Özledi okurları Şükrü Küçükkurt’u – Kocatepe Gazetesi

14 Ocak 2010 Perşembe 02:00:00
  Kocatepe Gazetesi’nin internet sayfasına girdiğinizde köşe yazarlarının fotoğraflarını ve fotoğrafın altında günlük yazısının başlığını görürsünüz. Tabii bu fotoğrafların en başında gazetemizin sahibi temel direği ve başyazarı Şükrü Küçükkurt’un resmi vardır.
Bir kaç gün önce tesadüfen internette Kocatepe’nin sayfasını açtığımda Şükrü abimizin resminin her zamanki yerinde olmadığını gördüm. Ne yalan söyleyeyim üzüldüm. Kocatepe’yi bebeklikten elinden tutarak orta yaşa kadar getiren, üstelik yerel basının en güvenilir ve dürüst gazetesi olarak anılmasında çok büyük emekleri olan Şükrü Küçükkurt, bayrağı kendisi gibi yetiştirdiği oğlu Sezer Küçükkurt’a devretti. Sezer Küçükkurt aynı çizgide azimle, inançla, başarıyla yürüyerek babasının yüzünü kara çıkarmayacaktır.
Altmışlı yılların hızlı gazetecisi olan Şükrü Küçükkurt, motosikletiyle haberden habere koşar, Afyon’un altını üstüne getirirdi. Yaşamı boyunca en çok kızdığı sinirlendiği şey haksızlıktı. Yapılan haksızlıklara çok kızar, haksızlıkların üstüne üstüne giderdi. Korkmadan, yılmadan, usanmadan kanunsuz iş yapan herkesle mücadele eder, hiç bir işi sonuçlandırmadan bırakmazdı. Hele hele o ‘kısa kısa’ köşesi öyle güzel, öyle net mesajlar verirdi ki, Kocatepe tiryakileri gazeteyi eline alır almaz hemen ‘kısa kısa’yı okur, verilen mesajdan, çizilen portreden kimin kulağının çe-kildiğini anlarlardı.
İlk yazımı 1971’de yazdığım Kocatepe’de 1998’den itibaren sürekli yazarak bugünlere geldik. Kocatepe’de 12 yıldır yazı yazarım, Şükrü Küçükkurt bir gün de, şunu yazma, ya da şöyle yazma, böyle yaz demedi. Yazılarıma asla müdahale etmedi. Hatta bazen aynı konuda birimiz olumlu, birimiz olumsuz yazdığımız bile oldu. Birbirimize en küçük bir serzenişte bile bulunmadık.
Koca usta öyle güzel yazılar yazardı ki, çoğu kimse beğenilerini benimle paylaşırdı. Çevrenin beğenilerini ve kendi övgülerimi söylediğimde mütevazice gülerek ‘Ben sanat okulu mezunuyum’ derdi. Oysa ki ulusal basında yazacak kadar güçlü bir kalemi vardı. On iki yıl boyunca onun yazılarından çok yararlandım. Zaten gazeteyi elime alır almaz, ilk onun yazısını okurdum. Çünkü toplumun nabzını çok iyi tutar, yazılarıyla toplumu yönlendirmeyi ustaca yapardı. Yazmayı bırakmasaydı, ondan daha öğreneceğimiz çok şey vardı.
Bir süre önce ciddi bir rahatsızlık geçirmişti Şükrü Abi. Rahatsızlığı bir şanssızlık, kurtulması büyük bir şanstı. Eski sağlığına kavuşsa da, geçirdiği rahatsızlık onu bir hayli yormuştu. Belirli bir süre daha dinlendikten sonra tekrar aramıza dönerek bize yol göstereceğine, rehberlik etmeye devam edeceğine inancımız sonsuzdur.
Şükrü Küçüçkurt ile ilişkilerimiz her zaman gazeteci yazar değil, abi kardeş düzeyindeydi. Çok ciddi bir insan olmasına rağmen şakalaştığı ender insanlardan biri de bendim. Zaman zaman birbirimize takılırdık.
Şükrü Küçükkurt’suz bir Kocatepe Gazetesi’ni düşünemiyoruz. Okurları gazeteyi alınca hep onun köşesine bakıyorlar ilkin. Herkes özlüyor senin yazılarını.
Haydi koca usta, iyileş ve dön, bekletme okurlarını…