Yazık oluyor

Okullarda yeni eğitim ve öğretim yılı başladı. Ne yazık ki yıllardır çözüm bulunamayan, çare üretilemeyen yılların birikimi sorunlarla birlikte…
Öğrenci velileri ile okul idareleri ve öğretmenler arasında yaşanan “para” tartışmaları şu günlerin en önde gelen gündem maddesi.
“Şu okul kayıt için şu kadar istedi”, “Bu öğretmen ihtiyaç listesinde şunları yazdı”, “Okul idaresi tüm öğrencilerden şu kadar kağıt talep etti” cümleleri birbirini kovalıyor. Neredeyse istisnasız bir şekilde tüm öğrenci velileri mevcut duruma isyanda.
Hal böyle iken; yani hem eğitim camiası bu durumdan rahatsız, hem de vatandaşların neredeyse tamamı bu durumdan şikayetçi iken konunun sorumlularının bu yaşananlardan hiç mi haberi olmuyor acaba?
***
Bir okul geçen seneki formayı hiçbir gerekçe göstermeden değiştirmiş. Veliler çırpınıyor, “Yahu eski formaların nesi vardı? Şimdi hepimiz yeniden forma mı alacağız. Nereden baksan bir öğrenci 400-500 TL’ye giydirilebiliyor. Bu ekonomik ortamda bunun ne gereği vardı?” diye.
Karşıda muhatap yok…
Bir başka okul her yıl aldığı laptopların yerine bu yıl öğrenci velilerinden yeni laptoplar alınmasını istiyor. Veliler isyanda, “Her yıl laptop almak mecburiyetinde miyiz? Ben evimde 15 yıllık laptopu kullanmaya çalışıyorum, işyerimde 10 yıllık bilgisayarla çalışıyoruz. Sınıfta 2 yılda bir cihaz değiştirmenin ne anlamı yar” diye.
Tık yok.
***
Vatandaş “neden bu kadar çok A4 kağıt isteniyor” isyanında… Öğretmen “Ben ödevleri öğrencilere nasıl vereceğim” derdinde…
Devlet tarafından ücretsiz dağıtılan kitapların kapağa dahi açılmadan yıl sonunda geri dönüşüme gittiğini iddia edenler ile “Kaynak kitaba verdiğim para maaşın yarısını götürdü” diyenler yarış halinde.
Milli Eğitim Bakanlığı’nın “Okullar para talep edemez” açıklamaları ile okul idarelerinin “kayıt rayiçleri-malzeme talepleri” birbirini çürütmeye devam ediyor.
“Afyonkarahisar’ın eğitimdeki başarı sıralaması” ile velilerin “Bu kadar masraf ediyoruz, bizim çocuklardan bir şey olmuyor” cümlelerini kimse izah edemiyor.
***
Tuzu kuruların, siyasetçilerin, bürokratların çocuklarının özel okullarda okuduğunu, bu nedenle Devlet okullarında yaşananlardan kimsenin haberi olmadığını anlatıyor bir hemşehrimiz.
Tüm bu suçlamalar karşısında “eğitim camiası” kendini ifade edemiyor. Öğretmenlerin, idarecilerinin tümünü “ticari” ilan etmek sorunların çözümüne hizmet etmediği gibi, kendilerini ifadeye izin verilmemesi de sorunların büyümesine hizmet ediyor.
“Çocuğumun boynu bükülmesin” diye yutkunan veli, “İdeallerinin hakkını vermek isteyen öğretmen”, “Kariyerine toz kondurmamak isteyen” idareci çaresiz.
Çare mercileri ise duyarsız. Yazık oluyor geleceğimize…