TİYATRO ÜZERİNE SÖYLEŞİ

27 Mart Dünya Tiyatrolar Günü gelmekte. O gün tiyatrolar ücretsiz olarak oyunlarını sergilerler. Oyundan önce de tanınmış bir tiyatrocunun hazırlamış olduğu “ulusal bildiri” seyirciye bir tiyatrocu tarafından okunur.
Ben de yıllar önce bu ulusal bildiriyi oyundan önce birkaç kez okuyanlardanım. Ama temennim hep şu olmuştur. Bu bildirileri yazanlar da okuyanlar da milli birlik ve beraberliğimize ters düşmeyen, toplum menfaatini ön planda tutan, dinimizi ve ecdadımızı alçaltmaya çalışmayan, sanatı ideolojilere alet etmeden sadece sanat için uğraşan kimseler olsun. Hep bunu arzu etmişimdir. Maalesef geçmiş dönemlerde bu arzum. Çoğunlukla gerçekleşmemiş ve sadece bir temenni olarak kalmıştır. “Camii, okul v.s. sizin olsun, bana sadece tiyatroyu verin.” diyen bir ideoloji yurdumuzda bu konuda hep hakim durumda kalmıştır. Devlet Tiyatrolarına bile bu zihniyet hakim olmuştur.
Özel tiyatrolarda da sanatı sanat için yapanlardan ziyade fazlaca seyirci koparabilmek için tiyatronun içerisine her türlü melânet, çıplaklık, bel altı espiriler, ideoloji, ateistlik maalesef sokulmuştur. Modernlik adına, özgürlük adına bunlar yapılmıştır.
Mal müşteriye satılır. Seyirci de bir oyunda bu zararlıları arar olmuştur. Bu hâl halâ öylece devam etmektedir. İlgililer halen pek çok bozulmuşluğu tamir etmekten bu konulara daha fazlaca eğilememektedir. Dervişin fikri ne ise zikri de odur. Tiyatroya fikri düzgün kimselerin hakim olması şarttır. Yoksa bu etkili silâh hep ters tepki yapabilir. Her an kontrol altında bulundurulmalıdır. Yoksa emek verilerek, masraf yapılarak meydana getirilen bir eser topluma fayda yerine zarar verebilir.
Afyonkarahisar’ımızda da sevinilecek bir şey. Eskiye nazaran tiyatro faaliyetleri bir hayli artmıştır. Bu olanaklarla orantılıdır. Bu konuda üniversite ve bazı özel faaliyetler gözlenmektedir.
Bunların yanında Belediye bünyesinde de Ram salonunda oyunlar hazırlanıp gösterime sunulmaktadır. (Devamı Pazartesi Günü)