SAFIMIZI/TARAFIMIZI BİLMEK

21. yüzyıldaki Müslümanın en büyük sorunu safını, tarafını bilmemek ve yanlış yer ve taraflarda saf tutmak sorunudur.
Bilindiği gibi Nemrut, Hz. İbrahim’i her türlü yolu denediği halde hak yolundan davasından vazgeçiremeyince yakmaya karar verir. Ve Hz. İbrahim için ateş hazırlatır. Karıncalarda bundan haberdar olur ve hemen harekete geçerler. Nemrut’un ateşini söndürmek için ağızlarıyla su taşımaya başlarlar. Ve onları gören bir zat onlara sorar. “Siz bu küçücük zayıf halinizle, Nemrut’un yaktığı koskoca ateşi nasıl söndüreceksiniz?”
Karıncanın bu soruya iki türlü cevap verdiği rivayet edilir. Bu iki cevaptan birincisi “Safım belli olsun.” cevabıdır. Yâni karınca der ki bana düşen Hakk’tan, İbrahim’den yana olmaktır. Ben Hz. İbrahim’den yana olmakla üzerime düşen görevi yerine getirmiş oluyorum. Eğer sessiz kalmış ve zulme seyirci kalmış olsaydım, zâlimlerden yana olurdum; Dilsiz şeytan oludum.
Karıncanın verdiği rivayet edilen ikinci haber ise daha mânidardır. Karınca küçücük canınla ve ağzında taşıdığın su zerresi ile bu ateşi söndüremezsin diyenlere:
“Bu ateşi söndüremesem de bu yolda ölemem mi?” demiştir.
İşte 21. Yüzyılın Müslümanı bu hikâyede anlatılan karınca kadar olamamış, inandığı yolda inanlarla bir ve beraber olamamış, safını ve tarafını İslâmi ölçülere göre değil şahsi ve dünyevî menfaatlerine göre belirlemiş; hikâyedeki karınca gibi Hak ve Hakikat yolunda ölme fedakârlığında bulunamamıştır. Hepiniz birden Allah’ın ipine sımsıkı sarılın, ayrılıp tefrikaya düşmeyin (bölünmeyin, parçalanmayın) emrine aykırı hareket ederek ittifak yerine ihtilafa düşmüş, birbirine düşman guruplara ve devletlere ve devletçiklere bölünmüştür.
Müslümanların kendi aralarında güç birliği ve ittifaklar oluşturmaması, yeryüzündeki fitne ve fesat hâkimiyetinin oluşmasının en büyük sebeplerindendir. Yüce Allah bu gerçeğe şöyle dikkat çeker:
“Kâfirler de birbirlerinin yardımcılarıdır; eğer siz emredildiğiniz gibi yardımlaşmazsanız, yeryüzünde bir fitne (İslam zafiyeti) ve büyük bir fesat (küfür hâkimiyeti) olur” (Enfâl,73).