Nöbetçi Eczaneler
11 Aralık 2014 Perşembe 02:00:00 5 – Sübhâneke ve Eûzü-Besmele’yi sessizce okumak.
Zamm-ı sûreden evvel Besmele çekilmez. Yalnız İmam-ı Muhammed, hafî (gizli) kırâetle kılınan namazlarda Fâtiha’dan sonra okunacak sûre başında Besmele çekilmesini caiz görür.
* Sabah ve öğle namazlarında uzun mufassal, ikindi ve yatsı namazında orta mufassal, akşam namazında kısa mufassal okumak da sünnettir. Mufassal, Kur’ân-ı Kerîm’in son 7 de 1 kısmıdır. Üçe ayrılır. Uzun mufassal, Hücürât sûresinden Bürûc sûresine kadar olan kısımdır. Orta mufassal, Bürûc sûresinden Beyyine sûresine kadar olan kısımdır. Kısa mufassal da, Beyyine sûresinden aşağı olan kısımdır. Bu okuyuş, ikâmet ve vaktin genişliği durumunda söz konusudur. Yolculukta, vakit darlığında veya herhangi bir zaruret durumunda ne okunursa olur. Nitekim Resûl-i Zîşân Efendimiz, bir sabah namazını Muavvizeteyn (Felâk ve Nas sûreleri) ile kıldırmışlar, ashabın “namazı kısalttınız” suâline cevaben: “Bir çocuğun ağlamasını işittim. Annesinin telâşlanmasından korktum” buyurmuşlardır. Yolculuk sırasında sabah namazını Kâfirûn ve İhlâs sûreleri ile kıldırdıkları da rivayet edilmektedir.
* Sabah namazının birinci rekâtını, ikinci rekâtından 2 misli uzatmak da sünnettir.
6 – Fâtiha’nın sonunda okuyan ve işiten içinden Âmin demek. “Âmin”in mânası “duâlarımızı kabûl buyur” demektir. Âmin “kabul buyur” demektir. Peygamber (sav) Efendimiz İmam âmin dediği vakit siz de âmin deyiniz. Zira kimin âmin demesi meleklerin âmin demesine denk gelirse, o kişinin geçmiş günahları affolunur” buyurmuştur. (Buhari, “Ezan”, 111-112; Müslim “Salât”, 62, 87)
3- Rek’atı ikiden ziyade olan farzların ilk iki rek’atımn dışında Fatiha okumak.
4- Rükû’a eğilirken Allâhü Ekber demek.
5- Rükû’da, üç kere sübhâneke rabbîye’l-azîm demek. Beş veya yedi kere de denebilir. Rükû’dan kalkarken semiallahü limen hamideh demek ve Rükûdan doğrulup dik durmak (kavme). Bunun ta’dîl-i erkânın bir parçası olma ihtimaline binaen vacip olduğu da söylenmektedir.
11 – Bunun ardından Rabbena leke’l-hamd demek. Semiallahü limen hamideh” dedikten sonra, “Rabbena leke’l-hamd” veya “Allahümme rabbenâ leke’l-hamd” demek (tahmîd). Bunu tek başına namaz kılan ve imama uyanlar söyler. İmam da söyleyebilir (Ebû Hanîfe’ye göre imam söylemez). Yalnız başına namaz kılanlar her ikisinide söylerler.
12 – Kıyamda iken bir özür bulunmadıkça ayakların arasını 4 parmak kadar açık tutmak. Şişmanlık, fıtık gibi bir özür hâli varsa, ayakların arası daha fazla açılabilir.
13 – Rükû’da parmaklar açık olarak dizleri eller ile tutmak. Kadınlar dizlerini elle tutmazlar, sadece ellerini dizler üzerine koyarlar.
14 – Rükû’da dizleri dik tutup bükmemek.
15 – Rükû’da arkayı dümdüz tutmak. Başla sırtı aynı hizada bulundurmak. Kadınlar rükû’da dizleri bükük ve arkaları biraz yukarıya meyilli dururlar.
16 – Secdeye varırken, yere önce dizleri, sonra elleri, sonra yüzü koymak.
17 – Secdeden kalkarken evvelâ yüzü, sonra elleri, sonra dizleri yerden kaldırmak. İki secde arasında celse yapmak, yani kısa bir ara oturuşu yapmak. Bunun ta’dîl-i erkânın bir parçası olma ihtimaline binaen vacip olduğu da söylenmektedir.
18 – Secdelere varırken secdelerden kalkarken Allâhü Ekber demek.
