TEŞKİLATÇILAR

Teşkilatçılık deyince biz Türk’ler akla gelir. Bu özellik sayesinde maşallah en çok devlet kuran millet olmuşuz. Çünkü o kültür bizde var. Tabi o kadar da yıkmışız.
Teşkilat kurmak teşkilatçıların işidir. Ama samimi teşkilatçıların bir araya gelememesi en büyük problemdir.
Teşkilat, teşkilatçılara emanettir. Emanetin kıymetini bilmeyen, vefanın da kıymetini bilmez. Yani teşkilatın zorluklarını bilmeyenden vefa beklemek zordur.
Bu özet girişten sonra, esas paylaşmamız gereken, bir gerçek teşkilatçılar, bir de reklamcı teşkilatçıların varlığıdır. Yani teşkilatçılık reklamı yapıp teşkilatçıların yanında caka satanlar. Hani bir ülkücüler var, bir de ülkücülerden geçinenler deriz ya işte öyle bir şey!
Kendini Türk büyüğü gibi gören sözde teşkilatçıların koltuk için girmedikleri kılık yoktur. O koltuğu elde etmek için yüz takla atar, görev tevdi edilince de hiç bir şey yapmadan gününü doldurur, kaybolur. Çizgileri zikzaklarla doludur. Giderler gelirler, yine giderler! Siyasi mücadelede hep kaybetmişlerdir. Kazanmışlarsa da birilerinin icazetiyle. Köşe başlarında memleket kurtarırlar. Tam bir karıştırıcıdırlar. Ne iş yaptıkları da belli değildir. Her şeyi çok bildiklerini düşünürler, bir şey bilmezler.
Bazıları ne yapıp edip her zaman görev alırlar. Çok geçmeden kendi yönetimini eleştirmeye başlarlar. Bunlar birinci değil, ikinci, üçüncü adam olmayı severler. Risk almadan etikete yakın olmayı isterler.
Bir kısmı da var ki, faaliyetlere destek oluyormuş gibi yapıp marka insanlar sayesinde kendilerini tanıtmayı denerler. Ekiple birlikte güçlü olmak yerine, ferdi gücü önde tutarlar. Tabi bu durum güç zayıflatmadan öte gitmez. Umdukları olmayınca birçok kişiyi boş yere suçlarlar.
Hele bir kısmı da sırf kartvizit bastırıp bir yerlerde kullanıp etiket ve güç elde etme derdindedir. Kendinde marifet yok, kağıt parçasından medet umarlar.
Bir de üç-dört yılda bir ay ortalıkta görünen kongre teşkilatçıları vardır. Bunlar normal zamanda teşkilatın hiç bir yerinde görünmeyip kongre zamanı ali cengiz oyunları ile dizayn yaptıkları ile övünürler.
Bir diğer tip, bir yakınının tayini veya işe koymak için yönetime girenler. Belli bir sürede istedikleri olmayınca sağa, sola kılıç sallarlar.
Bir başka yönetici tipi, resim çektirenler. Hiç bir işin ucundan tutmayıp, sadece reklam olacak yerlerde görünenler. Şov adamıdırlar. Sesleri çok çıkar.
Zaten samimiyetle çalışanların sesi, resim çektirenlerin yarısı kadar çıksa o teşkilatta başarı mutlaktır. Sessiz, sedasız, riyasız çalışanlardan Allah razı olsun.
Bir de yönetim içinde ekipleşmek için sorgulamadan kafa sallasınlar diye kuklalarını dolduranlar vardır. Bunların bir kısmı da gidip başka yerlerde dolaşıp duran çürük elmaları getirip baş tacı yapıyorlar. Böyle olunca da teşkilatlar daha önce karıştırıp gidenler ve yeni satışlar için fırsat kollayanların arenası oluyor. Bu sinsice sızanların kim olduğunu bilmeyen yöneticiler de istişare etmezler. Sonra da kendi elini kolunu bağlarlar.
Aziz dostum; bu örnekleri çoğaltmak mümkün. Böyle yöneticiler ne yazık ki başta siyasi partiler olmak üzere idealist kurulumlarda daha çok.
Bilinmeli ki, Teşkilat içinde ekipçilik, adamcılık oynayanlar zamanla teşkilatın kuvveti içinde eriyip gitmiştir. Dümencilere duyurulur.
Türk teşkilatçıdır. Türk İslam Ülkücüsü alnına yazılana iman ederek hiç bir karşılık beklemeden Türk Milleti adına her şeyiyle mücadele eden Dava adamıdır..!
Ama ne acıdır ki, teşkilatın çilesini çekmişlere teşkilatın içindekiler sahip çıkmadıkları gibi karşı bile duruyorlar. Oysa ki en çok onların destek vermesi gerekir. Böyle olunca da görevi biten bir daha ortalıkta görünmüyor. Vasıflı yönetici gücü zayıflıyor.
Teşkilatçılar kolay yetişmiyor dostlar. İhanetleri ve acı gerçekleri yazıya döksek kalınca kitaplar olur. Bunlar yaşanan olaylar. Vebal ağır, duygusallık yanlış. Toparlanın ve insanlara ümit aşılayın.
Unutmayın ki, Teşkilatları sağlamlaştırmak demek, ülkeyi sağlamlaştırmak demektir.