“İstiâze, Allah’a sığınma, her türlü şer ve şerlilerin şerrinden Allah’a sığınmak demektir.” Müslüman Eûzü’yü okumakla kendisini şeytanın şerrinden, himaye ve korumasında bulundurması için, Yüce Allah’a sığınmış, O’nu kendisine yardımcı ve dayanak kabul etmiştir.
İslâm âlimlerine göre Eûzü, Bir şeyi Allahü Teâlâ’nın hıfz ve eman’lığına (eminliğine-güvencesine), O’nun korumasına ısmarlamaktır. Eûzübillâhimineşşeytânirracîm diyen Mü’min, kendisini Allah’a emanet etmiş ve “Ey Allah’ım! Ben kendimi sana emanet ediyorum.” demiş ve kendisini Allah’a teslim ve emanet etmiş olur. İşin özü Eûzü besmele, tıpkı Allah rızası için, helal maldan ve gönülden verilen sadaka gibi kulun manevi sigortasıdır.
Bir başka görüşe göre Eûzübillâhimineşşeytânirracîm demekten maksat, izin almak, kapıyı çalmaktır.
Bir hükümdarın, vâlinin veya müdürün makamına gelen, nasıl ki izin almadıkça içeri girilmezse, bunun gibi Kur’an okumak isteyen kimse de Kur’an okumak, Allah’a münacatta bulunmak, O’nunla konuşmak için Eûzü’yü çekmekle hem izin almış hem de çeşitli şekillerde kirlenmiş olan dilini temizlemiş olur. Nitekim Cenâbı Hakk, Kurân’da şöyle buyuruyor:
“Feizê gara’tel gur âne fezteız billâhi mineşşeytânirracîm.” (Nahl-98) “İnnehû leyse lehû sultânün alel lezîne êmenû ve alâ rabbihim yetevekkelûne.” (Nahl-99) “İnnemâ sultânühû  alellezîne yetevellevnehû  vellezînehüm bihî müşrikûne*(Nahl-100)
“Şimdi Kur’ân okumak istediğin zaman önce o kovulmuş şeytandan Allah’a sığın. Şüphesiz ki iman edip de Rablerine tevekkül edenler üzerinde o şeytanın hiçbir nüfuzu yoktur. Şeytanın nüfuzu, ancak onu dost edinenlere ve Allah’a ortak koşanlaradır.” (Nahl suresi/98-100)
Sevgili Peygamberimiz bir hadislerinde buyurmuştur ki: “Cibril bunu (Eûzü’yü) bana böylece Levh-i Mahfuz’dan getirip okuttu.”
“Cebrail’in Peygamber Efendimiz’e ilk indirdiği şey İstiaze ve Besmele’dir. Kur’an’da “ İgra’ bismi rabbikellezi halag-Rabbin adıyla oku!” emri de buna işarettir.” (Sırlar Hazinesi, s.296 C. Yıldırım)