Nöbetçi Eczaneler
18 Aralık 2012 Salı 02:00:00 Acaba, bundan sonra haftada bir masal mı anlatsak? Madem dizileri gerçek sanıyoruz, masalları da gerçek gibi aktarabiliriz. Zaten günümüzde hangi söylemler masal, hangi söylemler gerçek, hangisi vaat, hangisi “vizyon proje”, birbirine karışmış durumda.
Madem “masal” diye yola çıktık, sonunun nasıl biteceğini bilmediğim bir masala başlayalım:
Efendim, bir varmış; bir yokmuş. Çok güzel bir ülkenin, çok güzel bir bölgesinde, güzel insanlar yaşarmış. Bu insanlar, büyük devletlerin bayrağı altında huzur içinde yaşarlarmış. Ancak bir gün büyük devlette sıkıntılar başlamış. Herkes kendi beyliğini kuruyormuş. Güzel ülkenin güzel coğrafyasındaki insanlara da beylik kurmak nasip olmuş. “Germiyanoğlu” koymuşlar, adını beyliğin. Germiyanoğulları Beyliği’nin “parlayan yıldızı” ise Kütahya imiş.
Bu Beylik’in sınırları Afyonkarahisar, Denizli, Gediz ve Menderes Vadileri’ne kadar uzanırmış. Beylik, dönemin güçlü devleti İlhanlı Devleti’nin egemenliğini tanımış, Halk ise vergi verme konusunda hassas davranırmış.
Germiyanoğulları Beyliği’nde toplumsal hayat, dönemin diğer beyliklerindeki toplumsal hayatla benzerlik gösterirmiş elbette. Ağırlık Kütahya’da olmak üzere Denizli, Uşak ve Ankara’da çeşitli camiler, çeşmeler, medreseler yapılmış mesela. Ancak hiçbir Beylik “yöneticisi”nin “100 yılda yapılmayanı yaptık” dediği duyulmamış.
Derken efendim, yıllar yılları kovalamış. Germiyanoğulları Beyliği ile o dönemki Osmanlı Devleti arasında bir akrabalık bağı oluşmuş. Osmanlı, “Anadolu’nun yükselen yıldızı” olduğu için bu akrabalık kurulmasında fayda görülmüş. Germiyanoğulları, zamanla Osmanlı Devleti’nin de hakimiyetini kabul etmiş.
Aradan yıllaaaar, yıllar geçmiş. Germiyanoğulları’nın bıraktığı mirası, devam ettiren birileri çıkmış. Ecdadın izlerini sürdürmekle mükellef olanlar varmış zira.
“Duyduk, duymadık demeyiiiiin” nidalarıyla Germiyanoğlu Beyliği’ne bağlı bir vilayet için “Ege’nin Parlayan Yıldızı” nitelemesi kullanılırken, tüm yatırımlar yine Germiyanoğlu Beyliği’nin başkenti etrafında şekilleniyormuş. Hatta öyle ki, bu eski başkent, şifalı suyun “allamesi” olarak ilan edilmiş. Ancak nedense bu “ilan”, “tellal”lar aracılığıyla gerçekleştirilmemiş.
Efendim, dedik ya; Germiyanoğulları, mirasçıları tarafından yıllar sonra da “hakkettiği noktaya” getirilmesi için uğraşılan bir Beylik imiş. Beylik’in toprakları içine bir de “kervanların merkezi” inşa edilmesi düşünülmüş. Orta büyüklükteki “uçan halı”ların inebileceği, orta büyüklükte “Halıalanı” yaptırılmış. Burasının yapılmasında ise gizli kahramanların etkisi büyükmüş. Gizli kahraman ise “vazifesini eda etmiş” bir edayla, gururluymuş. Ki gizli kahramanın ismi de “görevini yerine getiren” demekmiş.
Masal böyle sürüp giderken, Germiyanoğulları Beyliği tekrar canlanmış; başkent, “marka” olmuş, sancak ise sancak kalmış.
Ne diyelim, Germiyanoğulları ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…
Belki “kerevet” fabrikası kazandırırız ilimize…
