Nöbetçi Eczaneler
Özal, Tekke şeyhine bu tekkeyi 450 yıl önce buraya getiren şeyhin kabrini sordu. O arada Cumhurbaşkanı yaveri kurmay albay (bence manidar bir tavırla)saatine bakarak; “Sayın Cumhurbaşkanım dışarıda bekleyenler var, program çok sarktı”dedi.
Özal; “Sarkarsa sarksın, benden başka gezecek Cumhurbaşkanımı var” diye anlamlı bir cevap verdi.
Tekkeyi kuran şeyhin kabrine yürüdüler.
Fotoğrafta görülen şeyhin kabrine girdik. Dualarımızı okuduk. Sonra Özal Şeyhe: “Burada Osmanlı Sancağı olması lazım, nerede ”diye sordu. Şeyh; yan tarafta çürümüş bir dolaptan, diktatör Tito zamanında dolaba kilitlenmiş ve lime lime olmuş, Osmanlı Sancağını çıkardı.
Çok yüksek duygusal bir ortam olmuştu. Özal ağlıyordu.
Benimde gözlerimdem yaş akıyor,
Özal’a bakamıyordum.
Tozlu ve resimde görüldüğü gibi lime lime olmuş bir Osmanlı sancağı Özal’ın elindeydi, gözlüklerini çıkardığını gördüm ve dayanamadım dışarı çıktım. Yüzüne gözüne sürmüş. Bilgili ve ihlaslı olmak bambaşka bir manevi haz veriyor insana.
Bende ilk defa bir Osmanlı sancağı gördüm.
1991-Balkan Gezisi sırasında Eski İHA genel müdürü Fevzi Kahraman hatıralarından alıntıladığımız bu kıssada da görüldüğü gibi bizi, benlik ve geçmişimizi bir dolaba kapattı ve kilitlediler. Tabii bunu yapan aklı evvellerin aslında bildiği ama önce kendilerinin sonrada bizlere unutturmaya çalıştıkları gerçekler var.
Onlar yoktu biz vardık bu topraklarda, gün geldi biz az olduk ama nice çoklara galip geldik. Uyuduğumuzu galip geldiklerini düşündüler ama yanıldılar Başbuğ Alparslan TÜRKEŞ’in söylediği gibi; “Türk Milleti olarak hepimiz aynı gemideyiz. Bu geminin delinmemesi, parçalanmaması, batmaması lazım.
Allah kimseyi Devletsiz bırakmasın,
Devletimizi yaşatmak zorundayız. Ümit ve inancımız yine aynı yöndedir ki Cenab-ı Allah vaadini yerine getirecek “Hak” batıla galip gelecektir.
Bizi sadece harita üzerinde Türkiye cumhuriyeti sınırları içinde sananlar gaflet ve delalet içindedir. Bizler ki coğrafyaya sığmayan büyük bir milletin evlatlarıyız bu vesileyle “Osmanlı’nın artığısınız dediklerinde kahroluyorum!” diyen Kerkük’lü nineye..
“Bizi kimlere bırakıp gidiyorsunuz?” diye haykıran Tebriz’li dedeye..
“Bu vazifeyi Yavuz Selim Han verdi, 500 yıldır İstanbul’u bekliyoruz” diyen Halep’li Türkmene.. “Türkiye için dua etmeden seccademi kaldırmam” diyen Bosna’lı teyzeye..
“İki patik ördüm, köyüme ilk gelen Türk askerine vereceğim” diyen Ahıska’lı geline..
Ordumuza katılmak için ceketini satan Doğu Türkistan’lı gence..
Şahadet parmağını peşmergeye uzatarak, “Bir gün gelecekler!” diye ağlayan Türkmen çocuğa..
“Türk Beklenendir” diyen Prizrenli’ye..
Baykal’a, Hazar’a, Orkun’a, Yenisey’e..
İdil’e, Tuna’ya, Fırat’a ve Nil’e..
Türkmen Dağı’ndan, Tiyanşan’a
Tanrı Dağları’ndan Erciyes’e..
Ahlat’a, Urumçi’ye, Fergana’ya ve Tebriz’e..
Üsküp’e, Şumnu’ya, Bakü’ye, Aşkabat’a..
Taşkent’e Bişkek’e, Tuva’ya ve Almatı’ya..
Velhasıl-ı kelam..
Yürek bohçasında bize dair ağıt ve umut taşıyan tüm Türk Yurtları’na, Turan İlleri’ne selam olsun
Dilde birlik, fikirde birlik hep bir ağızdan “ortak geçmiş, ortak gelecek” diyor ve biliyoruz. Asır, Türk asrıdır! Hedef KIZILELMA, Hedef TURAN Ülküsüdür…
