“Adalet mülkün-devletin temelidir. “,” Adaletsizlik ise en büyük zulümdür.  Bir devlet-toplum küfür ve inkârla yıkılmaz, adaletsizlik yüzünden yıkılır” denilmiştir. Bu bakımdan adaletsizliklerin diz boyu olduğu, birbirlerine zulüm yapan insanların, birbirlerinin malını mülkünü gasp edenlerin ve haksız yere yiyenlerin çoğaldığı bir toplumun duaları kabul olmaz. Süfyani Servi anlatıyor:
“İşittiğime göre İsrail oğulları yedi sene, üst üste kıtlıkla karşı karşıya kaldılar. Öyle bir hale geldiler ki, ölü hayvanların, çocuklarının etlerini yediler. Bu hal devam ettiği müddetçe dağlara çıkıp ağlarlar, yalvarıp yakarırlardı. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak onların peygamberlerine vahiy gönderdi: “Şayet yürüyerek bitkin bir halde benim dergâhıma gelip, ayaklarınız yürümekten şerha olup dizlerinize kadar çıksa (sürtülse), dua için uzanan elleriniz, göklere yetişse, dua eden lisanınız, dua ede ede yorulsa bile, yine de duanızı kabul etmeyeceğim ve yine de ağlayanınıza rahmet etmeyeceğim. Ta ki, zulümle aldıklarınızı sahiplerine iade ederseniz.“ Bunun üzerine zulümle alınan bütün mallar ve haklar, sahiplerine iade edildi ve aynı günde yağmur yağmaya başladı.
Peygamberimiz buyuruyor ki: Mazlumaun duasından kaçınınız, çünkü mazlumla Allah arasında perde yoktur. Allah (C.C.) onu bulutların üstünden yükseltir ve bütün gök kapıları açılır (Dua kolaylıkla Allah katına ulaşır) ve Allah (C.C.) mazluma şöyle seslenir: “Ey elinden hakkı alınan kulum, Ululuğum hakkı için, aradan ne kadar uzun zaman geçerse geçsin, yinede senin hakkını zalimin yanına bırakmayacağım, duanı reddetmeyeceğim.” (Mecâlis)
Nasıl ki âdil bir devlet başkanı, mağdur olan vatandaşına yardım ederse, kâinatın hâkimi olan Allah’ta mağdur olan, hakları çiğnenen, gasp edilen kullarına mutlaka yardım eder, onların dualarını kabul eder.