Düşmanları tarafından bile eminliği, doruluğu tasdiklenen ve Muhammedül Emin adıyla anılan Hz. Peygamber’in hayatı yakînen incelendiği zaman, 63 yıllık ömründe, en tehlikeli en kritik anlarda dahi bir kerecik bile olsa yalan söylemediği görülür.
Allah Resûlü (s.a.s.), etraftaki hükümdarlara İslâm a davet mektupları gönderiyordu. Bu mektuplardan birini de Roma imparatoru Hirakl e (Hireklius) göndermişti. Hirakl, mektubu baştan sona okudu. O sırada Şam bölgesinde bulunan Ebû Süfyan ı çağırttı ve aralarında şu şekilde bir konuşma oldu.
-O na en çok uyanlar kimlerdir, zenginler mi, fakirler mi?
-Fakirler.
-Hiç O na inananlardan dönenler oldu mu?
-Şimdiye kadar hayır.
-Artıyorlar mı, eksiliyorlar mı?
-Her geçen gün biraz daha artıp çoğalıyorlar.
-Hayatında hiç yalan söylediğini duydunuz mu?
-Hayır, O nu hiçbirimiz yalan söylerken duymadık.
Mektubun tesirinden sonra henüz Müslümanların en amansız düşmanı olan Ebû Süfyan’dan aldığı bu cevaplarla çarpılan Hirakl, kendini tutamayarak şöyle dedi:
-Bir insanın bunca zaman, insanlara yalan söylemekten kaçınıp da Allah a karşı yalan söylemesi düşünülemez. (Buharî, Bed ül-vahy, 6)
Bedir Harbi günü Ahnes bin Şerik, Ebû Cehil’e: “Ey Ebu’l-Hakem, şurada senden ve benden başka konuşmamazı işiten yok. Sen bana Muhammed hakkındaki kanaatini haber ver; o doğru sözlü müdür yoksa yalancı mıdır? “dedi. Peygamberimizin en azılı düşmanı Ebû Cehil: “Vallahi, Muhammed muhakkak doğru sözlüdür ve hiç yalan söylememiştir” dedi.