HEPİMİZ BİR YERLERE GİDİYORUZ

Değerli dostlarım, bu dünyada hepimiz yolcuyuz. Bir şeyler için koşturuyoruz.
Ama boş, ama dolu. Biraz dünyalık, belki de daha çok ahiretlik. Belki de tersi. Kimimiz ailemizle, kimimiz akraba ve dostlarımızla sınanıyoruz. Kimimiz yoklukla, kimimiz varlıkla, kimimiz hastalıkla, kimimiz sağlıkla imtihandayız. Kimimiz de dost bildiklerimiz ile! Dileğimiz odur ki, şu kısacak dünyada imtihanımız kolay olsun. Ahirette de beraat edenlerden olalım.
Rüzgarda savrulan yaprak gibi bir yerlere savruluyoruz. Savrulurken istemeyerek de olsa sevdiklerimizi de savuruyoruz. Herkes zarar verme peşinde sanki. Mutluluğu ve dostluğu değil de husumeti çoğaltıyoruz. Hırslanarak incitiyoruz. Oysa gönül Allahındır.
Hayat bu işte. Fani ve kısa da olsa insanları didişmekten geri bırakmıyor. Kavganın galibi olmadığını bildiğimiz halde neredeyse kavgasız günlerimiz geçmiyor. Yoktan sebeplerle birbirimize küsüyoruz.
Herkes biryerlere koşturuyor ama hiçkimse gideceği yere yetişemiyor. Herkes mutlu olmak istiyor ama kimsenin yüzü gülmüyor.
Muhterem okuyucum; Hepimiz yolcuyuz dedik ama yolda haramiler var. Hem de o kadar çoklar ki bitecek gibi değil. Biri gidiyor, beşi geliyor.
Yol kesiyorlar. Bu harami çeteleri kıymetlerimizi çalıyorlar. Kalbimizi, duygularımızı, düşüncelerimizi, güvenimizi, dostluğumuzu, yol arkadaşlığımızı, en önemlisi de emeklerimizi çalıyorlar.
Yüreğimizi yakıyorlar. Her birimizden farklı da olsa bir şeyler götürüyorlar. İftira, karalama, kul hakkı onlar için marifet. Toplum huzurumuzu bozuyorlar. Sürekli ayrıştırıcı dil kullanıyorlar. Menfaat nerede, onlar orada.
Bunlar, dostluğun ve emeğin ne olduğunu bilmezler. Sırtları terlememiştir. Burunları havadadır.
Sanki dünyaya kazık çakacaklar. Oysa ki bugünün yarını da var. Etrafımızdan her gün birileri dönüşü olmayan yola çıkıyor. Ders çıkarmak lazım.