MERHABA KÜTAHYA, MERHABA UŞAK… – Kocatepe Gazetesi

Ben bugün Ankara-İzmir Otoyolu’yum.
Karayolları Genel Müdürlüğü’nün projeleri arasında yer alıyorum.
Muhtemelen, Cumhuriyetimiz’in 100’üncü yılında çoktan uygulanmış olacağım.
10 yıldır tartışılıp duruyorum. Gündemde olmak beni mutlu etse de, bilirsiniz; kameralar, flaşlar, demeçler, röportajlar… Revaçta olmanın bu zorluğu var işte!
Yoruyor.
Daha doğmadan bu kadar bahsedilen bir proje olarak, doğduktan sonraki hâlimi düşünemiyorum bile.
Beni sizler var ettiniz…
Çok heyecanlıyım şu sıralar…
Çevresel Etki Değerlendirme Raporum görüşlere açılalı 2 sene olmuş. Zaman ne çabuk geçiyor.
Şimdi de Nihai Çevresel Etki Değerlendirme Raporum yayınlandı. İtiraz olsa da pek dikkate alınmayacağı için rahatım.
Habire değişecek mi canım güzergâhım?
Tabii önemli bir otoyol olduğum için herkes benim kendi şehrinden geçmemi istiyor.
Buna karşı çıkmıyorum.
Ankara’nın Polatlı ilçesinin ne kadar hakkıysa benim güzergâhım, Afyonkarahisar’ın da, Kütahya’nın da, Uşak’ın da o kadar hakkı.
Hoş, Afyonkarahisar’dan sadece 16 kilometrelik bir yol verdiler bana, o da yalnızca İhsaniye’den geçiyor.
Kütahya il sınırlarını pek sevdim. Geçiyorum, yine geliyorum, geçiyorum yine geliyorum.
Uşak il sınırları ise adeta benim topraklarım oldu.
O yüzden “Merhaba Kütahya, merhaba Uşak” diyorum.
Benimle birlikte, Ankara ile İzmir arasındaki mesafenin kısalacağı söyleniyor. Ben en çok buna sevindim.
Fakat kendi kendime düşünüyorum.
Madem hedef, yolu kısaltmak, o zaman daha düz olamaz mıydım?
Nihai Çevresel Etki Değerlendirme Raporu’na göre Ankara’nın Polatlı ilçesinden çıkıyorum, Eskişehir’in Sivrihisar ilçesine uğruyorum, sonra Afyonkarahisar’ın İhsaniye ilçesine şöyle bir “Ne haber” deyip Altıntaş ve Dumlupınar yakınlarından Banaz’a doğru ilerliyorum.
Oysa benim gönlümden başka bir güzergâh geçiyordu…
Meselâ yine Polatlı’dan başlardım yola, sonra sağa sola savrulmadan düz bir çizgi hâlinde Uşak’a varırdım. O zaman, Polatlı’nın ardından Sivrihisar’ın içinden geçer, Han ilçesi üzerinden İhsaniye’nin güneyi, Afyonkarahisar’ın kuzeyinden devam eder, yine Sinanpaşa’nın kuzeyinden menzilime varırdım.
Ama olmadı işte.
Buna da şükür.
Siz şimdi hakkımda daha önce yapılan açıklamaları hatırlayıp hayıflanırsanız da.
Meselâ 13 Ocak 2015’te, o dönem Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanı olan Lütfi Elvan, Afyonkarahisar- Kütahya bölünmüş yolu, Sandıklı-Keçiborlu yolu, Dinar-Dazkırı- 2’nci bölge hududu yolunun açılış törenine katılmıştı. Elvan, kürsüde benimle ilgili konuyu kendisi açmış ve şöyle demişti:
“Afyon kamuoyunda zaman zaman Afyon’un artık kavşak konumunda olmayacağı, Afyon’un konumunun daha da kötüleşeceği yönünde çok değişik haberler duydum. Hatta otoyolun Afyon’dan çok daha uzak mesafeden geçeceğine dair birtakım ifadeler duydum. Değerli kardeşlerim, otoyol ile ilgili çalışmalarımız henüz taslak aşamasında. Biz Afyonlu kardeşlerimizin arzusunu, isteğini, talebini sormadan biz bu işleri yapmayız. Bunun bilincinde olun. Bizi eleştirenlere bir şey sorun buraya bir çivi çakmışlar mı, bu kente çivi çakmayanların bakanlarımızı, milletvekillerimizi eleştirmeye hakkı yok. 10 yıl önce Afyon köy konumundaydı, bugün Afyon Türkiye’nin en gelişmiş illeri arasında. Sanayi, ticareti, turizmi ile hangi açıdan bakarsanız bakın, Afyon gelişiyor, büyüyor hızla kalkınıyor.”
Aslında Bakan Elvan haklıydı. Zira bu açıklamadan 8 gün sonra Afyonkarahisar topraklarına ayak basacağım yer olan İhsaniye’de Çevresel Etki Değerlendirme Toplantısı yapılmıştı. O toplantıda hakikaten vatandaşların görüşleri sorulmuştu. Hatta İhsaniye Belediye Başkanı Şaban Çabuk, benim için hazırlanan bu proje ile İhsaniye’nin kalkınacağını savunmuş; o dönem Cumhuriyet Halk Partisi Merkez İlçe Başkanı olan, CHP İl Başkanı Kemal Demirkırkan da benim bu hâlimle Afyonkarahisar’a katkı sağlamayacağımı söylemişti.
Hadi Demirkırkan’ı muhalif gördünüz.
Bari, benim hakkımda görüşü sorulan Afyonkarahisar Belediyesi’nin fikirlerini bari önemseseydiniz, ey projemin uygulayıcıları!