Hz. Peygamber, doğruluk konusunda şöyle buyurmuştur:
Dört haslet vardır. Bunlar sende bulunursa, senin dilinden ne çıkarsa çıksın sana zarar vermez. O dört haslet şunlardır:
1.Doğru konuşmak 2.Emâneti korumak 3.Güzel ahlâk 4. Haram maldan el çekmek. (Beyhâki, Şuabü’l-İman, nr. 480, Ahmed, Müsned, 2/177; Hâkim, el Müstedrek, 4/314; Hatîb et-Tebrîzi, Mişkât, nr. 5222)
Ebubekiri Sıddîk, Hz. Peygamber benim şu makamımda durarak -Ebubekir bunu söyledikten sonra ağladı- şöyle dedi:
“Doğruluktan ayrılmayınız. Çünkü doğruluk, sevapla beraberdir. Onların ikisi cennettedir.” 181(Buhârî, Edebü’l-müfred, nr. 724; İbn Mace, Dua, 5)
Hz. Muaz b. Cebel  (r.a.) der ki:
Hz. Peygamber bana şöyle nasihatte bulundu:
“Sana Allah’tan sakınmayı, doğru konuşmayı, emaneti yerine getirmeyi, sözüne sahip çıkmayı, selâm vermeyi ve mütevazı olmayı tavsiye ediyorum.” (Ebû Nuaym, Hilyetü’l-Evliyâ, 1/304)
Hz. Ali (r.a) şöyle demiştir:
“Allah nezdinde hatalıların en büyüğü yalancı dildir. Pişmanlığın en kötüsü kıyamet günündeki pişmanlıktır.” (İ.Gazâli, İhyâ, Dilin Âfetleri)
“Ömer b. Abdülaziz şöyle demiştir: ‘Ben uçkurumu bağladıktan bu yana bir defa olsa dahi yalan söylemiş değilim” (İ.Gazâli, İhyâ, Dilin Âfetleri)
Mâlik b. Dinar şöyle demiştir:
“Birtakım kitaplarda okudum. “Hiçbir hatip yoktur ki hutbesi ameliyle karşılaştırılmasın. Eğer ameli sözüne uygunsa tasdik edilir. Eğer yalancı ise, dudakları ateşten yapılmış makaslarla -bizim bağlarımızı kestiğimiz gibi-kesilecektir’ diye yazılıdır”. (İbn Ebü’-Dünya, Kitabü’s-Samt, nr. 501)
Yine Mâlik b. Dinar şöyle demiştir:
 “Doğruluk ile yalancılık, kalpte şiddetli bir kavgaya tutuşurlar. Ta ki biri diğerini kalpten çıkarıp kovuncaya kadar kavgaları devam eder” (Ebû Nuaym, Hilyetü’l-Evliyâ, 2/360; İbn Ebü’-Dünya, Kitabü’s-Samt, nr. 529)