Örnek alınacak bir insandı bakanımız Tank Hasan.
Oydu darbelere, tanklara dimdik duran kahraman.

Onu anlatmakta kalem gerçekten aciz kalır.
Böyleleri dünyadan başka ahrette de aklanır.
    
İnsanlıkta, çalışkanlıkta, güzellikte abide birisiydi.
Bakanlıkta, müsteşarlıkta, başkanlıkta devrin en iyisiydi.

Enayi denecek kadar kendine kullanmazdı koltuğu.
Başkalarında çok enderdi bu asil huyu.
    
Yirmi dört saat yetmezdi ona, terk ederdi uykuyu.
Beyt’ül mal’ı korumada bir Hz. Ömer’di huyu.

O zamanlar Kızıloğlu hocam Afyon’da bir Marko paşaydı.
Dertleri toplardı cebine dermansa Ankara’daydı.

Eğitim kökenli hocam Tank Hasan’dan hep şikayet ederdi.
Hocam’ın tayinlere v.s.ye bakandan bir yardımdı derdi.

Ama bu delikanlıyı masasında bir türlü bulamazdı.
Maalesef çok şahsi dertlere de pek derman olamazdı.

Derdi: -“Yahu bu oğlanı makamında bulmak ne mümkün.
Bakanlıkta ağaç oldum, hiç gelmedi bütün gün.!

İşte bu çalışkan Bakan’ımız Hasan Celâl Güzel’di.
Şahsi işten ziyade tüm ulusu eğitmekti hep derdi.

Koltuk, masa ne ki onun için iskemleye ya da yere oturur.
Topluma hizmetkâr olmak verirdi ona gurur.

Adı Güzel, kendi güzel ona Hak her şeyi fazlasıyla vermişti.
Erbakan hocamız gibi onun da çok hakları yenmişti.

Tuttuğu bir ahbabı yürekten kucaklardı.    
Sevgi, samimiyetle onu kendisine bağlardı.

Ben doksan kiloyum, zorlanmadan kaldırırdı havaya.
Yüz doksan olsam bile vız gelirdi, kucakta çıkarırdı yaylaya.

Eh… Yer kimleri yemiyor ki. Onu da aldı nur içinde yatsın.
Tanksavarlar çok lâzım, isterim sayıları artsın.
                20.03.2018
            Tanksavar: H.C. Güzel’in diğer lâkabı