DÜNYA DEDİĞİN BİRKAÇ GÜNLÜK HİKAYE

Çok şükür ki dostlarımız söylediklerimize kulak veriyor, yazdıklarımıza ilgi duyuyorlar.
Biliyoruz ki bu da bize büyük sorumluluk yüklüyor. O yüzden beklentisiz, menfaatsiz, eyvallahsız ve emek vererek yazıyoruz. Hiç kimseyi karalamıyor, hedef almıyor, iftira atmıyoruz. Sadece doğru bildiklerimizi faydalı olmak adına dostlarla paylaşıyoruz. Bir cümle de olsa faydalı olabilirsek mutlu oluyoruz.
Hepimiz bize lütfedilen imkanlardan hesaba çekileceğiz. Sesimize kulak vermiş, gönüller ve siz dostlarımız varken sağır, dilsiz olmayacağız. Bir umuda vesile olacaksa da sözümüzü sakınmayacağız. Yıkıcı değil, yapıcı olacağız. Tetikçilik bizim işimiz değil. Eleştirilere açık olarak, öneri ve desteklerinize de ihtiyacımız vardır.
Amacımız büyük laflar etmek değil. Sözümüz noksan kalabilir, derdimizi bihakkın dile getirememiş olabiliriz, ama muradımız, ağzımızdan çıkanlara değer veren siz dostlara karşı yazı suretinde de olsa kul hakkına girmeden vazifemizi yapmaktır. Çünkü hepimiz imtihan oluyoruz. Yaptıklarımız kadar, yapmadıklarımızdan da sorumluyuz. Yenilen hakla, alınan ah’ı kul unutsa Allah unutmaz.
Birçok değerimiz elimizden kayıp gidiyor. Meşgulüz, amansız bir koşturmadayız. Bir şeylerimiz eksik. Hatta çok şeylerimiz eksik.
İhmal ettiğimiz nedir? Bunu düşünecek vaktimiz de yok. Hatırı, gönülü, dostluğu, vefayı mumla arar olmuşuz.
Her gün onlarca cinayet oluyor, yüzlerce aile dağılıyor, binlerce insan uyuşturucu belasında mahvoluyor, evlat baba sözü dinlemiyor, tonlarca insan kul hakkı bataklığının içinde sözde keyif yapıyor. Kalp kırmak olağan hal alıyor. Liyakatsızlık, sadakatsızlık tavan yapıyor.
Bizler de eften püften sebeple birbirimizle didişip dururuz. Yazık, çok yazık!
Değerli dostum; Burası imtihan dünyası. Ne oldum değil, ne olacağım demeli. Bir zaman gelir, veren el olursun. Bir zaman gelir alan el olursun. Can yakanın canı yanar. Hayat çok kısa. Dünya dediğin birkaç günlük hikaye.
Bu hikayeyi kim nasıl okursa okusun!