AFYONKARAHİSAR’DA YUNAN VAHŞETİ – Kocatepe Gazetesi

(Dünden Devamı)
Evvela işgal esnasında reva görülen mezalimden bahsedeyim:
Memlekette o sene ne kadar yün, tiftik, buğday ve sair mahsul varsa gasp ederek kaldırdıkları gibi, geçen senelerden kalan depolarda mevcut eşya ve hubûbâtı da götürmüşler, evleri, dükkânları basarak, yataklardaki yünlere, sandıklardaki elbise ve kumaşlara varıncaya kadar gasp etmişlerdir. Bunu kısmen bir şekle bağlamak istemişler, Yunanlılarla müştereken tesis ettikleri Şark Halı Kumpanyası namına yapmışlar ve parasını öder gibi görünmüşlerse de hakikatte beş para vermemişlerdir. Hatta camilerdeki halılar, kilimler bile bu vesile ile toplatılmıştır. Fakat zavallı halkın feryat ve şikâyeti o kadar ayyûka çıkmış ki, artık Yunanlılar bile kendisini tutamamışlar ve bunları İzmir’e yollamışlardır.
Etrafta ve merkezde hemen hemen hayvan kalmamış gibidir. Küçük[baş] keçi, koyun; beygir olmak üzere gasp olunan hayvanların sayısı 600.000 civarındadır. Taarruz esnasında Yunanlıların ruh hallerine dair yaptığım bir incelemeye göre daha Sakarya Harbi’nde düşmanın manevi güçleri tamamen kırılmıştır. Şehirde Yunan temsilcisi olan bir ihtiyar Palikarya (Rum), ordumuz tarafından takip edilmiş olsaydılar, Yunanlıların daha o zaman bozguna uğrayacağını itiraftan çekinmemiştir. Çünkü Venizelos-Kostantin taraftarları arasındaki ihtilaf son dereceyi bulmuş, siyasi çekişmelerden dolayı birbirlerini öldüren subaylar bile görülmüştür. Fakat buna rağmen Yunanlılar Afyon’u, Verdun, Namur, Liyej gibi bir hale koymağa çok çalışmışlardır.
Ancak Yunan ordusu çözülmüş, bozgun başlamış, işte asıl o zaman Yunanlıların bütün vahşet damarları kabarmış…
Yağma etmedik İslam dükkânı, eşyasını soymadık Türk evi, bırakmamışlardır. Civardaki Deper köyünün ahalisini tamamen kurşuna dizmişler, 160 evli Sülümenli’nin yarısından fazla bir kısmını yakmışlar… Kuva-yı külliyeleri (bütün kuvvetleri) çekildikten sonra şehrin iki başına tahrip müfrezeleri yerleştirmişler, fakat ordumuzun süratle gelmesi ve halkımızın rehberliği sayesinde saklandıkları yerlerde savaşılarak mahv ve yok edilmişlerdir. Bu yangın tertibatı için emir veren, sonradan Altıntaş-Dumlupınar muharebesinde General Trikopis ile birlikte esir edilen General Dimeris’tir. Hüseyin Fikri”
 “Yunanlılar Aziziye’ye geldikleri zaman ilk evvela ahaliden ekmek, arpa, şeker ve et istediler. Yunanlılar, ahalinin nezdinde bulunan bu nev’i erzak ve hayvanâtın yarısını istedikleri halde benim tavassutum üzerine bu miktar tenkîs edildi (daha az olarak verildi).
Ondan sonra Belediye Reisi’nin koyunlarını aldılar, Hisar’a götürdüler. Kendilerine müracaat ederek yaptıkları muamelenin ayıp olduğunu söyleyerek koyunları sahibine iade ettirdim. Aziziye ahalisinin namuskâr olduğuna dair Yunanlılar bize bir vesika verdi. Diğer Yunan kıtaları geldiği zaman burada Kemaliyelerden kim vardır? diye sordular: “İşte ben Kemali’yim! dedim. Kemal İzmir’i bir alsa kendisine tapınacağım!” Sonradan Türk askeri gelerek Yunanlılarla muharebe ettiler ve 28 kişi telef ederek 7 esir aldılar. Bununu arkasından yine başka Yunan bölüğü geldi. Hükümet Konağı’na ahaliden 424 kişiyi hapsettiler. Bunları top ve gaz ile imha etmek istediler. Ben bunu iştir işitmez bölük komutanına gittim; ağlayarak çok yalvardım ve dedim ki: “İlk olarak beni öldürünüz, sonra onları!” ve mahpusları alarak evlerine götürdüm. Bunlardan üç dört kişiyi öldürdüklerini ve birkaç harmanı yaktıklarını haber aldım. Müftü ile Abdül Ağa ve muhtarların Yunanlılar tarafından götürüldüklerini söylediler. Hemen bir araba ile PîriBeyli’dekarargâh komutanına yetiştim. Çok rica ederek ikisini kurtarabildim. Diğerlerini bölük komutanı iki güne kadar geriye göndereceğini söyledi.
30 Teşrin-i evvel 921
Rahip VasileosPanayotis”5   (Devamı Yarın)

5 Orta Anadolu’da Yunan Mezalimi, III. kısım, Garp Cephesi Erkan-ı Harbiyesi İkinci Şubesi Neşriyatı, cüz:3, İstanbul 1337, s. 2.