SEVGİLİ GENÇLERLE SÖYLEŞİ – Kocatepe Gazetesi

Ben aslında ne bir yazar, ne de ozan biriyim.
Ben aslında makinelerle uğraşmış, bir makineciyim.

Bazı anlar hadiselerle ilgilenirken patlıyor, doluyorum.
O anlarda da birazcık çiziktirip, şiirler yazıyorum.

Aslında bu yaptığım benim için zurnanın son deliği.
Herkeste vardır biraz, bu ozanlık yeteneği.

Aslen kendimden bahsedilmesini, kesinlikle sevmezdim.
Altın yumurtlasam dahi sıkılır kimseye söylemezdim.

İşte ömür dediğin her geçen gün bitiyor, tükeniyor.
Aynı akranlardan varsa ancak, beni onlar tanıyor.

Halbuki gençler çabayla kazandığı yeteneği göstermeli.
Topluma kendini tanıtıp, işte ben buyum, diyebilmeli!

Bunu ben yapmadım mı? Fırsat buldum ve yaptım.
Yirmi birimde bir icadımla resmen terfi de kaptım.

Duvar gazetesi çıkardım, tiyatrolar hazırlayıp, oynadım.
Kâh bize uygun oyun bulamadım, yeni oyunlar yazdım.

Bunlarla uğraşırken ben sizler gibi talebeydim.
Gün yetmezdi bana, evimize gece birde giderdim.

Her konuda kendimi denedim, gece, gündüz demeden.
Sinemayla bile uğraştım ben, kimseye söylemeden.

Ondokuzunda bir gençtim, Yeşilçam’ı taradım.
Tek evlat olmam mani oldu, İstanbul’da kalamadım.

O devirde ayıp idi sinemayla, tiyatroyla uğraşmak.
Çorakta gül biter mi, kolay mı, o Afyon’da bir yıldız olmak?

Ama on yedi yaşında talebeyim, onu da yakaladım
O imkânı ve şöhreti asla, bir daha bulamadım.

Şükür ki çabamla, o kadarını da tatmış oldum.
Demek oluyormuş dedim, kendime güven duydum.

Lâkin iş sadece kösede değil, köşeyi bulacaksın.
Her işin de başı çalışmak, gayret, kafanı kullanacaksın!

İş elin işi bile olsa çabalamak inanın boşa gitmez.
Çalışanın kesesi ve bilgi haznesi inanın ki hiç eksilmez!

Umulmadık yerde bir zorluk karşına çıkıverir.
Kesen ve bilgi haznen o zorluğu, başından kovuverir.

Arkadaş. Sen, sen ol, kendini biraz da tutmasını bil.
Her yerde dimdik dur ve ne de namert’e eğil!…

Bilgilisin artık. Eh üç beş kuruşun da var.
Bunlar sana bir zırh olur, nice tehlike savar!

İyi kararını ver, sevdiğin işi ve yeteneğini bil!
O işin herşeyini iyi öğren, ona var gücünle eğil!..

Bakınız. Ben makineciyim, bir hevesle iki kamera yaptım.
İlk gençlik yıllarımdan beri de, sinemayla uğraştım.

İlk kameram filmi dikiş makinesi gibi çekecekti.
Filmin yan deliklerini yırttı ve o fiyasko ile bitti.

İkincisi tambur üzerindeki dişlerle netice verdi.
Kamera gürültülüydü, teknik imkân pek yeterli gelmedi.

İkisini de bozdum, dağıttım, parçaları duruyor.
Teknik imkânsızlıklar bazen, işleri durduruyor.

Gönül istemez miydi bu işlere hazır aletle başlamak.
O gün için çok zordu böyle, pahalı şeyler ile uğraşmak.

Nihayet aldık elden düşme Bolex marka bir kamera.
Bu sefer de film bulamadık, kapanmadı o yara.

Türkiye’de ilk defa çizgi film yapanlardanım.
Banyo olamayan film ve resimlerin bekçisidir dolabım.

Sponsor yoktu o günlerde, dayanağı bir partide aradım.
Heyhat o gün ki meclislerden az bir destek, ordada bulamadım.

Gençler. Her şey gençken oluyor çalış ve kendine güven.
İnandığın yolda hızla yürü, kimseyi beklemeden!

Siyasiler de seni ancak koşturursan severler.
Eğer koşturamıyorsan acımayıp, yan tarafa iterler.

Hele birisi rakip görürse, tümden yandın demektir.
Seni dinlemeyenlere o çaban türkü, gazel söylemektir.

Şimdi şu an sanki o söyleneni aynen yapmıyor muyuz?
Okumayı sevmeyen kitleye boşa dil dökmüyor muyuz?

Son tavsiyem; dağıtmayın ben gibi, birkaç uğraş çok bile.
Bir insana ana bir iş, bir de hobi, gerisi nafile.

Bu yaştan sonra artık bizim yapacağımız bu kadar.
Nasihat mı verdik, kendimizi mi övdük, ona siz verin karar.

Ben bir makineciyim mekanikten iyi anlarım.
Elektronik deyince de ben orda çuvallarım!

Gençler. Yaratana güvenin ve yola devam edin.
04-10-2018 Alanya