Nöbetçi Eczaneler
Geçmez mi? Sandın. Bayramlar geçer.
Ruhu serinleten, seyranlar geçer.
Beller bükülür, sakal uzar saçlar dökülür.
Dişler sökülür. Kulak duymaz. Diller çözülür.
Ağabeylik, amcalık biter. Elde baston görülür.
***
Caddede yürüyorum. İki elimde poşet var
Tanıdık iki hanım karşıma çıktı. –Aa amca ne yapıyorsun
“Bu ne ağır yük canına yazık” dediler.
“Bir şeyler aldım. Ev yakın hem ben daha gencim” dedi.
“Ne gençliği, kız oğul torunların var” dediler.
“Ben elli beşliyim” dedim. “Olmaz öyle şey biz altmış beşliyiz” dediler.
“Vallahi telefon numaram elli beşle başlar” dedim.
Kendilerini tutamadılar. Söylenecek söz yok! Diyerek uzaklaştılar.
İnsan; Kendini böyle genç görüyor. Ama aksaklık başlıyor. Dün yaptığınızı, Yediğinizi unutuyorsunuz
İyi, güzel sözler unutulmuyor. Elli yıl öncesini dillendiriyor.
Gerçi yaşlılığında güzel yönleri var.
Hz. Mevlâna derki;
“Ben dünya sevgisi, tuzağına düşmüşüm.
Verilen sayılı nefes bitmek üzere
Ömür bardağımda ağzına kadar dolmuş” deme
Aşkın yardımıyla, ihtiyarlıkta yeni bir ömür elde ette
Nasıl gençleştiğini seyret
İhtiyarlıktan kurtulduğum gibi, kendince kurtul
Kendinden geçiş, kendinden kurtuluş ne hoştur.
***
Finike de bir hanım emekli öğretmen komşumuz
“Sağlıklı görüyorum. Nazar değmesin” demişti
Ona da ben elli beşliyim demiştim. Sözün altında kalır mı? Ne olsa kültürlü kişi.
“Ben de yetmiş dörtlüyüm” deyiverdi. Gülüştük.
İster yaşlı olum, ister ihtiyar.
Yeter ki gülümseyin. Olun bahtiyar.
Sonun da Kürkçü dükkânına dönüş var”
