Çocuk hikâyesinden siyasi mesaj veriyorum

12 Mart 2015 Perşembe 02:00:00
  Afyonkarahisar’da da Türkiye’de de siyaset kızışıyor. Aday adayları hem kendi partilerindeki kişilerle, hem de diğer partilerle rekabet yaşıyor. Bu rekabette zaman zaman “Benim karşımdaki aday adayını bitireyim de gerisi ne olursa olsun” yaklaşımını da görüyoruz. İlk olarak Timaş Çocuk Kitapları arasından çıkan “Masal Treni Çuf Çuf” adlı kitapta okuduğum “Narenci ve Turuncu” hikâyesini hatırlıyorum, birbirinin kuyusunu kazan aday adaylarına, farklı yaklaşımlarla birbirilerine sırtını dönen partilere şahit oldukça.
Buyurun, hikâyeyi okuyalım:
“Bir zamanlar Turuncu ve Narenci adlı iki horoz varmış. Bunlar amca çocuklarıymış ama birbirlerini hiç sevmezlermiş. Onlar incir ağacı yüzünden sürekli tartışırlarmış. Bu incir ağacının çok tatlı ve sulu meyveleri varmış. İkisi de incirden sadece kendisi yemek istiyor, diğerinin yemesine izin vermiyormuş. Üstelik diğer tavuk ve horozları da ağaca yaklaştırmıyorlarmış. Narenci ve Turuncu sabahtan akşama kadar incir ağacının dibinde oturmaya başlamışlar. Bu yüzden güzelim incirlerde ağaçta kalakalmış. Bir gün Narenci Turuncu’ya şöyle demiş: Bugün bu ağacın durumu belli olsun. Bu ağaç benim sakın yaklaşma tamam mı? Turuncu nerden senin oluyormuş asıl o benim ağacım sen uzak dur demiş. Böylece iki amca çocuğu tartışmaya başlamışlar. Onların sesini duyan diğer horoz, tavuk ve civcivlerde etraflarına toplanmışlar. Kavga ederken incir ağacından da bir hayli uzaklaşmışlar ve incir ağacını kollamayı da unutmuşlar. Sonunda Narenci ve Turuncu senin ağacın değil benim ağacım demekten yorgun düşmüşler ve çimenlerin üzerine uzanmışlar. Birden incir ağacı akıllarına gelmiş ve ağacın yanına koşa koşa gitmişler. ‘Aa! incir ağacına ne olmuş böyle?’ diye bağırmışlar. İncir ağacına ne mi olmuş? Onlar senin ağacındı, benim ağacımdı diye tartıştıkları sırada diğer horozlar, tavuklar gelip bütün incirleri yemişler. Narenci ve Turuncu ağacın yanına oturup ah vah etmişler ve düşünmüşler. Narenci ‘keşke incirlerden birlikte yiyip paylaşsaydık yazık o güzelim tatlı ve sulu incirlere’ demiş. Turuncu da ‘Keşke ama artık çok geç incirlerin hepsini yemişler. Ama olsun en azından gel bundan sonra dost olalım, her şeyimizi paylaşalım, arkadaşlarımıza verelim’ demiş. Narenci ‘Evet çok haklısın’ demiş ve özür dileyerek birbirlerine sarılıp kucaklaşmışlar.”
Bakalım 7 Haziran seçimlerinden sonra Narenci ile Turuncu hikâyesini anımsayacak mıyız?