Münafıklar kötülüğü emreder, iyiliği men ederler, cimridirler, Allah’ı unuturlar, hak yoldan çıkmış insanlardır. Toplumda kötü söz, fiil ve davranışların yayılmasını isterler, bu onların genel karakteridir. Yüce Allah bu hususu şöyle bildirmektedir.
“El munâfigûne vel munâfigâtu ba’duhum min ba’d(ba’din), ye’murûne bil munkeri ve yenhevne anil ma’rûfi ve yagbidûne eydiyehum nesûllâhe fe nesiyehum innel munâfıgîne humul fâsikûn(fâsikûne).” (Tevbe9/67)
“Münafık erkek ve Münafık kadınlar birbirlerindendir. Kötülüğü emredip iyiliği yasaklarlar, ellerini de sıkı tutarlar. Onlar Allah’ı unutmuşlardır. Şüphesiz Münafıklar, fâsıkların ta kendileridir” (Tevbe, 9/67).
Yüce Allah bir başka ayette ise iyiliği emretme ve kötülükten men etme ibadetini yerine getirenlerin ahirette alacakları karşılığı şöyle müjdelemektedir:
“Veltekun minkum ummetun yed’ûne ilel hayri ve ye’murûne bil ma’rûfi ve yenhevne anil munker(munkeri), ve ulâike humul muflihûn(muflihûne).” (Al-imran 3/104)
“Sizden; hayra çağıran, iyiliği (marufu) emreden ve kötülükten (münkerden) sakındıran bir topluluk bulunsun. Kurtuluşa erenler işte bunlardır. ” (Al-i İmran Suresi 3/104)
“İnnâ enzelnâ ileykel kitâbe bil hakkı li tahkume beynen nâsi bimâ erâkallâh(erâkallâhu). Ve lâ tekun lil hâinîne hasîmâ(hasîmen). (Nisa-105)
 “Allah’in sana gösterdigi sekilde insanlar arasinda hükmedesin diye sana Kitab’i hak ile indirdik; hainlerden taraf olma!” (Nisa 4/105)