HERHANGİ BİR ŞEYİN İLİŞKİSİNİ “RASULULLAH (SAV)İN AÇIKLADIĞI KADERLE” KURMAK

– 142-
Örtücü ilahlık dururken, “ben tanrılardan kurtulacağım.” diye tanrılığa ait sıfatları terk edende gizli muhtariyet, gizli tanrılık sessizce görevine devam eder. Tasavvufla meşgul olmaya başlayınca, zamanla kıskandığınız, önemsediğiniz şeyler değişir, birisinin aldığı araba, ev hiç umurunuzda olmamaya başlar. Birisi size aldığı evi, yazlığı, arabayı, eşyayı anlatsa sıkılırsınız. Daha önce duyar duymaz mağaza ve acentelere koştuğunuz konuları şimdi çok önemsemezsiniz, “olsa da olur olmasa da” gibi bakar ve kendi kendinize “insan ne kadar değişiyor, daha önce böyle şeyleri duyunca nasıl olurdum” dersiniz. Ama şuna dikkat edin: Bunu diyen kim? Bunu diyen gizli muhtar mı? Bunu söyleyenin kim olduğunu öğrenmek için kendinizi test edebilirsiniz. Dünyayla ilgili bazı şeyleri çok önemsemeyince işi bitirdiğinizi zannetmeyin. Sizin için şimdi önemli olan konulardaki duygu ve düşüncelerinize bakın. Artık önemsediğiniz konu tasavvufsa ve siz o konuda birilerinin daha iyi olduğunu duyunca renginiz değişiyorsa; önemsediğiniz şeylerin değişmiş olması, tasavvufta ilerlemiş olduğunuzu göstermez. Aynı duygu devam ediyor. Gizli muhtariyet, gizli tanrılık budur; aynı duygunun devam etmesidir. Eskiden o muhtariyet açıktaydı, şimdi siz onu görmezden geliyorsunuz. Görmezden gelmekle onu yok edemezsiniz. O var. Yok etmek için yüz yüze gelmek, onunla yüzleşmek gerekiyor. Nefs-i levvame budur. Görmezden gelirseniz, gizli muhtariyetle aynı işe farklı konularla devam edersiniz. Mesela dedikoduyu artık tasavvufla ilgili yapmaya başlarsınız. Magazin dünyasından değil de tasavvuf camiasından konuşursunuz. Bu durumda “ben dedikoduyu bıraktım” diye düşünürseniz yanılırsınız. Sizdeki gizli muhtar, gizli tanrı devam ediyor. Sizde hala muhtariyet varsa ne fark eder ki…
ALLAH’A EŞ KOŞMAK NEDİR?
Dedikodu demişken, “A” Takdim Formu “BEN”i tanımak açısından çok önemli olan dedikoduyu farklı bir şekilde tarif edelim. Dedikodunun net tarifini yapmak, sınırlarını çizmek zordur. Dedikodu, iftira gibi şeylerin hepsinin ortak tanımı şudur: “A” Takdim Formu “BEN” olarak yaptığınız her şey dedikodu ve iftiradır. Birisini önünüze alıp çekiştirmek bu kavramın sadece detaylarındandır. “A” ne yapıyorsa dedikodu ve iftiradır. Çünkü yaptığı işi Allah’a ortak koşan halle yapıyor. Allah’a ortak koşarak yaptığı için iftiradır, yalandır, gıybettir. Allah’a iftira ediyor, “sana ortağım” manasına gelen bir iftirada bulunuyor, o haliyle fiiller, yorumlar, konuşmalar yapıyor. Dolayısıyla, “A” Takdim Formu “BEN” olarak yapılan her şey gıybet, yalan ve iftira kapsamı içerisindedir. Nefs-i levvame bu nedenle “A” Takdim Formu “BEN”i bilmek, tanımak ve ondan kurtulmak için çok önemlidir.
“Muhtariyet İlanı”, “Örtücü İlahlık İddiası” ve “Tanrılık” kavramlarıyla anlatılmaya çalışılan “Allah’a Eş Koşmak” durumunun en belirgin göstergesi hüküm vermek ve güç sahibi olmaktır.
 Allah’a eş koşmak nedir? Muhtariyet ilanı Allah’a eş koşmaktır, örtücü ilahlık iddiası Allah’a eş koşmaktır, tanrılık kavramı Allah’a eş koşmaktır. Bunlar hepsi aynı manalar, biz aynı şeyleri farklı yönleriyle söylüyoruz ki her açıdan somutlaştırabilelim. Muhtariyet, örtücülük, tanrılık Allah’a eş koşmaktır. Allah’a eş koşmanın en belirgin göstergesini de bilmek gerekiyor ki Allah’a eş koşmayı izleyebilelim. İzleyebilmek ve eş koşmayı nefs-i levvame sürecinde fonksiyonsuz hale getirebilmek için bize somut bir gösterge lazım, bu gösterge nedir? Hüküm vermek ve güç sahibi olmak! Örtücü ilahın en belirgin özelliği budur; hüküm vermek ve güç sahibi olmak. Bu sebepten, mücadele de bu gösterge üzerinden gerçekleştirilmeli ve izlenmelidir. Nefs-i levvame mücadelesi “hüküm verme” ve “güç sahibi” olma göstergeleri üzerinden yürüyecek ve onlar üzerinden izlenecektir. Bu konuda birçok yöntem var. Talib için, bu konuda önerilecek yöntemlerden birisini şimdi paylaşacağız. Ancak o yöntemi daha kolay anlayabilmek için bir cümle ile açıklamaya çalışayım. Herhangi bir şeyin ilişkisini neyle kurduğunuzu önemseyin, her şeyinizi böyle test edin. Buradaki şey, ayetteki “Allah bir şey murad ettiğinde” denilen şeydir, yaratılan “şey”dir, bu yüzden her konuyu içerir. İşte onların ilişkisini neyle kurduğunuza bakın. İnsan herhangi bir konunun (davranışın, düşüncenin) ilişkisini ya örtücü ilaha nispetle veya Allah’a nispetle kurar. Gün içerisinde hangisine nispetle ilişki kurduğunuzu anlamaya özen gösterin. İnsan zihni ya bir örtücü ilahı ya da Allah’ı düşünüyordur, başka yolu yok, ikisinden birisi. Ya da o zihin durmuştur, kendinde değildir. Zihin normalse, ya bir örtücü ilahla veya Allah’la meşguldür. Örtücü ilahla meşgulse öncelik onundur. Yani hem onları, hem de Allah’ı düşünüyorum olmaz, kendinizi kandırırsınız. “Ben hem insanları hem de Allah’ı düşünüyorum” olmaz. Örtücü ilahın önceliği vardır, örtücü ilah varsa Allah olmaz. Bu yüzden, herhangi bir şeyin ilişkisini örtücü ilaha nispetle mi, Allah’a nispetle mi kurduğunuza bakın. İnsan Suresi 29. ayetin anlaşılması için buna şöyle de bakalım: Bir şeyin ilişkisini kurarken örtücü ilahla kurmak veya Allah’a nispetle kurmak noktası İnsan 29 noktasıdır. Bizi bu nokta hususunda uyarmak için İnsan-29 der ki; DİLEYEN Rabbine bir yön tutar. Kişi Rabbine nasıl yön tutacak? İşte böyle. Herhangi bir şeyi Allah’a nispetle, Rabbi ile ilişkilendirerek… Bu noktalara onun için İnsan-29 Kavşakları diyoruz. İnsan-29 Kavşakları’nda nereye döndüğünüze bir bakın bakalım: Örtücü ilaha mı, Allah’a mı? Şimdi bu yöntemi okuyup açıklamaya çalışalım.
“HÜKÜM VE GÜÇ” SEBEBİYLE “ÖRTÜCÜ İLAH”IN
 VARLIĞI VE HÂKİMİYETİ ANLAŞILIR
TALİB herhangi bir konunun (herhangi bir ŞEY’in) ilişkisini kendisiyle (özellikle “A” Takdim Formu “BEN”iyle veya kendisi dışındaki bir “A” Takdim “BEN”le) kurarsa HÜKÜM vermiş olur; bu hükme göre de davranınca GÜÇ iddiasında bulunmuş olur.
Böylece ondan hem hüküm, hem de güç çıkmış olur. Şimdi o hem hüküm hem güç sahibidir. İlahlık vasfı ortaya çıktı: İlah hem hüküm sahibidir, hem güç sahibidir. Ayetlerden gayet iyi biliyorsunuz ki Hüküm Allah’ındır. Ama öyle olmadı, o hüküm verdi, hüküm sahibi oldu. Yine çok iyi bilirsiniz ki Güç Allah’ındır; La havle ve la kuvvete illa Billâh; güç Allah’ındır. Ama o güç sahibi oldu. İşte bu eş koşmaktır, o budur: Hüküm veriyor ve hükme göre davranıyor. Böylece ilahlık iddiasında bulunmuş oluyor. Hüküm veren, güç sahibi olan muhtariyet ilan etmiş olur. Böylece tanrılık oluştu, Allah’a eş koşmuş oldu. “Hüküm” ve “Güç” göstergeleri bu yüzden çok önemlidir.
Bu ikisi, yani “HÜKÜM ve GÜÇ” sebebiyle “Örtücü İlah”ın varlığı ve hâkimiyeti anlaşılır. Oysa, bu ilişki Rasulullah (SAV)’ın açıkladığı “KADER” gerçeği ile kurulursa sonuç; Hüküm Allah’ındır ve “HAVL VE GÜÇ ALLAH’a AİTTİR” yaşanır.
KİŞİ HER ŞEYİN İLİŞKİSİNİ KADERLE KURAR
Örtücü ilah, hüküm ve gücün varlığı ile anlaşılır. Şu nokta önemlidir: Herhangi bir şeyde ilişki Allah’la kurulursa demiyoruz. İlişki Allah’la kurulursa hata yapılır. Kişi yaptığı şeylerde “Allah’la ilişki” kurduğu zaman kendisi müstakil kalır. Bu yanlıştır. O işin, o şeyin ilişkisini Allah’la değil, kaderle kuracaksınız. Bulunduğunuz pozisyon, bir olayın ancak kaderle ilişkisini kurabilir, bulunduğunuz terkip ancak kaderle ilişki kurabilir. Bu ilişki Rasulullah (SAV)in açıkladığı kader gerçeği ile kurulursa; hüküm Allah’ındır. İkinci bir varlık yok ki hüküm versin. Kul kendisi hakikatin içinde olduğu için ilişkiyi kaderle kuruyoruz. Böyle yapılırsa “hüküm Allah’ındır” ve “havl ve güç Allah’a aittir” yaşanmış olur. Böylece, kişi “B” sırrınca kendinde “Hüküm Allah’ındır”ı yaşar. Yani kaderle ilişkisini kuran birisi öteye, beriye “Hüküm Allah’ındır” demez. “B” sırrı, kendinin “B” Takdim Formu “BEN” olarak o hakikatin içinde olduğunu anlamaktır. O zaman o kişi her şeyin ilişkisini kaderle kurar. Aksi halde “B” sırrınca” ne demektir bilinmez, oradaki mana çözülemez. “B sırınca” demek, “B” Takdim Formu “BEN” olarak demektir. Bir iş “B” Takdim Formu “BEN” olarak yapılıyorsa “B sırrınca” yapılıyordur. Zaten, “B” sırrınca olduğu için ona “B” Takdim Formu “BEN” dedik. Asi “BEN”e de “A” Takdim Formu “BEN” dedik; orada zulmet (muhtariyet, suiistimal) var.
“A” TAKDİM FORMU “BEN” HÜKÜM VERİR,
“B” TAKDİM FORMU “BEN” DURUM TESPİTİ YAPAR
Herhangi bir şeyin ilişkisini “Rasulullah (SAV)in açıkladığı kaderle” kurmak önemlidir. Bakın “kaderle” demiyoruz. Çünkü insanlar kendilerine göre bir kader anlayışı ortaya koyabilir. Veya şu hocanın, şu zatın, şu kurumun kader anlayışına göre deyip onunla ilişki kurabilirler. Ama yanlış yaparlar. Rasulullah (SAV)in açıkladığı kader anlayışıyla ilişkisini kuracağız. Herhangi bir yerde bir kader açıklamasına rastlarsanız, o açıklamanın Rasulullah (SAV)’in açıkladığı kader anlayışı olup olmadığını mutlaka iyi incelemeniz, test etmeniz, şayet doğruysa ilgilenmeniz doğru olur. Bunun için de elbette Rasulullah (SAV)’in açıkladığı kaderi, ayet ve hadislerden görüp öğrenmek ve mutlaka sindirmek önemlidir. Çünkü onunla ilişki kuracaksınız. O kader anlayışıyla ilişkiyi kuran “B” Takdim “BEN”dir ve ancak o “B” sırrınca ilişki kurar. “A” Takdim “BEN” o kaderle ilişki kuramaz, onu “B” Takdim Formu “BEN” yapabilir; “B”nin yaptığı iş durum tespitidir. “A” Takdim Formu “BEN” hüküm verir, “B” Takdim Formu “BEN” durum tespiti yapar. Durum tespitinde “Hüküm Allah’ındır” açığa çıkar. Kişi “B” sırrınca, İnsan-29 gereği, durum tespiti yapar. Ama İnsan-30 gereği o birimde “Hüküm Allah’ındır” yaşanmış olur. Bu bakış açısı nefs-i levvamenin en önemli yanıdır, nefs-i levvamenin kalbi burasıdır. Herhangi bir şeyin (her şeyin) ilişkisini Rasulullah (SAV)in açıkladığı kaderle kurmak nefs-i levvamenin kalbidir. Eğer ilişki “A” Takdim “BEN”le kurulursa örtücü ilahlık yoluna dönülmüş olur, kişi Rabbine yönelen bir yol tutmamış olur. Eğer talipseniz, günlük yaşantı içerisinde saniye saniye Rasulullah (SAV)in açıkladığı kaderle ilişki kurarsınız; talibin işi bu. O, ekmek parası kazanmak için bir sürü şeyle meşgul oluyor olabilir, evi barkı, çoluk çocuğu olabilir, dostları arkadaşları olabilir, her şey olabilir. Ama her şeyin içerisinde talibin işi budur. Her şey, herkes talibin bu işi yapması için laboratuardır. Her şey, herkes talibin bu işini yapması için vardır. Eşi bile. Eşi talibin bunu başarabilmesi için vardır.
KİŞİNİN İKİ EŞİ VARDIR
Eş deyince bir parantez açalım. Kişinin en önemli düşmanı eşidir. Kişinin iki eşi vardır. Birisi Kendini Hissetme Duygusu’nun kendini ne sandığına sebep olan bedendir. Beden onun eşidir ve onun düşmanıdır. Çünkü onun yüzünden Kendini Hissetme Duygusu’nun aslını göremez. Bir de evdeki eşi. O da onun düşmanıdır, eşler birbirinin düşmanıdır. Niye mi? Eşler birbirlerini “A” Takdim Formu “BEN”e düşürürler, bunun için birbirinin düşmanıdır. Ama bu hataya düşmez ve olayların ilişkisini eşinizle değil de Rasulullah’ın açıkladığı kaderle kurarsanız o zaman eşler, Yasin Suresi 56. ayette bahsedilen “cennette yan yana gelecek iki arkadaş” olurlar. Yasin Suresi’nin bahsettiği eşler o zaman bir yönüyle gerçekleşir. Ama eşler birbirleriyle ilişkilerinde diğerinin “A” Takdim “BEN”iyle ilişki kuruyorsa işte o en önemli düşmandır. Eş kavramı öyle bir şey ki, kızdığınızda dünyadaki bütün insanlardan fazla ona kızarsınız, sevdiğiniz zaman dünyadaki bütün insanlardan fazla onu seversiniz. Ona böyle iki uç duyguyu barındıran bir gözle bakarsınız.