CİNNET

“Bu ülke bu hale geldiyse. Bugün benim Anadolu’daki vatandaşım, konteynırlardan evine çöp, rızık topluyorsa. Meydanlar, açız açız diye bağırıyorsa. Evinin kirasını ödeyemiyorsa, suyunun parasını ödeyemiyorsa, elektriğinin parasını ödeyemiyorsa, ve artık yandım Allah diyorsa benim vatandaşım… %25’i açlık sınırının altındaysa, %50’si yoksulluk sınırının altındaysa.. bu hale Türkiye’yi kim getirdi? Bu hükümet getirmedi mi? Rakamlar ortada.. bakın. Zaman şöyle biraz daha ilerlesin, seçim zamanı geldiği zaman arşivlerin hepsi açılacak.. Hepsi gözler önüne serilecektir, yani bu millet bu kadar da unutkan değil… Bunların hepsi hatırlatıldığı zaman neyin bedelini kimlerin ödemesi gerektiği ortaya çıkacak…”
***
Türk-İş’in her ay yaptığı çalışmaya göre Temmuz ayı itibariyle ülkemizde açlık sınırı; 2,075 TL, yoksulluk sınırı 6,760 TL, ve evli olmayan-çocuksuz bir çalışanın ‘yaşama maliyeti’ aylık 2,565 TL. olarak açıklandı.
Çalışma Bakanlığı verilerine göre Türkiye’deki çalışanların yüzde 40.3’ü asgari ücretle (2.020,90 TL) çalışıyor. Sadece askeri ücretlilerin sayısı bile yukarıda belirtilen %25 rakamını aşıyor. Bir de işsizleri, çiftçileri, emeklileri, zarar eden esnafı eklerseniz ülkenin yarısından fazlası açlık sınırında yaşıyor demektir.
Daha da acısı, ülkemizde 13 milyon 925 bin kişi günde 1 dolarla geçinmek zorunda kalıyor. Uzun zamandan beri devam eden ekonomik kriz zenginler ve yoksullar arasındaki eşitsizliği daha da artırdı. Ekonomide yaşanan krizin toplum üzerindeki sonuçlarını yoksulluk ve işsizliğin artışı olarak görmekteyiz. Bunun daha da ötesi, her şeyi yapmaya hazır bunalan, çaresiz insanlar olarak karşımıza çıkıyor. Etrafımız evinin kirasını, su ve elektrik parasını, kredi kartı borcunu ödeyemeyen, çaresizlikten çalan, fuhuşa ya da intihara sürüklenen insanlarla doldu. Birçok onurlu vatandaş pazar alışverişine akşam geç saatlerde gidip kalan son malları, ucuza almanın hesabını yapıyor. Bu ülkede artık, ekmek satışlarının azaldığı ifade ediliyor.
Bir yanda atanamadığı için hayatına son veren öğretmen adayları, öte yanda açılan kadrolara, sınavsız ve liyakat aramaksızın yakınlarını atayan bürokratlar. Belediyede işe giremediği için kendini yakan işsiz genç. Geçirdiği iş kazası sonrası işsiz kalıp oğluna okul forması alamadığı için ölümü seçen Kocaeli’li baba; İsmail Devrim. Bu ülkede hala onurlu insanlar çoğunlukta.
İnsanlar artık cinnetin eşiğinde. Ekonomik zorluklar toplumun tüm katmanlarını cinnet noktasına getirdi. Son 3 ayda Afyon Merkez ilçeye bağlı belde ve köylerde kaç cinayet haberi duyduğunuzu bir düşünün. TÜİK verilerine göre 2009-2018 yılları arasında kayıtlara geçen intihar sayısı 30.984 Sadece 2018’de 3.161 intihar gerçekleşmiş. Bu intiharların en büyük sebebi geçim sıkıntısı ve işsizlik. İstatistiklere göre 6 yılda yoksulluk, işsizlik, borç ve çalışma koşulları nedeniyle intihar edenlerin sayısı 5 kat arttı. AKP’nin iktidara geldiğinde 70 bin olan atanamayan öğretmenlerin sayısı bugün 500 bine yükseldi.
İşsizlik artık sadece alt gelir grupları için değil, Özal’ın orta direği ile orta-üst gelir gruplarını da etkileyen bir etmen durumunda. Son iki yılda intihar eden öğretmen sayısı 100’ü geçti, 10 yılda intihar eden avukat sayısı yüzde 75 arttı. Avukatlar arasındaki işsizlik yüzde 6 düzeyinde. Bu yıl geçim zorluğu, baskı sebebiyle 12 avukat intihar etti.

Yazının girişinde alıntı yaptığımız sözler, AKP’li Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın 2002 yılında yaptığı bir televizyon konuşmasına ait. Partili Cumhurbaşkanı çok haklı. %15’e varan işsizlik oranı, %20’leri bulan enflasyon, 6 liraya varan Dolar, 7 lirayı bulan Benzin. Fazla söz gerek yok. Vatandaş bunların hepsini birebir yaşıyor.
Partili Cumhurbaşkanı’nın dediği gibi “Vatandaşımız bunların hepsini biliyor. Bunların hepsi hatırlatıldığı zaman, neyin bedelini kimlerin ödemesi gerektiği ortaya çıkacak…”
Son Söz; “Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz”