BUNCA NİMETE KARŞILIK NANKÖRLÜK EDİLİR Mİ?

Yüce Allah, insanı özene bezene yaratmış melekler dâhil yarattıklarının hiç birine vermediği özellikleri ve sıfatları insana vermiştir. İnsani kendine mahsus sıfatları ile donatmıştır. Akıl başta olmak üzere, Semi (işitmek), basar (görmek), kelam (konuşmak), irade kudret, gibi sıfatlarından sınırlı da olsa insana vermiştir.
İnsana, yeryüzünde ihtiyacı olacak her türlü nimet bahşedilmiştir. Yeter ki aklını kullansın ve neyi nasıl elde edeceğini bilsin. İşte bu açık gerçeği görüp fark etmeyen, bunun farkında ve şuurunda olmayan, Allah’a minnet duymayan, O’na şükür duygusu içinde yalvarıp yakarmayan ve O’na isyan eden kimse kâfirdir. Çünkü Allah’ın lütuflarını yok sayarak bir gerçeği örtmekte, görmezden ve bilmezden gelmektedir. İşte böyle bir insan hem gerçeği örtme, gizleme manasında, hem nankörlük etme hem de inkâr etme manasında kâfirdir.
Oysa Allah insanı önce topraktan, sonra bir damla meniden yaratmış, bilahare onu ‘adam’ etmiştir. (Kehf 18/37). Anılmaya değer bir varlık değilken (İnsan, 76/1; Meryem 19/,67) anılmaya layık, varlığını hissettiren bir kimse ve halife kılmıştır. Böyle bir gerçek nasıl görülmez, nasıl kör olunur? Bu körlüğe küfür ve bu gerçeği görmeyen, görmek ve bilmek istemeyen insana da nankör ve kâfir denmez mi?
Yüce kitabımız Kur’an-ı kerim’e göre; Mülk Allah’ındır. Göklerin ve yerin mülkü ve hükümranlığı Allah’a aittir. Dolayısıyla Allah ganîdir. Kur’an’da ve hadisi şeriflerde bu gerçeğe sıkça vurgu yapılır.
“Göklerin ve yerin mülkü (ve hükümranlığı) Allah’ındır.” (Ali İmran/189)  “Göklerde, yerde, bu ikisinin arasında ve nemli toprağın altında olanların tümü O’nundur”.(Taha Suresi, 6)
“Bir başka ayette ise şöyle bildirilir: “Göklerin ve yerin mülkünün Allah’a ait olduğunu bilmiyor musun? O, kimi dilerse azaplandırır, kimi dilerse bağışlar. Allah, her şeye güç yetirendir.”(Maide Suresi, 40)
Şurası iyi bilinmelidir ki, yerde ve gökte (bütün evrende) her ne varsa hepsi Allah’ındır. (4/131). Dolayısıyla Allah ğanîdir, zengindir, varlığı bol olandır. Kimseye ihtiyacı yoktur. Çok kerem/ikram sahibidir.(Ali imran 3/97; Neml 27/40; Lokman 31/12; Teğâbün 64/6).
Allah ‘Samed’ dir. Her varlık O’na muhtaçtır. O Hiçbir şeye muhtaç değildir. (İhlâs 112/2) Kendisi’ne insan sığınma ihtiyacı duyar. İnsan Allah’a mutlak surette muhtaçtır.
Allah’a muhtaç olmadığını sananlar ve O’na inanmayanlar bile Allah’a muhtaçtır. Çünkü onlar da diğer canlılar gibi kendilerine Allah’ın ihsan ettiği nimetler sayesinde hayatlarını devam ettirmektedirler.
Yeryüzünde yaşayan insanların tamamı toptan şükretmeyip,  nankörlük etseler, Allah’ı inkâr etseler bile Yüce Allah yine ğanidir, yine müstağnidir. (Bak. İbrahim 14 /8) Allah’ın nankörlerin, küfre sapanların imanına, inanmasına ve şükrüne ihtiyacı yoktur. (Zümer 39/7)
Bu inkârın ve şükürsüzlüğün Allah’a herhangi bir etkisi olmaz. Allah, bunların küfürlerinden bir zarar görmez. Kim küfre saparsa ve nankörlük ederse küfrü/inkârı kendi aleyhinedir. Kimde iman edip, şükredip, sâlih amel işlerse, kendileri için (cennetteki) yerlerini hazırlamış olur. Kâfirlerin küfrü (ve nankörlüğü) yine kendilerine bir hüsran (ve felaket)ten başkasını da artırmaz. (Rum30/44; Fatır 35/39).
Şükür; “Allah’ın kullarına verdiği nimetlerin etkisinin dilimizde övgü olarak, kalbimizde sevgi olarak, organlarımızda da itaat etme/boyun eğme olarak ortaya çıkmasıdır.”
Şükür, nimeti vereni bilmektir. Şükür, nimeti değil, vereni görmektir.  Şükür,  şükür etmekten aciz olmanın bilinmesidir. Şakir, verildiği zaman, şekür geciktirildiği zaman şükredendir. Şükür Allah’tan gelen iyiliğe de, imtifan vesilesi olarak gelen kötü sandığımız şeylerede teslimiyettir. Şükür bir anlamda nimetin artmasını istemektir. Şükrün yararı, onu yapanadır. Şükür, insana hem bu dünyada hem de ahrette menfaat sağlar, hem de insanın Allah (c.) katındaki değerini yükseltir. Nitekim Allah (c.):
 “Her kim şükrederse kendi iyiliği için şükretmiş olur. Kim de nankörlük yaparsa bilsin ki Rabbinin hiçbir şeye ihtiyacı yoktur ve O kerem sahibidir” (Neml, 27/140); “Kim gönülden iyilik yaparsa karşılığını görür. Doğrusu Allah şükrün karşılığını verendir ve bilendir.” (Bakara, 2/158) buyurmuştur