ALLAH KENDİSİNİ SEVENİ KULLARINA DA SEVDİRİR

Allah’ı seveni, Allah’a itaat edeni Allah da sever, başkalarına da sevdirir. Ebû Hureyre (r.a.) anlatıyor: Peygamberimiz şöyle buyurmuştur.
“Allah Teâlâ bir kulunu sevdiği vakit, Cebrail (a.s.)’a, “Allah filanı seviyor, onu sen de sev” diye emreder. Cebrail de onu sever ve gök ehline, “Allah filanı seviyor, siz de onu seviniz” diye seslenir. Bunun üzerine göktekiler o kimseyi severler. Sonra da yeryüzünde onun sevgisi kalplerde yerleşir.” (Buhari, Kitabu Bedi’I-Halk, 6; Müslim, Kitabu’I-Birr ve’s-Sıla, 48.)
Allah ve Resûlünü sevmeyen ve sevdiklerini iddia ettikleri halde bu sevginin önüne başkalarına olan sevgi ve saygılarını geçirenler Kur’an’da şöyle uyarılırlar:
“Onların çoğu Allah’a ancak ortak koşarak inanırlar.” (Yusuf 12/106)
“Öyle insanlar vardır ki, Allah’tan başkasını (putları, arzu ve hevalarını, yücelttikleri, sevip bağlandıkları şahısları, bazı varlık ve eşyayı, gizli veya açıktan sevip) O’na (Allah’a) denk hâle getirirler; tıpkı Allah’ı sever gibi onları severler, (böylece şirke düşerler, Allah yerine onlara bağlanırlar). Hakiki inanmışların sevgisi (emirlerine itaat ve bağlılığı) ise daha kuvvetli ve içtendir. (O’na denk hiçbir sevgi beslemezler. Allah’a eş koşup da kendilerine) zulmedenler, azabı gördükleri zaman (anlayacakları gibi) bütün kuvvet (ve kudret)in Allah’ta bulunduğunu ve Allah’ın azabının, gerçekten çetin olduğunu keşke (önceden) bilselerdi.” (Bakara: 165)  (krş. 6 Enam/136; 12 Yusuf/106; 14 İbrahim/30; 31Lokman/21; 33 Ahzab/66-68; 34 Sebe/31; 40 Mü’min/73-75; 45 Câsiye/23)
Sevgili Peygamberimizin Cenâb-ı Hakk tarafından bizlere verilmiş en büyük lütuf olduğuna Kur’an’da dikkat çekilir:
“Hakikaten Allah, mü’minlere büyük bir lütufta bulundu da: Kendi içlerinden, onlara âyetlerini okuyan, onları (fena huy ve günahlardan) temizleyen ve onlara Kitab’ı, hikmeti öğreten bir Resûl gönderdi. Hâlbuki onlar, bundan önce hiç şüphesiz açık bir sapıklık içinde idiler.” (Ali İmran 3/164)
“Ümmîlere (okuma yazma bilmeyen ve içlerinden peygamber gönderilmeyenlere) içlerinden, kendilerine (Allah’ın) âyetlerini okuyan, onları (şirkten, kötü hareketlerden) temizleyen, onlara Kitab’ı ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderen O’dur. Hâlbuki onlar, bundan önce de cidden apaçık bir sapıklık içinde idiler.” (Cuma 62/ 2)
“Andolsun ki Allah’ı(n rızasını) ve âhiret gününü(n saadetini) umanlar ve Allah’ı çokça ananlar için Allah’ın Resûlü’nde, sizin için, pek güzel bir örnek vardır.” (Ahzab 33/ 21)
(Allah’ın Resûlü Muhammed (sas.), Kur’an’ı yaşama örneği ve onun muallimidir. O’nun hayatı ve sünneti bilinmeden Kur’an gayesine uygun anlaşılmaz. Allah’ı sevmek ve onun hoşnutluğunu kazanmak için de kimseyi değil, ancak prensip olarak onu örnek almak Kur’an ifadesidir (3/31). Onun hayatı ve sahih sünneti ortada iken, başkalarını öne çıkarmak veya onu devre dışı bırakarak, Allah ile Rasûlü’nün ve kullarının arasını açmak, “Peygamber’in görevi yalnız Kur’an’ı getirmektir” demek, Allah’a ve Kur’an’a münafıkça inanmak anlamına gelmektedir.) [bk. 4/80]
Buhârî’de de Resûlullah (sas.), “Bütün ümmetim cennete girecek, ancak sünneti hesaba katmayanlar giremeyecekler.” buyurmuştur. Yüce Allah da Kur’an’da O’na itaati emretmiştir (bk. 2/269, 3/32; 4/59-60, 80; 33/21). Bir de İmran b. Husayn (V. 52/672), “Kur’an’dan başkasından bahsetmeyin.” diyen adamı, “namaz, zekât vb. hükümleri nereden öğrendin?” diyerek meclisten kovmuştur (Şâtıbî, IV, 26). (H. T. Feyizli, Feyzü’l Fürkan) (Daha geniş bilgi için bak: A’râf: 157, Haşr: 7,  Nisâ: 59, 61,64,65,-80,105 Şûrâ: 15 Nûr: 51 Fetih: 10, Muhammed: 33 )