Vinçler arasında yaşamak – Kocatepe Gazetesi

22 Mayıs 2014 Perşembe 03:00:00
  Hep büyükşehirlerde olur zannederdim koca koca vinçleri.
Nedendir bilinmez, bir “gelişmişlik” izlenimi veriyor devasa demir yığınları.
“Gelişmişlik” deyince, hangi alanlar geliyorsa aklınıza…
İktisadi, içtimai, şehircilik… Ve daha birçok konu başlığı…
Hani bir zamanlar “Tren medeniyettir”, ya da “otoyol medeniyettir” gibi genel kabuller varmış ya, çağımızın “medeniyet” ölçüsü de galiba bu vinçler.
Bir yönüyle de korkutucu. Bir binayı yaparken, bu tür “makine”lere bu denli güvenmek, tuhaf değil mi?
Soma’da ve diğer “ihmal” belirtisi olan kazalarda, mesela diğer maden ocaklarında, mesela Pamukova’daki hızlandırılmış trende, “kul yapısı” makineler, teçhizat, aletler kontrolden çıkmadı mı?
Vinçlerde “can” nasıl korunuyor, bunun bir stantardı var mı?
Ya da vinçler nedeniyle doğabilecek bir “aksaklık”ta kimi sorumlu tutacağız? Firmaları mı, taşeronları mı, işçileri mi?
Vinçler, beni uzun uzun düşündürür…
Peki “göz zevkimizin bozulması”nın hesabını kim verecek?
Kim bilir o vincin operatörü, hangi sıkıntıları çekiyordur örneğin…
O vincin taşıyacağı yükü verenin cebinde kaç lira vardır?
O vincin yüksekliğine bakıp da hayallere dalmış mıdır bir çocuk?
Veya, o vincin gölgesinde ve bölgesinde çalışanlar, patronlarıyla kendi kazançlarını karşılaştırmış mıdır hiç?
Bir öğle molasında o vincin tepesine çıkıp sevdiği kıza seslenmeyi tasarlayan olmuş mudur ki?
Sevdiği kızın duyma ihtimalini düşünmese bile…
Sorular, sorular…
İstanbul’da, Ankara’da, İzmir’de ve bilumum büyükşehirde gördüğümüz vinçleri, Afyonkarahisar’da da izler olduk hülâsa.
Eski Otogar alanında inşa edilecek alışveriş merkezi ile İzmir Karayolu’nda yapımı süren otelde vinçlerimize kavuştuk.
Uğurlu, kademli olsun.
İster “gelişiyoruz” diye yorumlayalım; ister “ne gerek vardı” diye…
Afyonkarahisar’da bir şeyler değişiyor.
Hayra yormak da, şerre yormak da elimizde.