Sonun Sonunda – Kocatepe Gazetesi

10 Ocak 2014 Cuma 02:00:00
  Selamın Aleykm Değerli Okurlarım,
Yeni bir günde tekrar sizlere merhaba, Allah’ın selam bereketi ve rahmeti üzerinize olsun…
Sonun sonunda dedik bugün, hangi sonun sonuydu bu? Kimin için sondu? Bugünün son günümüz olduğunu bilseydik neler yapardık ?
Evlad-ı Resul diyor ki; “Sonun Sonundayz… Nefs Kemalatın Tamamladı…”
Peki bu cümlenin anlamı nedir öncelikle buna değinelim. Nefisimize uyarak ileyebileceğimiz günahların hepsini işledik insanlık alemi olarak, yalan yere yemin, cinayet, hak hukuk tanımamazlık…
Hemen yanıbaşımızdaki bir ülkede binlerce insan ölüyor, kadınlar, çocuklar, binlerce masum insan… Bunu yapan yine başka bir insan… O insanın içinde de bir nefs var ve iman etmemiş nefis bunu yaptırıyor…
Bunları izliyoruz, izlediklerimiz müslüman kardeşlerimiz, evet üzülyoruz, dua ediyor kimilerimiz de fakat ne acıdır ki alışıla gelmiş sahneler oldu artık, hayatmıza devam ediyoruz.
Kıyılan canlar müslüman olmasa seyreylemeye devam mı edecektik? Hayır tabi ki, Allah teala’nın yarattığı hangi varlık olursa olsun acı duyardık, duymalıydık.
Hz Ali radyallahu anh diyor ki, “Ben yürürken ayağım tanesini taşıyan bir karıncaya değse acı duyar vicdanım.
Komşumuz, arkadaşımız, yakın dostumuz kim olursa olsun, kötü bir hal ve hareketle itham edilse, o bunu yapmaz diyerek güvenebileceğimiz insanlar neredeyse yok gibi. Şahsi yemin ederek kendini ispat etmeye çalışıyor sohbet ederken, onun anlattklarını gıyabında konuşurken bir başkası boşver onun yeminine inanılmaz… Eskiden yemin dahi edilmezmiş edepten, konu ne kadar vahim olursa olsun. Şayet mahkeme huzuruna gidilir de hakim ettirirse yemini, o zaman edilirmiş yeminler sözler.
Bizler farkına varmadan nefsimiz metaya tapıyor, nefis kafirdir çünkü o bedenimizi ve zihnimizi beşeri değerlere meyl ettirmeye devam ediyor, ruhumuz ise Allah tealayı tanıyor ve Ona kulluk etmek istiyor, bu çabasına bedenimizden ve zihnimizden destek bulamadıkkça bunalıyor daralıyor…
Zamanla canileşiyor nefis, nefis Allah tealanın ilhamlarına perde oldukça biz o ilhamları alamıyoruz ve artk her türlü günah, kötü niyet alışagelmiş bir hal alıyor. Allah korusun bu saatten sonra kalp mühürlenip iman kapısı kapanabilir. Rabbim düşmanlarımı dahi bu halden saklasn. Şahsım kimseye düşmanlık duygusu beslemez lakin şahsıma düşman olan varsa dahi bu durumdan beri kılsın Allah.
Artık öyle şeyler duyuyoruz öyle şeyler okuyoruz ve öyle şeyler yaşıyoruz ki anlatılamaz derecede vahim, yazımın çizgisinin müsaade ettiğince anlatmaya çalğyorum duygularımı…
Dünya namına tat veren ne varsa helal daire dışında nefsi besliyor nefsi kuvvetlendiriyor…
Dikkat edilmesi gereken, iman duygusunu tatması gereken asıl varlık hepimizin içinde olan nefs, iblisi bile nefsi yakımıştır keza…
Sonun sonundayz evet, insanlık binmiş bir alamete gidiyor kıyamete bir halde iken hiç mi kurtuluş yok hiç mi huzur veren yok, hiç mi el uzatan yok ?
Peygamber efendimiz ve onun Ashabı gibi tertemiz olanlar Allah yolunda koşanlar, Allah yolunda koşarken nefsini hesaba katmayanlar yok mudur hiç?
Elbette var, hem de bu zamanda, sonun sonunda… Tam zamanında…
Eskiden insanlar şehir şehir gezip onlar ararmış tasavvuf terbiyesini alabilmek için, nefsini kamil edebilmek için kapılarında el pençe divan dururlarımış, şimdi ise onlar belde belde gezip gel diyorlar gitmeyi bilene, tutmayı bilene el uzatıyorlar tertemiz elleriyle…
Bir anne gibi fedakar, baba gibi merhametli… Yar olur gönlüne de bırakmaz asla darda…Yüz kere yüz çevirsen cahilliğine uyup, yine bütün tevazusuyla açar sana kapısını gönlünü, bilirsin ki o an bu kapı başka bir kapı…
Bu sonun sonuna geldiğimiz, kimseye güvenemediğimiz, beşeri kazanımları kar sandığımız ahir zamanda, bir çoğumuz beşeri kazanımlar güvence bilirken, sıkı sıkıya onlara sarılıp yaşama gayesi edinirken, bu kazanımlarını kaybedince psikolojik ve fizyolojik hastalıklara yakalanırken Elhamdüllillah kaderimi yazana diyorum…
Allah teala lütfeder, O cöömerttir kendisinden ümidi kesmeyenlere…
Kendisinden ümidi kesmeyenlerden olmak dileğiyle…
Selam ve dua ile…