BİSİKLET SÜRÜCÜSÜNE YOL LAZIM BAŞKANIM !

20 Temmuz 2012 Cuma 03:00:00
  Yıllar önce; gazetelerin birinde gördüğüm karikatür aklımdan çıkmaz: Beatles Müzik Grubu: Ellerinde Gitar, Saçlar uzun, yakalar açık, Ağızlardan çıkan nağmeler: “Ye ! Ye ! Ye !” Karşılarında üstü başı pejmürde doğulu bir vatandaş, ayakta, ellerini uzatmış bekliyor ve ağzından çıkan sözler: “Hani ne yiyek!” Altta: “Hakkari’de de Batı Müziği çalınacakmış” Gazeteler
Afyonkarahisar Belediyesi’nin temiz çevre ve sağlıklı yaşamı etkili kılan, başka belediyelere örnek güzel bir çalışması var. Halka Bisiklet Kültürünü aşılamak. Sponsorluk yaparak Bisiklet Yarışları düzenlemek, teşvik için 333 kişiye bisiklet bağışlamak. Bu sevindirici olduğu kadar temiz çevre bilincini geliştirici bir davranış. Belediye Başkanı Sayın Burhanettin Çoban: Seçim vaadinde Bisiklet Yolu sözü verdi de yerine getirmediyse; “Kel başa şimşir tarak” demek olur. Yine de ileri atılmış anlamlı bir adım var. Kutlamak gerek.
Gelişmiş ülkelerde Başbakan, Milletvekili, Rektör, Fabrikatör gibi seçkin kişilerin, bazı fabrikalarda çalışan işçilerin % 70’inin işine bisikletle gidip geldiğini gazetelerde okuyoruz.
Makam arabasında görmeğe alıştığımız: Halkı temsil eden; Bir Devlet Büyüğünün, Bir Akademisyenin, ya da fabrikası olan zengin bir kişinin bisiklet üzerinde görülmesi bize tuhaf gelebilir.
Ama gelişmiş ülkelerde temiz çevre ve alternatif ulaşım aracı olan Bisikletlilere önem verilerek; stressiz kent trafiği için öncelikli yol ayrılmış, Bisiklet Parkları, ve Bisiklet güzergahları, Bisiklet rampaları yapılmıştır.
Geçen hafta elim bir trafik kazası sonucu Emekli Astsubay Muharrem Kınık ağabeyimizi toprağa verdik. Fatih mahallesinde oturan, yürümekte zorluk çeken bir kardeşimize bisikletiyle koltuk değneği götürürken arkasından gelen bir arabanın çarpması sonucu; feci bir trafik kazası geçirmiştir.
Bilahare, Afyon Tıp Fakültesi Hastanesinde müdahale görse de tedaviye cevap veremeyen beyin zedelenmesi ve böbrek fonksiyonunu kaybetmesi sonucu Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.
Ateş düştüğü yeri yakar. Ne kadar üzülsek fayda yok, o geri gelmeyecek. Kederli ailesi ve sevenlerinin başı sağ olsun. Allah sabır versin diyoruz.
Rahmetli; Hayat dolu, tez canlı, sevecen, girişken, neşeli, yardımsever, büyük küçük herkesle barışık, hizmet erbabı inançlı bir ağabeyimizdi.
Arabasını uzak yollar için kullanır. Çarşı – pazar alışverişi – dost ziyareti gibi kısa mesafelerde bisikleti tercih ederek çevresine örnek olurdu.
Aslında bisiklet çevreyi ve temizliğini seven herkes tarafından kullanılması önerilen; hem zevk veren hem de spor yapma imkanı sağlayan çok güzel bir araç.
Afyon’ da Çocukluğumuzda Bisikletçi Kadir ya da Ömer Amca’lardan kiraladığımız bisikletlerle düşe kalka acemiliğimiz gider, büyüklerimizin bisikletinde boyumuz oturacak seleye uzanmasa da kadronun yanından ayağımızı sokarak pedal çevirir bisiklet sevdamız biraz da olsa giderdi.
Ancak; Gençliğimde kazandığım para ile ikinci el bisiklet sahibi olabildim. Araba almış gibi mutluydum. Daha önce eşekle gittiğim bağımıza bisikletle gitmeğe başladım.
Bisiklet maceram çok da size hayatımda hiç unutamadığım şu hatıramı anlatayım: Kale Görünmez’in şimdiki Meteoroloji Müdürlüğü yolu yokuşundan aşağı doğru salındım.
Su işleri önünde; önümde, ilerde kendi aralarında konuşarak şehre doğru bisiklet süren iki kişi gördüm. Hacı kavas yeni havas ya, kuşlar gibi uçuyorum. Altımdaki bisiklet Fransız malı “Thomas Roset” marka 28×1.5 ince tekerlekli koşu bisikleti.
Amacım: bu iki bisikletli arasından sıyrılıp çıkmaktı. Yokuş hızına ek olarak kuvvetlice pedallara basmamla iki sürücünün arasına girmem bir oldu. Onlar beni görmediği için mesafe daralmıştı. Bisiklet arada kilitli kaldı. Ben havada ileri doğru uçup, sürünerek yere düştüm.
Canım çok yanmıştı. Ay anam elim, vay ayağım. “Mal canın yongası” Bisiklete baktım tekeri “S” olmuş. Testi testiye çarpınca ne olur. Tabi biri kırılırsa, öteki yarılır. Çarpılan iki kazazede de yerde; Biri sağda, öteki solda kıvranıyor, onlarda “anam bobam nağmesinde” Suçluyum, biliyorum; bunlar beni mutlaka dövecek. Gerçi dövülmekten beter olmuştum. Zaten ağlamaktaydım. Ayağım çıkmış, kolum kırılmış, elim, dizim yüzülmüş, üstümdeki elbisem paramparça olmuştu.
Ne yapayım. “Başa gelen çekilir.” Çok şükür ikisi de delikanlı insanlarmış. Düşündüğüm gibi olmadı. Teselli verdiler. Dikkat etmemi söylediler. Hatta beni yerden kaldırıp yardımcı oldular. Süt dökmüş kedi gibi eve zor gittim. Kolum, ayağım iki yerden çıkmış. Komşumuz Şerif Nine jimnastik hareketleri yaptırarak çıkıkları tamir etti. 10- 15 günde iyileştim. Fakat; Tekeri bükük, pedalı kırık bisikletim tamir görse de iflah etmedi. Hurda oldu.
Şimdi eskiye göre vasıta çok, herkeste araba sevdası var. Caddelerimiz de geçmişten pek farklı değil. Ataköy- Harbiş – Fatih – Uydu Kent vb. yeni kurulan semtlerde de maalesef dar.
Şehir içinde kaldırımlardan gitmeye korkar olduk. Büyük- Küçük; kaldırımda bisiklet sürme adeti başladı. Kaldırımda yürürken bisikletli bazı genç çocuklar; zili, freni, kornası yok hemen yanımızda bitiyor. Bazıları da bisiklet üzerinde eller havada akrobasi hareketleri yapıyor.
Her halde, ana-babalar zarar görmeyeceği tutkusuyla bisikletli çocuklarının; başkalarına verebileceği zararı düşünmeden, kaldırımdan gitmesi öğüdünü veriyor. Kimse küçük çocuğu incitmek istemez. Onlar bizim geleceğimiz. Her şeyimiz. Çocuktur hata yapabilir. Ama; can aziz. Allah korusun. Ani görülen yanlış hareket sonucu telafisi zor zararlar olur. Ok yaydan çıkabilir. İki tarafın da canının yanmasına istenmeyen sonuçların doğmasına sebep olabilir.
Bisikletini hiç elden bırakmayan bir arkadaşımı bu hafta Ataköy Semt Pazarında gördüm. Aldığı sebzeyi, meyveyi, torba, poşetleri evine bisikleti ile götürecek. Dedim: Bisiklet ? “Hanım, Damatlar yasakladı.”
Hak verdim. Muharrem Kınık ağabeyimizin acısını daha yenilerde yaşadık. Kaza geliyorum demiyor. Tedbir bizden taktir Allah’tan.
Mübarek Ramazan-ı şerifinizi tebrik eder, Hayırlara vesile olmasını Yüce Hak’tan niyaz ederim.