Hükümetin aydınları

12 Eylül 2010’da Anayasa değişikliği referandumunun temel sloganı şuydu: Azınlığın çoğunluğa tahakkümü sona erecek!
Kulağa ne de hoş geliyordu bu tahakkümün sona ermesi. Aslında yeni “tahakküm” toplulukları ortaya çıkmaya başlamıştı, ancak Referandum’dan sonra bu yeni tahakküm topluluklarının eli daha da güçlendi.
Referandum’un yanı sıra “ne denirse evet” diyenler türedi her tarafta.
“Ne denirse evet”çilerle “Yetmez ama evet”çiler, Akil İnsanlar Listesi’nde buluştu. Bu iki kesime bir de “Salla başını, al ihaleni” kesimi de eklenince, Akil İnsanlar’ın tadı, kaymaklı ekmek kadayıfından bile lezzetli oldu.
ELİTÇİ-SEÇKİNCİ BİR KESİM
Hükümet yetkililerinin her defasında muhalefet partilerini “elitçi, seçkinci” olmakla suçladığı 10 küsur yıl içinde, görüldü ki yeni bir “seçkinler zümresi” de oluştu. Asgari ücretin ne kadar olduğunu bilmeyen, evinden camiye jiple giden, halkın yönlendirilebilir bir kitle olduğunu savunan, fikir üretilmesini benimsemeyen, hükümeti eleştirmeyi günah sayan bir zümreydi bu.
73 MİLYONDA 63 KİŞİ
O zümrenin özetini, işte o Akil İnsanlar adı altındaki listede görebiliyoruz. 73 milyonluk Türkiye’de hepitopu 63 akıllı insan bulunabildi. Ne tuhaf…
63 kişiden hiçbiri asgari ücretli değil.
63 kişiden hiçbiri bir şehit acısı yaşamamış.
63 kişiden hiçbiri halkın konuştuğu dili konuşmuyor.
Kısacası bu 63 kişinin halk nezdinde bir karşılığı yok. Akiller’in halk nezdinde bir karşılığı olsa, göğüslerini gere gere gezebilirlerdi değil mi, sokaklarda.
TESEV NE DERSE O
Halkın talebini kitap satırlarında, formül dengelerinde, kariyer geliştirme merkezlerinde arıyorlar. Kendilerine ait bir cümle kursalar içim yanmayacak da, TESEV hangi raporu yayınladıysa o raporu tekrar edip duruyorlar.
Ve ne yazık ki, bu 63 kişiden belki 30’undan fazlası, “milli içki” olarak ferman buyrulan “ayran”dan uzaklar.
Fakat halkın ayranını kabartmakta usta olduklarını, Batı illerindeki ziyaretlerden görebiliyoruz.
ZEKİCE BİR MANEVRA
Akil İnsanlar Listesi, hükümet için çok zekice bir manevra.
Akil İnsanlar Listesi ile hem çözüm süreci altında yürütülen çalışmalara destek gibi gözüken “hükümet aydını” oluşturuluyor.
O “hükümet aydını” olanların etkiledikleri kişilerin hükümeti eleştirmesini engelleniyor.
“Bir şeyler yapıyoruz” mesajı veriliyor.
Bu sürece duyulan tepki, Akil İnsanlar’a yöneltilerek hafifletilip etkisiz hâle getiriliyor, yani toplumun sinirleri boşaltılıyor.
Muhtemel bir başarısızlıkta “Biz çalıştık, Akil İnsanlar çalışmadı” diye hükümet aydınlarını harcama imkanının altyapısı sağlanıyor.
Muhtemel bir başarıda ise o hükümet aydınlarının üzerinden seçim çalışması yapılmış oluyor.
Bir taraftan da biz Akiller’i konuşurken, atı alan “Amed”i geçiyor…