Mülteciler ve sorular – Kocatepe Gazetesi

14 Temmuz 2014 Pazartesi 03:00:00
  TÜİK Manisa Bölge Müdürü Mehmet Akyol 2013 yılı rakamlarına göre Afyonkarahisar’da toplam 3 bin 978 yabancı uyruklu kişinin yaşadığını açıkladı geçenlerde. Suriye’de başlayan iç savaş sonrasında 2014 yılında Türkiye’ye ve Afyonkarahisar’a gelen yabancılar bu rakamlara dahil değil. İlimizdeki yabancı sayısının özellikle 2014 yılında artış gösterdiğini hepimiz görüyor, biliyor ve yaşıyoruz.
Bu rakam Türkiye’de kalma niyetiyle gelip, Adrese Dayalı Nüfus Sistemi’ne kayıtlı olan kişileri kapsıyor. En az altı aylık alınmış oturma izinleri devam eden yabancılar da bu rakamlara dahil. 2013 yılında Türkiye’de bulunan yabancı nüfus ise 456 bin 506 kişi. Bu değer Türkiye nüfusunun binde 6’sını oluşturuyor. Yurt genelinde tabiiyetlerine göre yabancı nüfus verilerine bakıldığında ilk beş sırada sırasıyla 59 bin 026 kişi ile Almanya, 57 bin 896 kişi ile Suriye, 31 bin 138 kişi ile Irak, 27 bin 893 kişi ile Afganistan ve 26 bin 227 kişi ile Azerbaycan yer alıyor.
Afyonkarahisar ilinde kayıtlı olan 3 bin 978 kişili yabancı nüfus Afyonkarahisar nüfusunun binde 5,6’sını oluşturuyor. Afyonkarahisar ilindeki tabiiyetlerine göre yabancı nüfus verilerine bakıldığında ilk beş sırada sırasıyla Irak (2 bin 676 kişi), Almanya (365 kişi), Avusturya (152 kişi), Azerbaycan (149 kişi) ve İran (125 kişi) geliyor.
Bu rakamlara 2014’de özellikle Suriye’den gelenlerin dahil olmadığını belirtmiştik.
***
İlimizde “konuk” olarak bulunan mülteciler Afyonkarahisar’da artık günlük yaşamın ayrılmaz bir parçası. Şehir merkezinin pek çok mahallesinde bu “konuk”lara sıkça rastlamak mümkün. Geçimlerini sağlamak için iş arayışında olan, çalışan bir çok mülteci olduğu gibi büyük bir çoğunluğu sosyal yardım kuyruklarında görülüyor bu insanların. Çoluk çocuğun eğitim durumu ise muallak. Afyonkarahisar’da yardım kuruluşlarının çok olması, insanlarının vicdan sahibi olması şimdilik bu insanların geçimi için yeterli gibi.
Peki ya sonra?
Allah kimseyi vatansız bırakmasın. Evinden, yurdundan koparılmış bir sürü insan. Geçim derdi, kabullenilmeme sıkıntısı… Çocukların eğitim durumları… Geleceklerinin belirsizliği… Gerçekten durumları zor.
***
Geçtiğimiz Cuma günü, Cuma namazında İmam efendi hutbede mültecilere yardım edilmesi konusunda uyarılarda bulundu. Ramazan ayında bu insanlara İslam’ın güzelliklerinin yansıtılmasını istedi haklı olarak. Bu sözlerin ardından kulağımıza eğilen bir komşumuz, “İyi de bunlarda ne abdest var, ne namaz. Nasıl vereceğiz fitre, zekat?” diye sordu. Gerçekten de mültecilerin son dönemde Afyonkarahisar halkının gözünde oluşturduğu intiba; “Öğlene kadar yatıp, dinlenen, öğlenden itibaren grantuvalet giyinip, saç ve sakal traşlarını özenle yapıp, şehrin park ve bahçelerinde yayılan, sohbet eden, kaldırımlarda 5’er, 8’er kişilik gruplar halinde kaldırımları işgal edip insanların geçmesine müsaade etmeyen, Devlet’ten dolar bazında aldıkları aylıklarla kirada oturan, çalışan insanlardan daha iyi şartlarda yaşayan, iftar çadırlarının ya da yemek dağıtım kuyruklarının önünde saatlerce öncesinden kuyruğa giren, ve hatta zaman zaman kavgalara tutuşan” tipler şekline büründü. Şehrin merkezi mahalleleri artık Arapça konuşan ve kendilerince yaşayan insanlardan geçilmiyor.
Mültecilerin yanlış davranışlarıyla ilgili birkaç söz etmek isteyenlerin ağzı ise “Siz hiç ensarı, muhaciri bilmez misiniz?” diye yumulur hemen.
Türk halkının, Afyonkarahisarlılar’ın yardımseverliği, konukseverliği herkesin malumudur. Bu hasletlerin gereği de fazlaca yapılmaktadır zaten. Ensarı da bilir bu millet, muhaciri de.
Ancak muhacirlerin de konuk oldukları memlekette kendilerine şöyle bir çeki düzen vermeleri gerekir ki, “ensar”ca kabul görsünler.
Bu konuklar artık toplumumuzun bir gerçeği. Bunu kabul etmek gerekir. Onları ağırlamak, vatansızlara kucak açmak da bu milletin görevi. Tamam, kabul. Ama bu insanlara Türkiye’nin, Afyonkarahisar’ın genel kabullerini kim anlatacak? Milletin gözüne batmalarına kim, nasıl engel olacak? Kendi bildikleri gibi mi yaşayacaklar, yoksa “ensar” olan insanları rahatsız etmeden mi? Bu soruların cevabını kim verecek, cevapların gereğini kim yapacak?