“Çalışan gazeteci” öyle birisidir ki…

10 Ocak 2012 Salı 02:00:00
  10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü idrak ettik. Bugünü kutlayan, gazetecileri unutmadığını gösteren devlet büyükleri ve idareciler olduğu gibi, bugünü kutlamaya lüzum görmeyen kişiler de olacaktır.
Kutlayanlara teşekkür etmek gerek.
***
Peki kimdir çalışan gazeteci? Çalışmayan gazeteci var mıdır?
***
Çalışan gazeteci için mesai başlangıcı az-çok bellidir. Ama mesainin bitişi için bir teminat ve-rilmez. “Sabah en geç şu saatte gazetede/televizyonda olunacak” talimatını hatırlayan gazeteci, gece yarısı habere giderken ‘mırın-kırın’ ettiğinde “Gazetecilik yapacaksan, mesai mefhumunu unutacaksın” cümlesiyle karşılaşır.
İşe başlama saatinin sınırı vardır, fakat işin bitme aşamasının sonu belli değildir. Bu aşamanın ucu, Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri gibi “açık”tır.
***
Çalışan gazeteci, kendisinin koymadığı kurallar çarkının bir parçasıdır. Her yerde değil, ama çoğu yerde patronun iki dudağının arasındadır istikbali. Bu durum, onu çarkın sorgulanmasından alıkoyar, “günü hasarsız atlatma” eylemine iter.
Çalışan gazeteciden sadık bir işçilik, kusursuz bir itaat, mükemmel bir susuş istenir.
***
Çalışan gazeteci, “filler tepinir, çimenler ezilir” genellemesinin “ezilen” kısmını teşkil eder. Patronlar birbiriyle kavga eder, küser, barışır, ortak olur, ortaklığı bozulur, düşman olur, müttefik olur.
Bu “olurlar” içinde olan, çalışan gazeteciye olur.
***
“Sütten çıkmış ak kaşık demek” de mümkün olmayabilir çalışan gazeteciyi tanımlarken. Hataları, gerginlikleri, yanlış duymaları, “sevhen” yazıları, geç kalmaları, tarafı, sevdikleri, sevmedikleri, çekemezlikleri, kıskanmaları, dedikodusu boldur gazetecinin. Dedikodusunun bol olması, vebalini artırdığı gibi “haber verme isteği”nin de yansımasıdır bir nevi.
***
Çalışırmış gibi gözüküp “kaytaran gazeteci” sıfatını kazanan gazeteciler de mevcuttur. Kaytaran gazeteciler de çalışan gazeteci kıyafetleri-ne büründükleri için “arada kaynayan” gazeteci ünvanını da almış olur.
***
Çalışan gazeteci, yeri gelir dizgici, yeri gelir editör, yeri gelir haber müdürü, yeri gelir genel yayın yönetmeni, yeri gelir reklam sorumlusu, yeri gelir patron olur. Son şık nadir bulunur, bunu anımsatmam gerek.
***
Çalışan gazeteci, aile yaşamı çoğu kez düzgün yürümeyen, eşinden ve çocuklarından, yakınlarından ayrı kalan; işin kötüsü, eşinin, çocuklarının ve yakınlarının da “ayrı kalmaya alıştığı” kişidir.
***
Çalışan gazetecinin gözü şan-şöhret-yemek-içmek gibi hırslarda değildir pek. “Nam olsun” diye yapılır gazetecilik ekseriyetle. “Nam olsun, haberim okunsun, fotoğraf beğenilsin, gazetenin sohbeti yapılsın” fikri, çalışan gazeteciye yeter de artar.
***
Çalışan gazeteci, harflerden güç alan, görüntülerle vücut bulan, maden işçilerinden sonra en çok yıpratan mesleği yürüttüğü hâlde yıpranma payları kaldırılan, her gelen iktidarın “4’üncü güç deyip” sırtını sıvazladığı, ancak “itiraz ve muhalefet edince” mahkeme salonlarında “tahliye” bekleyen şahıstır.
***
Çalışan gazeteci, en zor işlerden birisini yapmasına rağmen, işine en kolay karışılan işçidir.