüzleyin ise onu (yere) yayıp üzerinde otururdu. Derken cemaat Peygamber (s.a.v)’in (arkasında) toplanıp onun namazına uymaya başladılar. Ta ki (böylece) çoğaldılar. (namazı bitirip) döndü ve şöyle buyurdu:
“Ey cemaat! Güç yetirebileceğiniz amellere bakın. Çünkü siz usanmadıkça Allah usanmaz. Allah katında amellerin en sevimlisi, az da olsa devamlı yapılanıdır.” (Buhârî, İmân 31, Rikak 18; Müslim, Salâtu’l-musâfirîn 215–216 (782); Ebu Dâvud, Tatavvu’ 27 (1368, 1370}; Tirmizî, Edeb 70 (2856); Nesâî, Kiyâmu’l-Leyl 17; İbn Mâce, Zühd 28 (4238); Ahmed B. Hanbel, 6,84,128, 244, 249)
