İnsan, hayatı boyunca olumlu ve olumsuz çok olaylar yaşar. Bir kısmı kendi samimiyeti, bir kısmı da çevresinin samimiyetsizliğinden kaynaklanır. Yoldaşlığı da, kalleşliği de dost ve dost bildiklerimizden görürüz.
Kırmamak için özene bezene davrandığımız insanların nankörlükleri ve vefasızlıklarıyla yüzleşerek yaşıyoruz. Zor anında yardım ettiğimiz insanların, zora düştüğümüzde yanımızda olmadıklarını gördüğümüzde öğreniriz hayatı. Bir dahakine de daha olgun bir insan olarak,  özene bezene seçmeliyiz hayatımıza sokacağımız insanları. Tabi bunu malzemenin kalitesine göre yapabiliriz. Malzeme zayıfsa yapılabilecek fazla birşey yoktur.
Bazen kendimize en büyük kötülüğü sıkıntılarımızı olduğu gibi konuşmakla yaparız. İçimizde tutamayız  ve hemen paylaşmak isteriz. Yanımızda üzülmüş gibi yapıp arkamızdan sevinen insanları boşu boşuna mutlu etmektense, varsın kendi kendimize üzülelim veya gerçekten güvendiğimiz insanlara dökelim içimizi. BAZEN YALNIZLIK YALANCİ BERABERLİKLERDEN ÇOK DAHA FAYDALIDIR.
Canının acıdığını hissedersin ama yapacak bişey yoktur. Ne kalbini susturabilirsin, ne de gerçekleri değiştirebilirsin. Hayatı olmasını isteğin gibi değil, olduğu gibi yaşamaya çalışırsın. Yüreğindeki binlerce acıya rağmen gülen maskeni takıp, her güne umutla bakmaya devam edersin.
Değerli dostlarım; Düşüncesi asil olanın, konuşması da, tavrı da asil olur. Başkalarından kendini üstün görüp mesafeli olmak, asil İnsan olmak değildir. Asil insan dik durur, söyledikleri ile yaptıkları arasında fark yoktur. Davranışları kişiden kişiye değişmez. Dedikodu yapmaz. Yol arkadaşını arkadan hançerlemez. Mağdur durumda olsa dahi yine Asil bir tavır içerisinde olur. Yiğidin parlatıcısı cefa, erdemi sabırdır. Eskiler ne demiş; “BACA EĞRİ DE OLSA, DUMANI DOĞRU ÇIKARIR.”
Bu haftaki yazımı da Yunus Emre’nin nadide sözleri ile bitirelim istedim;
Çiceklerle  hoş geçin, balı incitme  gönül.
Bir küçük meyve için dalı incitme gönül.
Mevla verince azma, geri alınca kızma,
Tüten ocağı bozma, külü incitme gönül.
Dokunur gayretine, karışma hikmetine,
Sahibi hürmetine kulu incitme gönül.
Sevmekten geri kalma , yapan ol yıkan olma,
Sevene diken olma,
Gülü incitme  gönül.