Nöbetçi Eczaneler
13 Ocak 2014 Pazartesi 02:00:00 İnsanlık kaç zamandan beri değerler erozyonu yaşıyor dersiniz. Bence uzun zamandır. Gönüllerimiz çölleşmiş ve her geçen gün bir çok değeri daha kaybediyoruz. Bunun önüne geçmeli ve dur demesini bilmeliyiz.
Gönlümüzü, toprağa benzetecek olursak. Nasıl ki; bakımsız bir toprak zamanla çoraklaşacaksa, sevmeyi, özlemeyi, sızlamayı, ağlamayı unutan bir gönül de zamanla çoraklaşacaktır.
Çorak toprağı rehabilite etmek mümkün. Fakat çorak gönülleri kim, ne ile rehabilite edecek?
Sevmeyen bir kalbin taştan, kayadan ne farkı var ki? Sevmeyen, özlemeyen, yanmayan bir gönül ne işe yarar?
Silkinip bir etrafınıza bakın ve kendinize gelin. Hiçbir şey için geç kalınmış sayılmaz. Yeniden sevebilir, yeniden özleyebilir ve yeniden benliğimizi kazanabiliriz.
“Sevmek acı çekmektir, sevmemek ölmektir…” diyor Aristo. Bu yüzden yürekten, çıkarsız, sınırsız ve tertemiz sevmeliyiz. Kimi, neden, niçin veya nasıl olduğu önemli değil sadece sevmeliyiz. Göreceksiniz o zaman gönüllerimiz yeşerecek, tohum verecek ve açacaktır. Yaradanı sevmek, vatanı sevmek, insanı sevmek v.s.
Sevgiye açılan yolda Yunus Emre’nin şu dizelerini unutmamalıyız.
“Gelin tanış olalım,
İşi kolay kılalım.
Sevelim sevilelim
Dünya kimseye kalmaz.”
