ŞEHİT ÖĞRETMENLER – Kocatepe Gazetesi

19 Eylül 2011 Pazartesi 03:00:00
  Geçen haziran ayında okulların tatile girmesiyle birlikte bu köşedeki yazılarıma ara vermiştim. Okulların eğitim-öğretime başlamasıyla birlikte kendime tanıdığım tatile son verip tekrar yazmaya başlıyorum. Bu ilk yazımda da şehit öğretmen arkadaşlarımdan bahsetmek istedim. Sebebine gelince; bayram haftası içinde yeğenimin düğünü vesilesiyle Afyon Öğretmenevi’nde bulundum. Öğretmenevi idarecileri çok güzel bir çalışma yaparak şehit meslektaşlarımızın adına, binanın giriş koridoruna, Şehit Öğretmenler Tablosu hazırlamışlar. Bu tabloda, biri büyüğüm diğeri arkadaşım iki şehit tanıdığım yer alıyor.
19 Eylül 1990 tarihinde Kars’ın Selim ilçesi Yukarı Damlar Köyü’nde PKK tarafından katledilen Ali Karaoğlan, Savaştepe Öğretmen Lisesi’nden büyüğümdü. 1978/79 yılında Savaştepe Öğretmen Lisesi’nde Orta-I’e başladığımda Ali Karaoğlan Lise-I öğrencisiydi. Benim okula başladığım yıllarda Savaştepe Öğretmen Lisesi’nde ortaokul ve lise bir arada ve okul yatılıydı. Yine okulda eğitim enstitüsü vardı. Yatılı okullarda okuyanlar bilir; bu tür okullarda küçük sınıflar ile büyük sınıflar arasında ağabey-kardeş ilişkisi vardır, küçük sınıfların büyük sınıflarda mutlaka ağabeyleri ablaları olur. Ali’de böyle bizim ağabeylerimiz arasındaydı.
O yıllar ülkemizde kargaşanın hâkim olduğu yıllardı. Bu sebeple Ali Karaoğlan ve arkadaşları sıkıntı içindeydi. Ecevit hükümeti sağ kesim üzerine çökmüş, okullarda belli bir grup üzerinde yıldırma had safhadaydı. Baskılara dayanamayan bir çok büyüğümüz okula ara vermek zorunda kalmıştı. Hatta benim Orta-II’ye geçtiğim 1979/80 yılında Ali Karaoğlan ve arkadaşları öğrenci olayları yüzünden birinci dönem sonuna kadar okula giremediler.
Ali ağabey Kütahya’nın Simav ilçesindendi, kendisi katledildiğinde ben Siverek’te çalışıyordum. Televizyonda adı geçtiğinde çok üzülmüştüm. Ertesi gün gazetelerden haberi takip etmeye çalışırken inşallah Ali ağabey değildir diye çok dua ettim. Sonradan dönem arkadaşlarından öğrendiğime göre; kendisi yaz tatili bitiminde görev yaptığı köye dönerken minibüsten indirilir, eşi ve çocuğunun gözleri önünde katledilir. Hatta yolu kesen PKK’lıların elinde Ali ağabeyin fotoğrafı vardır, Ali o can pazarında tanınmamak için kimliğini saklar ama katiller kendisini fotoğrafından tanırlar.
3 Ocak 1993 yılında Bitlis’in Tatvan ilçesi Yassıca Köyü’nde PKK tarafından katledilen Halis Şişman ise Necatibey Eğitim Fakültesi’nden bir alt devrem idi. Kendisi coğrafya bölümü öğrencisiydi. Halis; Adana’nın Kadirli ilçesinden, gariban fakirce bir arkadaşımızdı. Soyadı şişman olmasına rağmen zayıf yapılıydı. Elinde bir fotoğraf makinesi, fotoğraf çekerek harçlığını temine etmeye çalışırdı.
Balıkesir’de İbrahim Balık, Erol Fişne, Osman Çil ve Mehmet Geleş’le birlikte aynı öğrenci evinde kalı-yorduk. Osman Çil coğrafya bölümünden ve Halis’in sınıf arkadaşıydı. Ara sıra Osman’la birlikte Halis evimize gelir sohbet ederdik. Bu yazıyı hazırlarken Halis’le ilgili aklıma gelen hatıram Bozkurtlar romanıyla ilgili. O yıllar Ötüken Yayınları H. Nihal Atsız’ın kitaplarını yeniden basmıştı. Bu basımda Bozkurtlar romanı, Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtlar Diriliyor şeklinde iki cilt halinde yayınlanmıştı. Halis, bende bu romanın tek cilt halinde ilk orjnal baskısı var demiş ve bana getirmişti.
Bu yazıyı hazırlarken şunları düşündüm; Ali ağabey ve Halis, katilleriyle karşılaştıklarında, namlular kendilerine döndüğünde yani ölümün kaçınılmaz olduğu o anda ne hissettiler? Hangi acıyı yüreklerinde duydular? Çaresizliklerine ve yalnızlıklarına nasıl kahroldular? Ölümü hissetmek, katillerini karşında görmek, birazdan öldürüleceğini bilmek acaba nasıl bir acı?
Şehit öğretmeler tablosunda yer alan tüm öğretmelere ve Ali ağabey ile Halis’e Yüce Allah’tan rahmetler diliyorum, makamları cennet olsun. Geride kalanlarına Allah sabırlar versin.