0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İslâm’a göre âlimler ve eğitimciler, sadece Hakk’ın ve hakikatin emrindedirler. Onlar siyasete, politikaya alet olamazlar, ilmi ve dini gerçekleri dünyevi çıkarlar için değiştiremez, dini siyasi çıkarlara ve dünyevi menfaatlere alet edemezler.
Peygamberimiz buyuruyor ki: Benden sonra yalan söyleyen ve zulmeden emîrler olacaktır. Bu bakımdan onların yalanlarını tasdik eden ve onların zulümlerinin yardımcısı olan herhangi bir kimse benden olmadığı gibi, ben de o kimseden değilim. (Aramızda herhangi bir rabıta yoktur) ve böyle bir kimse (kıyâmet gününde) havz-ı kevsere varamayacaktır. (Nesâî,Tirmizî Hâkim, (Ka’b b. Ucre’den)
Ebu Hüreyre Allah Rasûlü’nün şöyle dediğini rivayet eder:
Kurra’ların Allah tarafından en çok buğzedileni o kimselerdir ki, emirleri ziyaret ederler. (İhya 3. cilt)
Huzeyfe bin Yeman (r.a) şöyle demiştir: ‘Fitne yerlerinden sakınınız’. Bunun üzerine kendisine şöyle soruldu: ‘O yerler nere lerdir?’ Şöyle cevap verdi: ‘Emirlerin kapılarıdır. Çünkü herhangi biriniz emirin huzuruna gittiğinde onun yalanını tasdik eder, onda olmayan vasıfları ona atfeder!’
Ebu Zer el-Gifârî (r.a) Seleme b. Kays’a hitaben şöyle demiştir: ‘Ey Seleme! Sakın sultanların kapılarına gitme! Çünkü sen onların dünyalığından herhangi bir şey aldığın zaman, onlar onun karşılığında ondan daha fazlasını senin dininden alırlar!’
Süfyan es-Sevrî şöyle demiştir: ‘Cehennemde bir vâdi (dere) vardır. O vâdide ancak meliklerin (kralların ve emirlerin) ziyaretine giden kurra’lar dururlar!’
Emirlerin en hayırlısı, âlimlere gelen emirlerdir. Âlimlerin en şerlisi emirlerin ayağına giden âlimlerdir. (Deylemî, Hz. Ömer’den değişik bir tâbirle )
Ubâde bin Sâmit (r.a) şöyle demiştir: ‘Âbid bir kurra’nın emirleri sevmesi nifaktır. Zenginleri sevmesi ise riyadır.’
İbn Mes’ud şöyle demiştir: ‘Kişi, beraberinde dini olduğu halde sultanın huzuruna girer. Çıkarken dinsiz çıkar’. Bunun üzerine İbn Mes’ud’a ‘Neden?’ diye soruldu. Cevap olarak şöyle dedi: ‘Çünkü kişi Allah’ı kızdırmak suretiyle sultanı râzı eder’.
Ömer b. Abdülâziz bir kişiyi herhangi bir vazifeye tâyin etti. Bunun üzerine kendisine ‘Tâyin ettiğin bu adam Haccac-ı Zâlim zamanında tâyin edilmiş bir yöneticidir’ denildi. Ömer derhal onu azletti. Adam, Ömer’e (r.a) ‘Ben az birşey karşılığında Haccac-ı Zâlim’e çalıştım’ diye özür beyan ettiyse de, Ömer şiddet ve hiddetle ona ‘Bir gün veya bir günün yarısı o zâlim ile sohbet etmen şer ve meymenetsizlik bakımından sana yeter de artar!’ diye haykırdı.
Fudayl b. Iyaz (r.a) şöyle demiştir: ‘Bir kişi saltanat sahibine yaklaştığı nisbette Allah’tan uzaklaşır’.