Nöbetçi Eczaneler
21 Mayıs 2011 Cumartesi 03:00:00 ÖMER ŞAŞIRIRSA ONU HİZAYA
SOKACAK KULLAR VAR
Hz. Ömer bir hutbesinde halka hitaben:
“Ey cemaat! Eğer yanlış yola saparsam beni ikaz ediniz, uyarınız” deyince, ayağa kalkan bir Müslüman kılıcını çekerek:
“Yâ Ömer! Eğer yanlış yola saparsan seni kılıçlarımızla hizaya getiririz” demişti. Bu yüce davranış karşısında Hz. Ömer ellerini havaya kaldırıp:
“Hamdolsun sana yâ Rabbî Ömer şaşırırsa , onu doğru yola sokacak kulların var” diyerek Allah’a şükretmişti.
EMEVİLER DÖNEMİ
İslam Dünyasında 4 Halife Döneminden sonra işler çığrından çıkmış, “emri bil ma’ruf ve nehy-i anil münker” de bulunmak Emeviler dönemi ile birlikte terkedilmiş ve daha da ileri gidilerek suç sayılmıştır.
Devletin bütün imkanlarının Ümeyye Oğulları’na tahsis edildiği bu dönemde, Emevi yanlısı hatipler tarafından Hz. Ali ve evlatlarına, Ehli Beyt’e cami minberlerinden açıkça küfür ediliyordu. Bu iğrenç hareketlere karşı çıkan Müslümanlar ise acımasızca öldürülüyorlardı.
İslâm’ın temel prensiplerine ve Hz.Peygamberimizin sünnetine rağmen “Haksızlık karşısında susmayan, iyiliği emreden ve kötülüğü men eden Müslümanlara” halifeye uluorta söz söylemek ve tenkit etmek gibi uydurma suçlarla ağır cezalar veriliyordu. Hz.Ali ve Ehli Beyt’e küfür edilmesine rıza göstermeyen Hicr. B. Adiyy ismindeki sahabe ve on bir arkadaşı bu yüzden öldürülmüştür. Hicr b. Adiyy ve arkadaşlarının öldürüleceği haberi üzerine Kufe kadısı Şureyh, Muaviye’ye gönderdiği mektupta şöyle diyordu:
“Duyduğuma göre Hurc b. Adiyy, her zaman namaz kılınız, zekatı veriniz, Hac ve Umreyi yapınız, iyiliği emrediniz, fenalıktan da insanları men ediniz diyenlerdendir. Bu sebeple Hurc’un malı ve kanı haramdır. Bununla beraber karar senindir.” (Mevdudi, Hilafet ve Saltanat, s:220)
Kufe kadısı Şureyh’in bu fetvasına rağmen öldürülmek üzere cellat önüne çıkarılan Hurc ve arkadaşlarına şöyle bir teklif yapılmıştır:
“Eğer Ali’den uzaklaşır, ondan nefret eder, lanet okur ve onu kötülersen, biz de senin kanını dökmekten vazgeçeriz.”
Bu değerli insan ve Müslümanlar kendilerine yapılan iğrenç teklifi reddederek şehadeti tercih etmişlerdir. Hurc bu teklif karşısında :
“Ben Rabbimin rızası olmayan bir sözü ağzıma almam” demiştir.
Neticede O’nu ve kendisiyle beraber yakalananları katlettiler. İçlerinden birisinin ölümü ise diğerlerinden daha kötü oldu. Bu adam Abdurrahman İbn-i Hasan’dı. Muaviye onu Ziyad’ın yanına gönderdi ve feci bir şekilde katledilmesini emretti. Nitekim Ziyad da Abdurrahman’ı canlı canlı toprağa gömdü.(Mevdudi, s:220, Taberi, İbn-i Abdülberr, İbn-i Haldun’dan nakil)
Bu olay Salih Müslümanları çok üzmüştür. Hz. Abdullah ibn-i Ömer ve Hz. Aişe bu olayı duyunca çok üzüldüler. Hz. Aişe bu işten vazgeçmesi için Muaviye’ye mektup bile yazdı. Kendisiyle görüştüğü zaman ise O’na şöyle dedi:
“Ey Muaviye, Hurç İbn-i Adiyy’i öldürdüğün zaman Allah’tan hiç de mi korkmadın?(Mevdudi, s:221)
Emevi Sultanlarında Abdülmelik İbn-i Mervan Hicretin 75. yılında minbere çıkarak halka şöyle hitap etmişti:
“Ben bu ümmete arız olan hastalıkların tedavisi için kılıçtan başka çare göremiyorum. Zaten bundan başkasına da baş vurmayacağım. Şimdi içinizden biri çıkar da bana Allah’tan kork derse hemen kellesini uçururum. (Mevdudi, 222)
Velid İbn-i Abdülmelik ise, bir Cuma namazında, hutbeyi o kadar uzattı ki, neredeyse ikindinin vakti geçecekti. Cemaatten bir zat ayağa kalktı ve:
“Ey Emirulmü’minin! Zaman sizi beklemiyor. Namazda bu kadar geciktiğinizden dolayı Allah’ın karşısına nasıl bir özürle çıkacaksınız?” dedi.
Velid’in cevabı:
“Ey adam! Doğru söylüyorsun. Fakat burası doğru konuşanların yeri değildir. Sen nereden çıktın?”
Nitekim o sırada padişahın muhafız alayına mensup bir şahıs bu zatı derhal öldürdü. Böylece onun Cennet’e gitmesine vesile oldu.(Mevdudi, s: 223)
Emevilerin takip ettiği bu çirkin siyaset Müslümanları yavaş yavaş aşağılık kompleksine düşürdü. Müslüman ahali artık vurdumduymaz bir hale gelmişti. Ölümü göze alarak hakkı haykıran insanlar artık nadiren çıkıyordu. Genelde iki yüzlü, yılışık ve menfaatçi bir toplum yığını meydana gelmişti. Hiç şüphesiz böyle bir toplumun mimarı Emevi hanedanıydı.
Emeviler tarafından öldürülen ve işkence edilen bu insanların suçları sadece iyiliği emretmek, kötülükten sakındırmak ve gerçekleri ölüm pahasına bile olsa söylemekti. (Devamı Yarın)
